Magnetic love

6

Harry pov:

"Er is niets hoor,ik ben gewoon heel moe en voel me niet zo goed de laatste dagen" zei hij zacht en nogsteeds breekbaar. "Is het niet beter dat je is naar de dokter gaat louis?" Vroeg ik wat bezorgd nog steeds met de gedachte of hij nu aan het liegen was ofniet. "Ja, dat zal ik doen als het echt niet zou gaan. Ik wil natuurlijk onze europese tour niet missen" Er kwam een kleine glimlach uit zijn mond maar ik zag dat het geforceerd was. "Ik ga me even wat opfrissen, heb het nodig" zei louis. Toen hij opstond zag ik een pijnlijke blik op zijn gezicht verschijnen. Hij greep naar zijn ribben en liet dan nog is een zachte kreun horen zonder dat iemand het zou opmerken maar ik hoorde het toch. "Hé louis, kan je even nog is naar hier komen alsjeblieft?" Louis stapte terug en bleef voor mij staan met een vragende blik op zijn gezicht. Ik trok zijn t shirt wat omhoog en zag overal wondes en blauwe plekken op zijn ribben staan. Louis zag wat ik deed en trok zijn t shirt zo snel als hij kon naar beneden en liep richting de deur. Ik had genoeg gezien om de conclusie te trekken dat er toch iets ergs mis was. "Lou, wat zijn al die blauwe plekken en wondes op je ribben? En zeg niet doordat je van de trappen bent gevallen want vorige week zag ik ookal andere wondes toen we bij mijn thuis waren!" "Stop harry alsjeblieft!" Riep hij boos naar me toe, alsof hij bang was om toe te geven dat ik gelijk had. "Nee ik stop niet louis! Kijk naar je louis, je ziet er doodmoe uit en je lijdt! Laat me je helpen!" Louis deed de deurklink naar beneden om weg te gaan maar ik ging voor hem staan en nam zijn handen vast zodat ik zijn uitgang blokkeerde. Zijn handen trilde. Er vielen druppels water op onze handen en ik keek op om dan te zien dat louis hard aan het huilen was. "Louis kom hier buddy" zei ik tegen hem waarna ik hem vastnam ik mijn armen. "Hé, je moet weten dat je er niet alleen voor staat!"suste ik hem toe. "Ik weet- het"zei louis snikkend tegen mij aan. "Ik ben er- gewoon nog niet-klaar voor" snikte hij. Ik wist dat er iets ergs met hem was en ik wou het ook zo snel mogelijk weten maar hij was zo breekbaar dat hij op dit moment er nog niet klaar voor was om het mij vertellen. Ik hield hem nog lang in mijn armen vast totdat hij wat meer gekalmeerd was en rustig kon ademen. "Kom lou, ik ga je even in bed stoppen. Louis had nood aan slaap en hij moest even een time-out hebben van al de drukte dat waarschijnlijk nu in zijn hoofd aan het afspelen was. Ik legde hem in bed en legde het deken goed over hem. Juist wanneer ik weg wou gaan nam hij mijn hand vast. "Harry, zou je nog even willen blijven alsjeblieft" hij zei het op een manier alsof hij bang was om alleen te blijven. "Tuurlijk wil ik nog even blijven" antwoordde ik terug. Ik ging naast hem zitten onder het deken en ik deed mijn arm over hem. Hij nestelde zich helemaal tegen me aan. Met mijn andere hand streelde ik zijn haren waardoor hij rustiger ging worden. Na een tijdje hoorde ik weer zachte snikken. Louis was stilletjes aan het huilen. "Lou, alles komt goed, het is oké als je even alles eruit moet laten. Probeer anders je ogen te sluiten en te denken aan iets wat je heel gelukkig maakt" Ik weet niet aan wat hij dacht maar het werkte wel, na enkele minuten had hij een regelmatige ademhaling en lag hij zachtjes te slapen. Ik trok mijn arm voorzichtig terug en stond voorzichtig op. Zonder erbij na te denken gaf ik louis een kusje op zijn hoofd. Ik moest dringend met niall gaat praten. Louis had ons nodig.

Nieuw hoodfstukk!! Hopelijk vonden jullie het leuk:)) sorry als het lijkt dat er nog niet zoveel larry in voorkomt maar ik wil het wat opbouwen:) vergeet zeker niet te voten!! ILYALL❤️❤️❤️❤️