Oh My Lovely Dasey!!

part(5)

Part(5)

ကၽမမွာ..
ခ်စ္မိတဲ့အျပစ္ေလးပဲ႐ွိတာပါ...

ဘာလို႔..ဘာလို႔မ်ား....
က်မကို...တစ္ခ်က္ေလးေတာင္..
ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ရတာလဲ..

က်မကေရာ...
စိတ္ေတြမမြန္းက်ပ္ဘူးထင္ေနလား..

ေသေလာက္ေအာင္..နာက်င္တာမို႔..
အသက္႐ွဴလို႔မရေလာက္ေအာင္မြန္းက်ပ္ေနတာမလို႔...

႐ွင့္ကိုလက္ေလ်ာ့ဖို႔..အႀကိမ္ႀကိမ္..
စဥ္းစားခဲ့တယ္..

ဦေႏွာက္ကဘယ္လိုပဲ..လုပ္လုပ္..
ႏွလံုးသားက..လိုက္လုပ္လို႔မွမရတာ..

႐ွင့္ကိုမခ်စ္ဖို႔႐ွင္က်မကိုေျပာတယ္..

က်မကေရာ...

က်မကပိုၿပီးေတာင္..႐ွင့္ကိုခ်စ္တာရပ္တန္႔ပစ္လိုက္ခ်င္ေသးတယ္..

ရမွမရတာ.
....
ဒီတိုင္း...ဒီတိုင္း..ေလးပဲ..ခ်စ္ေနတာေတာင္....

႐ွင့္ကိုပိုင္ဆိုင္ခ်င္လြန္းလို႔႐ူးမတတ္ပဲ..

အခ်ိန္ေတြသာေနာက္ျပန္လွည့္ခဲ့မယ္ဆိုရင္..

႐ွင္နဲ႔ဘယ္ေတာ့မွ..မေတြ႔ေတာ့ဘူး..

ေတြ႔ခဲ့မိရင္ေတာင္...႐ွင့္ကိုဘယ္ေတာ့မွထပ္မခ်စ္ေတာ့ဘူး....

ထိုစကားမ်ားေျပာရင္း...
ေအာက္ပိုင္းကေသြးမ်ားဒလေဟာက်လာသည္..

အင့္...မာမီေတာင္းပန္ပါတယ္ကေလးေလးရယ္...

ဗိုက္ေလးကိုခပ္ဖြဖြပြတ္ကာ..

မ်က္ရည္မ်ားက်လ်က္..တတြတ္တြတ္ေတာင္းပန္ေနသည့္ထိုမိန္းကေလးကိုၾကည့္ကာ

ငါ..
ငါ..ငါ့ကေလးကို..သတ္မိလိုက္ၿပီ....
အား........ဒူးေထာက္ကာ႐ိုက္ႀကီးတငင္ငိုေႂကြးလ်က္...

ေသြးအိုင္ထဲ၌လဲက်ေနေသာသူမကိုယ္ေလးအား....ေပ်ာက္ဆံုးသြားမည္ကိုစိုးရိမ္ေနသကဲ့သို႔..

ေပြ႔ဖက္လိုက္သည္...

ထို႔ေနာက္...
Doctor.......Doctor...

က်ယ္ေလာင္စြာေအာ္ေခၚလ်က္.
သူမကိုယ္ေလးကိုေပြ႔ခ်ီကာ.
ေျမေအာက္ခန္းထဲမွ..ကမႉးက႐ွဴးေျပးထြက္လာသည္..

ဟင့္အင္း....ငါလက္မခံဘူးေနာ္..
ငါ့အမွားေတြကို..ျပန္မျပင္ရေသးဘူးေလ..

သူမေလးအားအိပ္ရာထက္သို႔ညင္သာစြာခ်ေပးၿပီး..

သူမ..သူမ....ဘယ္လိုေနလဲ...

Unicode

Part(5)

ကျမမှာ..
ချစ်မိတဲ့အပြစ်လေးပဲရှိတာပါ...

ဘာလို့..ဘာလို့များ....
က်မကို...တစ်ချက်လေးတောင်..
နောက်ပြန်လှည့်မကြည့်ရတာလဲ..

က်မကေရာ...
စိတ်တွေမမွန်းကျပ်ဘူးထင်နေလား..

သေလောက်အောင်..နာကျင်တာမို့..
အသက်ရှူလို့မရလောက်အောင်မွန်းကျပ်နေတာမလို့...

ရှင့်ကိုလက်လျော့ဖို့..အကြိမ်ကြိမ်..
စဉ်းစားခဲ့တယ်..

ဦနှောက်ကဘယ်လိုပဲ..လုပ်လုပ်..
နှလုံးသားက..လိုက်လုပ်လို့မှမရတာ..

ရှင့်ကိုမချစ်ဖို့ရှင်ကျမကိုပြောတယ်..

က်မကေရာ...

ကျမကပိုပြီးတောင်..ရှင့်ကိုချစ်တာရပ်တန့်ပစ်လိုက်ချင်သေးတယ်..

ရမွမရတာ.
....
ဒီတိုင်း...ဒီတိုင်း..လေးပဲ..ချစ်နေတာတောင်....

ရှင့်ကိုပိုင်ဆိုင်ချင်လွန်းလို့ရူးမတတ်ပဲ..

အချိန်တွေသာနောက်ပြန်လှည့်ခဲ့မယ်ဆိုရင်..

ရှင်နဲ့ဘယ်တော့မှ..မတွေ့တော့ဘူး..

တွေ့ခဲ့မိရင်တောင်...ရှင့်ကိုဘယ်တော့မှထပ်မချစ်တော့ဘူး....

ထိုစကားများပြောရင်း...
အောက်ပိုင်းကသွေးများဒလဟောကျလာသည်..

အင့်...မာမီတောင်းပန်ပါတယ်ကလေးလေးရယ်...

ဗိုက်လေးကိုခပ်ဖွဖွပွတ်ကာ..

မျက်ရည်များကျလျက်..တတွတ်တွတ်တောင်းပန်နေသည့်ထိုမိန်းကလေးကိုကြည့်ကာ

ငါ..
ငါ..ငါ့ကေလးကို..သတ်မိလိုက်ပြီ....
အား........ဒူးထောက်ကာရိုက်ကြီးတငင်ငိုကြွေးလျက်...

သွေးအိုင်ထဲ၌လဲကျနေသောသူမကိုယ်လေးအား....ပျောက်ဆုံးသွားမည်ကိုစိုးရိမ်နေသကဲ့သို့..

ပွေ့ဖက်လိုက်သည်...

ထို့နောက်...
Doctor.......Doctor...

ကျယ်လောင်စွာအော်ခေါ်လျက်.
သူမကိုယ်လေးကိုပွေ့ချီကာ.
မြေအောက်ခန်းထဲမှ..ကမှူးကရှူးပြေးထွက်လာသည်..

ဟင့်အင်း....ငါလက်မခံဘူးနော်..
ငါ့အမှားတွေကို..ပြန်မပြင်ရသေးဘူးလေ..

သူမလေးအားအိပ်ရာထက်သို့ညင်သာစွာချပေးပြီး..

သူမ..သူမ....ဘယ်လိုနေလဲ...