Zawgyi
<သူ႔ကို လြမ္းဆြတ္လို႔ ကြၽန္မအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အတြက္ သူ ကြၽန္မဆီလာခဲ့သလား
ဒါဟာအိပ္မက္လို႔ ကြၽန္မသိခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဘယ္
ေတာ့မွႏိုးထလိမ့္မွာ မဟုတ္>
ေအာက္ထပ္က ေျခသံေတြေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း
မတ္တတ္ထရပ္လိုက္ေတာ့ မ်က္စိေတြခနျပာ
သြားသည္။
မိုးလင္းခါနီးမွ စာၾကည့္စားပြဲေပၚေမွးကနဲအိပ္
ေပ်ာ္သြားမိတဲ့အက်ိဳးဆက္က အားအင္ခ်ိနဲ႔
ျခင္း......
ေလွကားလက္ရန္းကိုကိုင္ကာ တုန္ယင္ေမာ
ဟိုက္ေနတဲ့ရင္ဘတ္အစံုကိုဖိၿပီး ေလွကားထစ္
ေတြကိုတေျဖးေျဖးနင္းေနမိသည္။
ႏုလိုက္ၾကမ္းလိုက္ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ကိုေလွကား
ထစ္ေတြက ေလွာင္ရီေနေလမလား......
" ႏိုးၿပီလား လီလီ......
Unnie ဖက္ထုပ္ဟင္းရည္ဝယ္ခဲ့တယ္"
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ လူေတြ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနေပ
မယ့္ ေတြ႔ခ်င္သူကို မေတြ႔ရ.....
ခါတိုင္းဆို သတင္းစာတစ္ေစာင္ကိုင္ကာ
စီးကရက္ကိုကိုက္ခဲထားတဲ့ အေၾကာတင္း
တင္းမိန္းမတစ္ေယာက္က ေႏြးေထြးစြာျပံဳးျပ
ျပီး ႀကိဳဆိုျမဲ......
Jennie Unnie က လက္ကိုလာကိုင္မွ အသိ
ဝင္လာသည္။
Unnie မ်က္လံုးေတြက မႈန္မိႈင္းေနသလို.....
သူ မ်က္နာလႊဲလိုက္သည္။
" ဒီမွာလာထိုင္...... Unnie နဲ႔အတူ
စားရေအာင္"
ထိပ္ဆံုးက ထိုင္ခံုရဲ႕လစ္ဟာမႈကိုစိုးရိမ္လာမိ
သည္။
ၿပီးေတာ့ Jennie Unnie ရဲ႕ ျဖဴေရာ္ေနမႈကိုလဲ
စိတ္တိုင္းမက်.......
" လီလီ့ေကာင္ေလးကို ျပန္ပို႔လိုက္ၿပီ
သူ႔အေဖကိုလဲ ေတာင္းပန္ခဲ့တယ္"
" ဘာလို႔လဲ! !"
သူ စိတ္တိုစြာေအာ္မိေတာ့ အားလံုးတိတ္ဆိတ္
သြားသည္။
Jennie Unnie ကလဲ စားလက္စကိုရပ္လိုက္
သလို ေကာ္ဖီငွဲ႔ေပးေနတဲ့ အိမ္အကူကေလးမ
ေတြလဲ အလိုက္တသိထြက္သြားၾကသည္။
" ဘာလို႔ျပန္ေတာင္းပန္တာလဲ! !
ဘယ္တုန္းက ေတာင္းပန္ဖူးလို႔လဲ.....
ပတ္ခ်ယ္ေယာင္း ဘယ္မွာလဲ! !!"
Jennie Unnie က ဇြန္းျပန္ကိုင္လိုက္တယ္....
သိသိသာသာတုန္ယင္ေနတဲ့ လက္ေတြကို
မုန္းလိုက္တာ........
