I can still recall our last summer

FIFTEEN

Οι ώρες περνάν γρήγορα με εμάς να συζητάμε για διαφορά θέματα

Η Χριστίνα με τον Άρη εχουν έρθει εδώ και ώρα

Κανενας από τους δυο δεν φαίνεται πολυ καλά

Ξαφνικά η Χριστίνα ξεροβήχει και γυρνάμε να την κοιτάξουμε

«Μιας που είμαστε όλοι εδώ ήθελα να σας πω ότι εγώ αύριο φεύγω για Γερμανία... Το ξέρω ότι δεν είμαι εδώ καιρό αλλά να ξέρετε θα μου λείψετε όλοι σας»

Γουοτ

«Τι; Γιατί;»

Ε δεν άντεξα έπρεπε

«Ε να οι δικοί μου γυρνάνε αύριο και αφού δεν υπάρχει κάποιος λόγος να μείνω εδώ θα γυρίσω εκεί»

Ε;

Και ο Αρης

«Μου φαίνεται ή έχω χάσει κάτι;»

«Εγώ με την Χριστίνα χωρίσαμε χθες»

Πετάχτηκε ο αλλος σαν μην πω τι τώρα

Έχω μείνει να τους κοιτάω με γουρλωμένα μάτια και αυτοί να κοιτάνε το πάτωμα σαν μόλις να τους μάλωσαν

Η Χριστίνα σηκώνεται να φύγει αλλά πριν προλάβει να προχωρήσει πέφτουμε ολες μαζί στην αγκαλιά της

Θα μου λείψει η βλαμμενη

Αν ήταν αλλιώς οι συνθήκες ίσως και να κάναμε ακόμα περισσότερη παρέα

Αφού χαιρέτησε και τα αγόρια

Σηκώθηκαν μαζί με τον Αρη και έφυγαν

Μετά από αυτό έχει πέσει μια σιωπή στο δωμάτιο

«Άντε να πηγαίνουμε και εμείς σιγά σιγά»

Είπε ο Γιάννης και για άλλη μια φορά ήταν σαν να διάβασε το μυαλό μου

Αφού φύγουν όλοι τους ο Λεωνιδας επιστρέφει στο σαλόνι και έρχεται και ξαπλώνει με το κεφάλι του στα πόδια μου

«Δεν θα με αφήσεις για αυτόν τώρα Ε;»

«Τι; Όχι χαζό είσαι παιδάκι μου; Πως σου ήρθε τώρα αυτό»

«Ε ναι τόση ώρα δεν λες κάτι λες και ψάχνεις τρόπο να με χωρίσεις»

«Τόση ώρα είμαι έτσι γιατί μου ήρθε ξαφνικό. Και όχι δεν θα σε χωρίσω... τουλάχιστον για το σύντομο μέλλον για πιο μετα βλέπουμε»

«Ναι καλά δεν με ξεφορτώνεσαι εμένα τόσο εύκολα

Τώρα σήκω δεν θέλω να πάει τζάμπα όλο το βράδυ έχω γεννεθλια σήμερα ΕΛΑ ΠΑΜΕ ΛΙΓΟ»