Chapter Six

101 6 0
                                    

I'm a new writer lang po, maybe I'm not that good katulad ng iba, ang akin lang naman is ma-entertain kayo with this story :)

----

Martin POV

"FINE, Sige, aalis na ko, panalo ka na Mr. Akiyama. Sana pala nakinig ako sa mga sinasabi ng ibang tao kung gaano KAGAGO ang isang Martin Akiyama. Masyado kase ako naniwala na may dahilan yang pagiging cold mo, ang tanga ko at naniwala ako na may puso ka pa. Tsaka minsan try mo ding maging totoong masaya, hindi siya nakakamatay. Promise. Huwag kang magpakulong diyan sa sakit na nararamdaman ng dahil lang sa isang tao."

Tila tumigil yung tibok ng puso ko ng marinig ko yung sinabi ni Ms. Park. Tumayo na siya at umalis dito sa table kung nasaan ako. F*ck, ba't ganto yung epekto ng sinabi niya?!

"Masyado kase ako naniwala na may dahilan yang pagiging cold mo, ang tanga ko at naniwala ako na may puso ka pa."

TANG*NA, hindi ko na alam yung nararamdaman ko. Hindi ko maintindihan, may naniniwala pa palang may puso ako? Haha, maski nga ako hindi ko alam kung may puso ako. Pero bakit ganito??? Hindi dapat ako nagpapa-apekto sa sinabi niya >__<

"Huwag kang magpakulong diyan sa sakit na nararamdaman mo ng dahil lang sa isang tao."


Is she out of her mind kaya niya ba to nasabi? She don't know every single details in my life. Wala siyang karapatan na utusan ako sa kung anong gagawin ko sa buhay ko! Hindi ko kailangan ng opinyon nila. F*cking day!! Dumadami mga pake-elamero sa mundo. And what the hell na nakita ko pa si Dereck sa conference kanina. I even kicked him from Akiyama University para lang hindi ko makita yung tang*nang pagmumukha niya! I just can't believe na kaya niya pa akong harapin and talk about Rianne after what they did? Mas mukha pa siyang gago sakin sa ginagawa niya >__<

"Rianne will be leaving tomorrow and there is a possibility na hindi na siya bumalik."

*BOOOGSH*

Hindi ko na mapigilan ang sarili ko kaya nabato ko na yung basong hawak ko. F*CK, bat ba nag-aalala pa ko sa babaeng yun? I moved on, hindi na dapat ako nasasaktan ng ganto. I heavily sighed after remembering that day, the day when I'm going to confess to Rianne, but I don't expect to see Rianne and Dereck kissing each other. They are such a bullshit in my life.

--

 Kinabukasan..

*alarm clock rings..*

F*ck. Sobrang sakit ng ulo ko. Nagising ako dahil sa higante na letseng alarm clock dito na ipinalagay ni Daddy.

"Yaya!!"

Wala pang 5 seconds ng dumating yung katulong.

"Get me some coffee."

"Okay po sir."

Fall with Him If you DareTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon