Magnetic love

9

Zayn pov:

"Hey, wij komen de kaartjes halen om te handtekenen" zei ik tegen de vrouw aan de balie. "Ja, ik ga ze even halen. Ben direct terug" zei de vrouw tegen ons. Tijdens het wachten liep er iemand de ingang binnen. "Hé is dat niet de vader van louis?" Vroeg Liam aan mij. Het was inderdaad louis' vader maar hij zag er helemaal niet meer verzorgd uit en het leek alsof hij gedronken had. Toen hij ons passeerde roken we de alcohol heel hard. "Die heeft precies wel heel veel gedronken"zei Liam. De vrouw gaf ons de kaartjes en we liepen terug richting onze kleedkamers. Toen we aankwamen zagen we harry in paniek iets zoeken. "Wat zoek je?" Vroeg ik. "Louis' puffer, hij heeft een paniekaanval!" "Heeft hij weer zijn paniekaanvallen zoals vroeger?" Vroeg Liam dan terwijl we allemaal aan het zoeken waren naar zijn puffer. "Nee, vele erger maar het is ingewikkeld" legde Niall uit. "Trouwens, de vader van louis kwam voorbij ons aan de balie" zei ik dan.

Harry pov:

Huh? Wat deed de vader van louis hier? Ik dacht er niet verder over na omdat ik zo snel mogelijk naar louis wou gaan. "Ik ga terug naar louis, hij mag niet alleen blijven!" Riep ik tegen de jongens. "Wij blijven zoeken en brengen de puffer wel!" Riep Niall. Toen ik aankwam hoorde ik veel lawaai. ik deed de deur open en zag iets wat ik niet had verwacht. Louis' vader hield louis met zijn keel tegen de muur aan. "Laat hem los!" Riep ik terwijl ik naar hun toeliep. Zijn vader liet los en louis zakte huilend neer op de grond . Hij liep richting de deur. "Je bent niets waard louis! Niets!"een zielige jongen dat je bent!" Spuugde de vader naar louis. Toen ik dat hoorde kwam er iets in me naar boven dat ik nog nooit had gevoeld. "Dat is helemaal niet waar klootzak! Zo praat je niet over louis!" Ik kookte helemaal vanbinnen en had nog nooit zo een woede gevoeld. "Maak dat je hier wegkomt!" Riep ik naar de stomdronken man. Louis' vader strompelde naar de deur toe. Toen hij buiten was ging ik zo snel als ik kon naar louis. Louis,kom hier!" Hij duikte helemaal ineen en verbergde zijn gezicht. "Hé, lou ik ben het harry. Je bent veilig bij me, alles is oké nu!" Ik deed heel voorzichtig zijn handen voor zijn gezicht weg en nam hem in een knuffel. Hij barstte in tranen uit en ik voelde zijn onregelmatige ademhaling tegen mijn schouder aan. "We hebben zijn puffer gevonden, hij lag in de.." de jongens kwamen binnen en zagen mij en een in elkaar geslaagde louis op de grond zitten. Ik pakte hem op en liep richting onze kleedkamer. Louis had mij nog steeds stevig vast. Ik kwam de kleedkamer binnen en ging met hem in de zetel zitten. "Het is oké lou, hij is niet meer hier"suste ik. "Het was zijn vader" zei ik toen ik de bezorgde vragende blikken zag van de andere jongens. Niall gaf me louis' puffer en ik deed louis wat meer van me af. Louis nam zijn puffer en inhaleerde zodat hij terug rustiger kon ademen. "Kan iemand het verzorgingskoffertje halen alsjeblieft?" Vroeg ik aan de jongens. Liam liep weg en kwam even later terug met het verzorgingskoffertje. Louis' lip was helemaal open en hij hij kermde van de pijn. "Kan je me vertellen waar je nog pijn hebt?" Vroeg ik aan hem. "Hij pakte zijn ribben vast en ik deed voorzichtig zijn t-shirt naar omhoog. Alle jongens hun ogen werden groot. Je zag niet alleen de wonde waar hij nu heel veel zeer aan had maar ook alle andere blauwe plekken en striemen van ervoor. Na dat ik hem had verzorgd, pakte ik hem weer op en hij legde direct zijn hoofd weer neer op mijn schouder. Hij was helemaal uitgeput. "Ik neem hem mee naar mijn huis zodat hij daar kan rusten, laat aan Simon weten dat we er vandaag niet meer gaan zijn" zei ik tegen de andere jongens. Ze waren er helemaal mee akkoord en zeiden allemaal nog gedag tegen louis en ik. Niall stond er heel bleekjes bij en ik ging naar hem toe. "Niall we bespreken dit allemaal straks. Maak je geen zorgen om hem, hij is nu veilig bij ons. Is alles oké met jou?" Vroeg ik aan hem. "Had dit gewoon echt niet verwacht, ocharme lou" snikte hij. Liam nam hem in een knuffel. "Zorg voor hem, hij kan moeilijk om met zo een dingen" zei ik tegen Zayn en Liam. Ze knikte en troostten niall. "En zorg ook voor elkaar" glimlachte ik. Louis was ondertussen in slaap gevallen in mijn armen. Ik reed met mijn auto naar huis en legde louis neer in mijn bed. Na een tijdje werd hij wakker en hij zette zich wat rechter in bed. "Het was al die tijd je vader, niet?" Louis knikte zachtjes en ik zuchtte diep "al die wondes, je paniekaanvallen, het feit dat het gewoon niet goed gaat met je," somde ik op, "dat komt allemaal door je vader!" Zei ik. Ik besefte dat het al die tijd zijn vader was en ik dat gewoon niet doorhad! "Hoe kon ik het niet weten? ik ben je beste vriend, ik had allang door moeten hebben dat er thuis iets niet ging!" Riep ik uit. Ik voelde me zo schuldig dat ik hem niet eerder had geholpen. "Ik ben zo een slechte vriend, sorry lou..." snikte ik zachtjes. "Zeg geen sorry haz, ik verzwijgde het voor jullie. Je moet je helemaal niet schuldig voelen" Hij stapte uit bed en nam me in een knuffel.

Louis pov:

"Lou, je hebt nog wat bloed op je t-shirt zitten van daarstraks nog. Je krijgt wel één van mij" harry nam een t-shirt uit zijn kast en gaf het aan mij. "Ik ga me ook even opfrissen dan" zei ik terwijl ik naar de badkamer liep. Ik deed mijn t-shirt uit en wou harry de zijne aandoen maar ik zag dan mijn spiegelbeeld in de spiegel. Ik kon het niet laten en bekeek mijn lichaam. Mijn benen begonnen te trillen en ik zakte huilend neer op de grond. Harde snikken vulde de kamer op. Ik besefte nu echt pas hoe mijn situatie was:Mijn vader mishandelde me, ik voelde me zielig en alleen door de woorden van mijn vader die nog steeds in mijn hoofd rondspookte en ik zat onder de blauwe plekken en wondes. Ik kon maar niet stoppen met huilen en plots hoorde ik geklop op de deur: "louis, alles oké?"vroeg harry. "Nee" huilde ik tegen mijn opgetrokken knieën aan. Harry kwam binnen en zakte naast me neer. Hij nam me in een knuffel en fluisterde lieve woorden in mijn oor. Na een tijdje zette hij me op de badrand en knielde voor me neer. "Lou, ik weet dat het nu heel moeilijk gaat en dat je nu niet positief kan denken maar je gaat hier doorgeraken! Wij gaan hier doorgeraken! Ik ga je helpen oké?" Ik knikte zachtjes. Onze gezichten waren nu heel dicht bij elkaar en ik voelde plots iets vreemd in mijn buik. Ik kon het niet laten om even naar zijn lippen te kijken. "Zou je mij echt willen helpen?"' Vroeg ik zachtjes. Ik denk dat hij hetzelfde als mij voelde want hij plantte zijn lippen op de mijne en zoende me zachtjes. "Alles voor jou" zei hij nadat zijn zachte lippen van de mijne gingen.

Heyyy!! Sorry dat ik even niet heb geupdate maar daarom een heel lang hoofdstuk nu!!! Hopelijk vonden jullie het leuk:) JEEEEJ eerste larrykus:) geef gerust jullie mening over dit hoofdstuk!❤️