The Gangster Couple - Highschool Life

𝐏𝐑𝐎𝐋𝐎𝐆𝐔𝐄: 𝐋𝐎𝐖 𝐀𝐍𝐃 𝐏𝐀𝐓𝐇𝐄𝐓𝐈𝐂

-MIKHAELA GARCIA'S POINT OF VIEW-

Isa lamang akong normal na babae na naninirahan sa Arena City ng Pilipinas. 17 years old na ako, kaya mag-isa nalamang akong nakatira sa isang apartment. That's the Mikhaela of me.

Isa akong Pinuno, isa akong reyna. Pinamumunuan ko ang Gang ng Queens. Pangalawang rank sa Gangsters Ranking in the Philippines. I was named as MINERVA, crafty goddess, indestructible and unstoppable. Sasang-ayon din kayo kapag nakilala nyo na kung sino ako. I recruited my own Gang, tatlo lang ang aking mga reyna, yet number does not define our strength. My gang is indestructible, unstoppable and all-worth the praise of every gangster-being.

Pero, there's the first Rank I hate the most, I oppose their gang so much that I tried my very best skills to kill him and his gang mates, lagi silang panalo sa number one, I hate them, I hate them because we're always the second. And every time I act so, they always defeat me unlike everyone else.

Napatakbo ako papunta sa park ng may nakita akong bata na nadapa, tinulungan ko itong makatayo habang bumuhos naman ang mga luha nito,

"Ayos ka lang ba?" Tanong ko sa bata at tinignan ang tuhod at kamay nito, wala namang sugat eh.

"mama!" Iyak ng bata.

Jusko, kung ganito lang ang pagmumukha ng mga bata, mas mabuti pang hindi nalang ako mangarap magka-asawa.

"Nasan ba ang mama mo?" Mahinahon kong tanong sa bata. Tumila ito sa pag-iyak at pinunasan ang sariling luha.

"H-hindi ko alam!" umiyak ito muli. Bwiset naman oh.

"June! Anak!"

May isang di-ka tanda-tandang edad na babae na tumakbo sa gawi namin at biglang hinila ang bata mula saakin.

"Anak, wagka ngang gumala-gala sa ganitong oras, tignan mo! Kahit sino sino nalang ang nababangga mo!" Sigaw ng babae sa anak nito. She grabbed the kid's arm at umalis na sa park ng walang man lang sulyap saakin. Aba! Ang bastos ah!

Tumayo ako at pinagpag ang aking tuhod tsaka ipinasok sa bulsa ang aking mga kamay, hindi ko na pinansin ang mag-ina, they'll solve their own problems themselves. At Madilim na rin, I should be home by now kung wala ako sa mood mam-bugbog ng mga unggoy.

Nilakad ko ang kalsada mula sa parke half-way papunta sa aking apartment, napahinto na lamang ako sa paglalakad ng maringgan ko ang nag-lalakasang tinig ng mga motor mula saaking likuran.

My blend-in outfit is not enough. Naka-hood lang ako at wala pa namang ni-isang tao ang makikita sa lugar na ito sa mga ganitong oras, which leaves me as a target! Bwiset.

Huminto ang mga tinig ng motor and when I faced the high-way, the entire gang was there at lahat sila'y nakatitig saakin. Pasakit nanaman sa lalamunan, ang babaho pa naman nilang tignan!
"Miss, anong pangalan mo?" sabi nung isa,

"Hindi dapat nag-lalakad ng mag-isa ang mga babae sa ganitong Oras, miss"

Hindi ko na sila pinansin at nagpatuloy sa paglalakad. Pero bago pa man ako makalayo sa kanila, one of them grabbed my arm at isinandal ako sa isang poste. Shet naman! Di ba talaga sila naliligo or mag-deodorant man lang!?

"Alam mo ba ang posibleng mangyayari sa'yo, miss?" Sabi ng lalake at diniinan ang paghawak sa kamay ko.

"Papatayin nyo ba ako?" sabi ko. The guy clicked his tongue and roamed his eyes on my body.

"Hindi eh, malubha pa sa kamatayan ang maaring magawa ko sa'yo." Anito.

The other guys started laughing, habang marahasang hinawakan ng lalake ang aking hita. Bakas na bakas sa mga mata nito ang pagkalaswang pag-iisip, mababakas sa mga galaw nya na sya ay halos malaway-laway na sa siya.

Pathetic. They're just like hungry dogs and hyenas watering infront of me, begging me to give them their own desires. Dahil sa instincts nila, madali lang sila mapatumba. They all look awful no matter how much they mean to many people. Nakaka-asar, nakaka-bwisit. It makes me want to chain them one by one at pakainin ng nagliliyab na lupa.

Itinaas ko ang aking kanang paa at isinipa ito sa ulo ng lalake, tumama naman ang buo nitong katawan sa poste at namatay ang ilaw.

"O-oy, anong klaseng nilalang ba ang natagpuan natin?"

"Aah! Si boss!"

"Lumayas na kayo!"

"Tch." What's amusing is when they fled away from something they fear most. They squeak like scared little puppies na may nagawang masama sa amo. The entire gang ran away in a pathetic manner at iniwan ang lalakeng napatumba ko. I stared at the body for a while at napag-isipang umuwi na.

-

Papasok na sana ako sa apartment ng may narinig akong sigaw. It didn't bother me at first, pero ng may sumigaw pa and a couple more, I decided to follow the scream.

Palapit ng palapit ang mga sigaw until I ended up in an alley. Sinilip ko ang madilim na lugar na iyon but I couldn't see anything. Isinuot ko agad ang aking hood at kumapit sa pader while sneaking inside. Sa dulo, I saw a hint of dim light at may lalake doon na nakaupo sa upuan, his form look so familiar pero nahihirapan na akong isipin kung sino ito or kung saan ko sya nakita. May dalawa pang lalake sa harapan nya and they were- FIGHTING!? They were fighting a gang of females na naka-mask din. Another two boys were behind the sitting guy at ang isa sakanila ay may hawak na syringe while the other one was holding a bomb, a smoke bomb if I'm accurate.

"Maawa ka! Give me one more chance!" sigaw ng isang babae.

Tumayo yung lalakeng nakaupo at ikinasa ang baril nya, he pointed it to the female in the center.

"A deal is a deal, Bitch. You could've risked your life while you still have a chance to live, but like I told you, return to me without the case, Die."

Pinaputok nito ang baril and it made a loud sound, the girls screamed dahil sa pangyayari.

I witnessed the whole thing at tinanggalan pa nila ng masks ang mga ito, the guy who was holding a smoke bomb threw the bomb at nagsuot na sila ng Anti-gas masks. I held my throat at napaubo. aww shit naman! Tatakbo na sana ako palayo doon but my breath was too short to handle one more step, I coughed and coughed until I know, everything just went black.