peri masalı

1

Kaset-32/27 Ocak 1964

"Neden kendini astın"

"Ben kendimi asmadım."

"O ipi boynuna senin doladığını biliyoruz Şövalye."

"O bir ip değildi, benim kolyemdi."

"Onu neden taktın?"

"Prensesim beni tanıyabilsin diye."

"Ayağının altındaki sandalyeyi neden çektin öyleyse?"

"Çünkü ona ihtiyacım yoktu, ben uçacaktım."

"Uçmayacaktın, ölecektin."

"Bana söz verdiler."

"Kim onlar?"

"Kelebekler... Kanatları tıpkı bir ceviz ağacının yaprağı gibiydi. Benimkiler de öyleydi, annem onları kesti. Onlar benim kalbime bağlılardı, şimdi keskin bir kalp ağrısı çekiyorum."

"Annen nerede yaşıyor?"

"Yanımda, hatalarımda, her ağlamamda. Benim kanatlarımı kıskandı, o tanıdığım en kıskanç kadın. Babaminkileri de kesti, dedeminkileri de, hatta kız kardeşiminkileri... Sırtımdan kanlar süzülüyor, her hareketimde vücudum sızlıyor, canım yanıyor. Ama kimseler görmüyor, kimseler bilmiyor. O benim yaralarımı gördü; ah benim prensesim, beni bekliyor ama ona uçamazsan ben olduğumu nereden bilecek?"