Highest Rank:
#36 in Bampira (12/29/18)
#40 in Sci-Fi (10/01/18)
"In this world we've known as politically and economically chaotic has been altered in her story; where bloodsucking creatures submerged and dominates.
Mankind has lost, vampires win...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
DESCEND
NAPAPIKIT ako nang marinig ko ang mahinang pagtunog ng bakal di kalayuan sa akin.
Ang mga bampirang nakakita sa akin kanina sa junk shop ay sumunod dito sa tunnel.
Hindi kaya nila alam na papunta ito sa capital?
Akala ko pa naman ay nakatakas na ako dahil sa pagkakaalam ko, hindi pwedeng palipat-lipat ang mga bampira nang walang permisyo ng mga nakatataas.
Sa labindalawang taong pagiging alipin namin sa mga bampira, kahit papaano ay may natutuhan naman ako.
Sa labindalawang taong iyon, naalala ko na ako ay dumanas ng hirap, dahas at pang-aabuso.
Napakurap ako sa biglang imahe na aking naalala.
Nang makita kong wala ng buhay ang aking ina at nagsimula ng gumawa ng rebolusyon ang mga bampira sa pangunguna ng traydor kong kapatid na si Herald, tila kaaway naming mga Cartagena ang buong mundo.
Si Daddy, imbis na samahan ako sa pagiging matatag ay nagpatiwakal. Alam kong mahal na mahal niya si Mommy at mas higit pa ang pagmamahal nito kaysa sa akin. Nakita ko ang masalimuot nitong paghihinagpis nang mawala si Mommy. Tila ba kakambal siya ni Mommy na kapag wala na ang isa, mawawala na din siya.
"Dad?" Maingat akong naglakad patungo sa madilim na silid ng aking ama dahil kahit pitong taong gulang lang ako ay alam kong hindi pa rin nito matanggap ang nangyari.
"Dad?" Kumunot ang noo ko nang makarinig ako ng paglangitngit ng isang bagay, parang isa itong tali.
Napatitig ako sa doorknob at nag-aalangang buksan ito dahil iniisip ko kung ano ang tunog na iyon. May magnanakaw kaya? Nasaan si Daddy?
Pumikit muna ako bago ito pihitin at nang mabuksan ko na ng tuluyan ay napamulat na rin ako. Hindi ako nakagalaw sa aking pwesto nang makita ko ang isang weirdung anino ng tao at nang iangat ko ang aking tingin ay doon ko na nakita ang aking ama na nakasabit ang ulo sa isang mahigpit na tali.
His face reveals all the sufferings and hardships he'd gone through. There was even a tear. I could tell that he wasn't able to seek for the light. To seek help from his seven-year old daughter.
"Dad, I'm sorry..." I said on my knees with tears streaming down my face.
At bilang only child, ang pitong na taong gulang na ako ay walang karamay. Ang mga kamag-anak namin ay umayaw sa pagkupkop sa akin. Sabi nila "Dapat nagpakamatay ka na lang din! Kung hindi dahil sa mga magulang mo, edi sana walang bampira ngayon!"
Hindi ko alam kung paano ko nalagpasan ang panahon na sinisisi nila ako dahil una sa lahat, mag-isa na lang ako. Reserved akong tao at hindi ko agad napagtanto na matapang din ako. Hindi nagpapaapekto sa emosyon ng ibang tao.
