"Oho bizim bu yine daldı, Zerrin sana diyorum" önümdeki tabaktan başımı kaldırdım ve dalgın gözlerle karşımda oturan buseye baktım. Yine aklıma gelmişti yine dalıp gitmiştim.
"Efendim buse"
"Diyoruz ki çıkışta sahilde ki kafeye gidip kafa dağıtalım gelir misin hem sana da iyi gelir" yaklaşık 1 yıldır nereye gitsek bunu söylüyorlardı. Şuan ailevi sıkıntılarım var sanıyorlardı ama tek o değildi. Dediğim gibi hâlâ onu sevdiğimi bilseler kızarlar bana.
"Olur fark etmez bana" dedikten sonra dediklerini pek dinlemeden tekrar önümdeki tabağa dönmüştüm. Hiç bir şey istemiyordu canım. Sürekli aklıma o geliyordu.
FLASHBACK
"Zerrin eğer bu tabağı yemezsen yemin ederim akşam gelir babana ilişkimiz olduğunu anlatırım" bu tehditiyle kıkırdadım ve önümdeki yemekleri zorlar yemeğe başladım. Onur'la yemeğe gelmiştim ve bilmem kaç kere aynı tehditi söyleyerek zorla yemeği bittiriyordu.
"Al bitti işte" diyerek önümdeki tabağı önümden itekledim. Önce tabağa sonra bana baktı. "Eğer ben olmadığım zaman ' tabi bu olasılık çok düşük ' yemeğini tam bitirmezsen seni bırakır giderim ha"
"Tamam be her zaman aynı şeyleri diyorsun o kadar abartılıcak kadar zayıf değilim" önce kaşlarını çattı sonra beni süzdü ve tekrar konuşmaya başladı.
" He ya 46 kilo kız mı olur elime gelmiyorsun kavrayamıyorum seni kızım " utanarak önüme döndüm. Kilomdan her zaman rahatsızdı. Sandalyemde dikleşerek ona baktım.
"Sen fesat şeyler düşündüğün için zayıf olduğumu düşünüyorsun hem bi kere ne zaman beni kavramaya çalıştın?" Utançtan cümle bile kuramıyordum. Dediğim şeye bakar mısınız.
"Bu nası cümle anasını satayım" diyip kahkaha atmaya başladı. Çok tatlıydı.
•
Gözlerim dolduğunu hissettikten sonra toparlanmaya çalıştım. Tabağımı bitirmezsen beni bırakıp gideceğini demiştin. Şuan yanımda bile yoksun.
Ama Şimdi her yemeğimi tam yesem döner misin?
