The Only Exception: Let me pass through your ears

Chapter 1.2: Knowing Her

Nichole's POV

Hi, Crizshia Nichole York, Nikki for short the only heir of the most successful company all over the world.

Well para saken the best sila, they're doing their best para makuha ko ang mga kailangan ko ng walang kahiraphirap.

I'm the only daughter of Gregory and Margarett Carlejo York.

Im currently here at my office in Dad's school and yes we own the school. Andaming dapat asikasuhin dahil madami nanamang aalis, at papasok kaya kelangan kong ayusin yung mga papers nila.

'Im fucking tired.' I murmured and about to close my eyes when there's a sudden knock on my door.

"What? Who's there??" I asked.

"Ma'am this is me your sec–" 

"Come in," pagputol ko sa sasabihin nya sana. "What do you need?" I asked.

"Ma'am, pinapauwi po kayo ni Mr. York sa bahay nyo, kung pwede daw po ay ngayon na, may ididiscuss lang daw po sya saglet," mahabang sabi nya.

"Ghad, di ba alam ni dad na busy ako ngayon at mag-gagraduation na?" tanong ko sakanya, as if naman alam nya ang sagot.

"Di ba pwede sa ibang araw yan? Shit, diko na nga alam kung pano to pagkakasyahin sa sched ko. Punung puno ako ngayon."

Umiling muna sya bago magsalita ulit, "I'm m sorry ma'am but Mr. York said that you need to come over, no matter how busy you are," sabi nya, talaga naman tong si Dad.

"It appears that it's urgent maam," she added.

"Is it that important at minamadali nya ko?" tanong ko.

"Yes it is ma'am," sabi nya na parang di mapinta ang muka. Fuck? May alam ba ang isang to sa mga nangyayari at mangyayari palang??

"Ok, ok, susunod nako, aayusin ko lang to pasabi kay dad. Tss." sabi ko.

"I have to go ma'am," paalam nya naman.

"K. Don't ever comeback again." pagsusungit ko dito.

Andito na ako ngayon sa bahay, medyo naninibago dahil ngayon nalang ulet ako nakatapak dito.

I'm staying at my on place kase since nagcollege ako,

"Nay Ester, nasaan po sila dad?"

"O, iha andito ka ulet. Maige at yung paborito mo ang nailuto ko, nga pala, nandon sa kusina ang Daddy mo kanina ka pa iniintay." sabi nya at tumango nalang ako bilang sagot.

Si Nanay Ester ay matagal na dito samen. Sya nga ang nagaalaga saken sa twing aalis sila Dad dati e. Sobrang laki ng tiwala nina Dad sakanya, at sya ren naman.

Nakakatuwang isipin na kahit madami nang nagbago sa ugali ko, na hindi na 'ko ganon kagaya dati ay di paren nagiiba ang tingin nya saken. Sya den ang isa sa nasabihan ko nung nagyari saken, years ago.

Ayoko nang alalahanin.

Kaya kahit na nag iba ang ugali ko, kahit medyo naging malayo ako sa mga tao ay sinisigurado kong hindi mawawala ang pag respeto ko sa magulang ko at kay Nanay Ester.

"Salamat po!" sagot ko at naglakad na pa kusina.

"Maupo ka muna," sabi nya ng makarating kami sa kusina.

"Aling Ester, paki hainan nga ng pagkain 'tong batang to at mukang di na nakain e," sabi ni dad kahit du naman ako ganon pumayat e, napaka judgemental lang talaga.

"Hey dad, what's your concern? Usually naman pag may kailangan ka i-eemail mo nalang e. Why do we need to talk personally? Is it that important?" iritang tanong ko kay dad, kasi naman daming alam.