I can still recall our last summer

THIRTEEN

Κατσε κατσε κατσε

Πιο πάρτι ;

Πιο καφέ ;

Τι γίνεται ;

Γυρνάω κοιτάω πρώτα την Χριστίνα και προσπαθώ να καταλάβω τι είχε γίνει μόλις

«Εμ θες καλύτερα κάποια άλλη στιγμή γιατί από ότι κατάλαβα έχουμε ένα πάρτυ που ούτε ξέρω ότι υπήρχε για σήμερα και δεν νομίζω να είμαι σε θέση αύριο

Τώρα εσυ μικρέ ανόητε για πιο πάρτυ μιλάς;»

Γυρνάω και κοιτάω τον Λεωνιδα

«Α ναι

Εμ μπορεί λέω μπορεί αύριο να έχω γενέθλια και τελείως τυχαία να ξέχασα να σου το πω»

Α

Αυτό το παιδι μόνο μαλακα ξέρει να με αφήνει

«Ποσά κιλά βλακείας κουβαλάς πάνω σου άνθρωπε μου; Εγώ δώρο δεν σου πήρα και μην μου ξεκινήσεις αυτά τα κουλά τα δεν χρειάζεται νο μπετς τώρα θα κάτσεις εδώ ή θα γυρίσεις μόνος σου γιατί εγώ πάω να σου βρω δώρο Χριστίνα σήκω πάνω να πιούμε και εκείνον τοξ καφέ που λέγαμε γιατί κάποιος με σύγχυσε»

Χωρίς πολλά περιθώρια για να μου απαντήσει κάποιος άρπαξα την Χριστίνα από το χέρι και ξεκινήσαμε να περπατάμε προς την είσοδο

«Τι έχεις στο μυαλο σου να του πάρεις;»

Με ρωτάει η Χριστίνα αφού βγούμε από το καφέ

«Σκεφτόμουν ένα μυαλο αλλά δεν νομίζω να βρούμε... Εκτός από αυτό δεν ξέρω τι αλλο το μυαλο μου δεν δουλεύει σωστά με τόσα νεύρα»

«Ψυχραιμία θα βρούμε κάτι μην ανήσυχης»

*πολλες ώρες μετά*

Επιτέλους του βρήκαμε δώρο άντε τώρα να βρεις λεωφορείο για να γυρίσεις σπιτι

Φτου γαμωτ έπρεπε να έχω το αμαξάκι μου εδώ

«Καλε το κινητό σου χτυπάει δεν θα το σηκώσεις;»

Α

Καλός τα μάτια μας τα δυο

«Ναιιιιιιιι»

«Συγγνώμη που είσαι τόσες ώρες σε περιμένω»

«Λεωνιδα χρυσό μου σε περίπτωση που δεν θυμάσαι έψαχνα δώρο καιιι τώρα που το θυμήθηκα έλα να μας πάρεις γιατί βαριέμαι να κυνηγάω λεωφορεία»

«Καλά άντε ελάτε στην μπροστά πύλη»

Γκουτ

Είδα το υπέροχο αμαξουκι μου