Chapter 14

38 3 0
                                    



"I-I never expected to be hurt like this. Fuck, Gianna. Only you can make me feel this way" nanginginig na aniya


Umiwas ako ng tingin nang mahulog ang luha mula sa aking mata.



"J-Just why? That's my brother, Gianna?" He whispered.



Napahikbi ako "I'm sorry, Tyler"



He's a good person. He doesn't deserve all of this.




Napahawak sya sa mukha "Fuck. It hurts like hell" sinapo nya ang dibdib.

Naiyak ako lalo "B-Bakit ganito, Gin?"




"S-Sorry. G-Gusto ko ang kapatid mo"




He muttered a curse.




Naluluha akong tumingin sa kanya. Seeing him like this feels like hell.





Tumayo siya "A-Aalis ka na?"





He did not say a single word. Lumapit sya sa akin at niyakap ako ng mahigpit.





I hugged him back "I'm sorry, Tyler" iyak ko





He caress my hair "Shh... It's not you fault. Just know that I love you so much."




Mas lalo akong humagulgol. How can he be so selfless? Dapat ay galit sya sakin.





Umalis sya sa yakap at sinapo muli ang dibdib na parang may dinidibdib.




"O-Okay ka lang?"





He forced a smile "O-Of course. Sobrang nasaktan lang a-ako" hinihingal sya.




I smiled sadly "I'm sorry"





"Stop saying sorry. Don't feel bad. I'll be okay"





He kissed my forehead. That was his last words. Buong gabi ako umiyak. Pagkagising ko kinaumagahan ay namaga ang mata ko.




Mukhang alam ni mama ang nangyari. Hindi sya nagtanong nang kumain kami ng agahan.




Wala akong ganang pumasok. Naabutan ko si Jamie sa gazebo. Wala si Tyler.





Kinwento ko sakanya ang nangyari. Tahimik lamang syang nakinig sa akin. Sa huli ay niyakap nya ako ng mahigpit.




Halos wala akong natutunan sa klase namin nung araw na iyon. Ang isip ko ay naka'y Tyler.





Nang uwian ay dumapo ang tingin ko kay Lorenzo na naghihintay sa labas ng school.




Agad akong lumapit sa kanya at yumakap ng mahigpit.




He hugged me tightly "Hush  now baby, everything will be alright" he said softly.




I cried quietly "Hindi nya d-deserve yon"





He wiped my tears then caress my cheeks before kissing my forehead.





"Do you want to eat? Maybe it'll lighten up your mood" maingat na wika nya.




My days became lighter when i'm with Lorenzo.





He didn't mention Tyler to me. Tuwing magkasama kami ay parati nyang iniiwasan ang tanong ko na iyon.





Lumipas na ang isang linggo nang huli naming pag-uusap ni Tyler.





Trial of the dawn (Venture Series 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon