Zawgyi
<သေဘၤာနစ္တာ မဟုတ္ဘူး
ပင္လယ္တစ္ခုလံုး ေမွာက္သြားတာ
အခ်စ္ဦးဆိုတာ
ခ်စ္ဖူးမွသိႏို္င္တာမ်ိဳး မလို႔>
အျပင္မွာမိုးေတြရြာေနသည္။
ဟာတာတာခံစားခ်က္ေပၚ မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕
ရာသီဥတုေလးထပ္ေလာင္းလိုက္ေတာ့
စိတ္ထဲဘယ္လိုမွမေနတတ္ေတာ့ေအာင္
ျဖစ္လာသည္။
အက်ႌလက္ခံုေပၚက်လာတဲ့ မိုးစက္ေတြက
ပူေလာင္လြန္းလွပါရဲ႕.....
ျခံထဲကို ကားတစ္စီးဝင္လာတိုင္း လွမ္းေမွ်ာ္
ၾကည့္ရတာတကယ္ပင္ပန္းသည္။
" လီလီ...... ေခါင္းမမာပါနဲ႔
ႏိုင္ငံျခားမွာပညာသင္ဖို႔က လီလီအျမဲေတာင့္တေနခဲ့တာမဟုတ္လား"
နားေထာင္လို႔မေကာင္းဘူး......
မာဆတ္ဆတ္ေျပာတာခ်င္းတူတူေတာင္
ေျပာတဲ့သူေပၚမူတည္ၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈခ်င္းကြာသြားတာလား......
အဲ့ဒီ့လူအေပၚမွာ႐ွိတဲ့ ေမတၱာခ်င္းပဲမတူလို႔လား.....
" Unnie လဲေတာ္ပါေတာ့
လီလီ သူ႔အေလာင္းကိုမျမင္ရသေရြ႔ မယံုႏိုင္
ဘူးလို႔ေျပာၿပီးၿပီပဲ"
မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ေအာ္ဟစ္ေျပာေတာ့ နီရဲေနတဲ့မ်က္နာထားကိုေတြ႔ရသည္။
" ဒီအခ်ိန္ေလာက္ထိ မေတြ႔မွေတာ့ေသၿပီေပါ့
႐ွိတုန္းကေတာ့ သတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္
မုန္းတယ္ဆိုၿပီး အခုမွဘာဇာတ္ေတြကခ်င္
ေနရတာလဲ"
"ဝုန္း! !"
ေဘးနားမွာ႐ွိတဲ့ ကုလားထိုင္ကို ပစ္ေပါက္
လိုက္သည္။
Jennie Unnie ကိုမထိသြားေပမယ့္ ေဘးနားကသီသီေလးလြဲေခ်ာ္သြားသည္။
ဝမ္းနည္းျခင္းရဲ႕အဆံုးမွာ ေဒါသဆိုတာ႐ွိ
သည္။
" လီလီ..... မငိုရဘူးေလ
Unnie မွားသြားတယ္ေနာ္"
" မလာနဲ႔! !!"
မလာနဲ႔လို႔ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ေပြ႔ဖက္လာတဲ့
လက္တစ္စံုကို မတြန္းထုတ္မိ......
" လီလီ သူ႔ကို ဘယ္တုန္းကမွ မေသေစခ်င္ခဲ့ဘူး! !
ဘယ္ေတာ့မွလဲ တကယ္သတ္မွာ
မဟုတ္ဘူး....
ဒါကို တျခားသူေတြထက္ပိုၿပီး..... "
