Zawgyi
" လီလီျပန္မေရာက္ေသးဘူးလား"
အိမ္ေတာ္ထိန္းကင္က ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
ဒီကေလးအခုတေလာ ေျခလွမ္းေတြပ်က္ေန
မွန္း သူသိသည္။
အလုပ္မ်ားေနေသာေၾကာင့္သာ.....
မျဖစ္..... ဒီထက္လႊတ္ထား၍ မျဖစ္.....
" ျပန္လာရင္ စာၾကည့္ခန္းထဲလႊတ္ေပးပါ"
စာၾကည့္ခန္းထဲမွာ စီးကရက္ေသာက္ရင္း လီလီ့ကိုထိုင္ေစာင့္ေနမိသည္။
သူအျမဲေတာင့္တေနခဲ့ရသည္မွာ ေပ်ာ္စရာ
ေကာင္းတဲ့ မိသားစုဘဝေလး႐ွိဖို႔.......
ေယာက်ာ္းေလးနဲ႔ျဖစ္ေစ၊မိန္းကေလးနဲ႔ျဖစ္ေစ
ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႔တသက္လံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္
ရႊင္ေနထိုင္သြားဖို႔ရန္ျဖစ္သည္။
ေမြးကတည္းက လိုေလေသးမ႐ွိ ေနလာရ
ေသာ္လဲ ေမတၱာအစစ္အမွန္ကိုေတာ့ ဒီ
တသက္ၾကံဳရပါ့မလားမသိ......
" ေဒါက္.... ေဒါက္"
" ဝင္လာခဲ့....."
တံခါးေနာက္က လီလီရဲ႕ပံုရိပ္ဟာ ေဒါသျဖစ္
ခ်င္စရာ.......
အတိုအျပတ္ေတြနဲ႔ခပ္မ်ားမ်ားျခယ္သထားတဲ့
မိတ္ကပ္ေတြက ကလပ္ ဒါမွမဟုတ္ ဘားတခုခုသြားခဲ့မွန္း ေဗဒင္ေမးစရာမလို........
" လီလီ့ကို ေခၚတယ္ဆို"
" ဒီကိုလာ..... "
မ်က္ေစာင္းတခဲခဲနဲ႔ အနားတိုးလာေသာ
ကေလးကို လက္ေကာက္ဝတ္ကေနဆြဲခ်
လိုက္ေတာ့ ေပါင္ေပၚက်လာသည္။
ေစာက္ကေလးက ၿငိမ္ၿငိမ္မေန.......
အတင္း႐ုန္းကန္ေနေတာ့ ခါးကိုသိုင္းဖက္ၿပီး
လည္ပင္းသားေဖြးေဖြးကို ဖိကပ္နမ္းလိုက္
သည္။
" ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ"
" သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ေမြးေန႔သြားတာ..... "
" ညစာစားၿပီးၿပီေပါ့"
" အင္း.... "
မ်က္နာေလးကိုဆြဲလွည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္လႊာခ်ၿပီးၿငိမ္သက္ေနတယ္.......
" ကိုယ္ မင္းကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လိုက္တာ"
" ပိုင္ေနတာပဲ"
စူး႐ွ႐ွအၾကည့္ေတြကိုလဲ ခ်စ္မိေနတာပါပဲ.....
" မင္းရဲ႕ႏွလံုးသားကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တာ
မင္း အခ်စ္ကိုမရမခ်င္း မင္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို
အပိုင္မသိမ္းဘူး"
