The Heiress In Disguise

CHAPTER 25: HUNTERS

Astrid Pov.

Nagising kaming lahat sa kakaibang malakas na tunog na nangangaling ata sa labas.

Mabilis akong tumayo at tinali ang buhok ko habang sila Marissa ay kinukusot pa ang mga mata.

"Faster," sabi ko kaya tumayo narin sila.

"Teka lang, Astridy. May lakad ka ba?" inaantok na sabi sakin ni Jasmine.

"Tsk."

Sabay sabay kaming lumabas sa tent namin at nakita ang mga kasama namin na lumabas na rin.

May nahikab, may mga kulang sa tulog, may mga naiinis at mga naglalakad ng nakapikit.

Tuluyan ng nagising ang diwa nila ng marinig nila ang matinis na tunog na nang gagaling sa pito ni Sir. Fernan. Mabilis naman silang tumayo meron pa ngang sumaludo, tsk.

"Good Morning, students. The breakfast is ready, this is your reward dahil nakarating kayo dito sa tamang oras and let's thank Astrid for that," sabi ni Sir at tinuro pa ako. Napatingin naman ang mga kasama ko sakin ng nakangiti habang meron pa rin namang masama ang tingin, of course, Mia and her useless friends.

Naunang naglakad si Sir samin habang nakasunod namin kami sa kanya. Sariling puntahan sa mga kaibigan tapos nakipag chismisan. Typical teenagers.

Nagulat nalang ako ng may humawak sa waist ko.

"Kyle," nakangiti kong tawag sa kanya.

"My Trid," he said while smiling too. Napatawa naman ako ng mahina dahil doon.

"You don't own me," I said and he just smirk.

"Literally? Maybe yes, but this?" he said and point my chest where my heart place. "I own this," nakangiti niyang sabi. Tumawa naman ako dahil sa mga banat niya.

"You owned my heart? So I'm supposed to be dead right now," sabi ko habang natawa pero parang hindi niya ata nagustuhan ang sinabi ko dahil nakita ko nalang ang sarili kong yakap niya at hinahalikan ang noo ko.

"Please," he started. "Please stop saying things about deaths," I don't know but I just nod.

"It's hard for me knowing that this happiness is just temporary," he continue.

"I love you," he said and move his head.

"Until the creator took us apart." he said and smile geniuenly. I don't know but I just find myself smiling brightly too.

"Hey cold birds! We're hungry right now, mamaya na labing labing ha?" malakas na sigaw ni Jean samin kaya napatingin ako sakanya. Nakangisi ng nakaloloko ang lalaki.

"Remind me to bury him six feet under the ground, Trid," Kyle said and I just smirk.

"Ako na bahala maglagay," nakangising sabi ko sakanya.

"A-ah e-eh, sige ituloy niyo na yan, kaya pa naman naming magtiis eh," natatawa kahit halatang natatakot na si Jean. Napatawa naman ang mga kasama namin at hindi sinasadyang napatingin ako kay Aera.

She's staring at me blankly but sadness are visible in it.

"You okay?" Kyle said while looking at me. Tumango na lang ako at naunang maglakad para tumapat kay Aera. Tatabi na sana sakin si Kyle ng higitin siya ni Jean at patakbong hilain. Napatingin naman siya sakin kaya tumatawang tumango nalang ako sakanya.

"You're not changing huh?" bakas ang pagiging sarkastiko sa tono niya. Napalitan ng blanko ang masayang ekspresyon ko sakanya. Napatingin naman ako kila Marissa na busy kakatingin at kakabantay kay Jean at Kyle.