Nirvana’s POV
Agad ako tumayo at tumigil sa panunuod ng TV ng marinig ko ang boses ni Sophie sa kabilang linya. Kapag tumatawag sya alam ko na agad ang dahilan at lagay nya. Tsskk umiyak na naman sya at syempre dahil na naman yun kay Jayren. Minsan gusto ko na syang sabunutan dahil sa pagiging baliw nya kaso hindi ko naman sya masisi kasi sobrang mahal nya talaga si Jayren.
Sumakay nalang ako ng taxi kasi ako ang mag-mamaneho ng sasakyan ni Sophie pauwi. BTW habang nasa byahe ako mag-papakilala muna ako. I am Nirvana Verrone a.k.a Vana. So Im Sophie’s bestfriend since nag-college kami. I know the story of her love life, simula nung umalis yung si Jayren hanggang sa maaksidente sya ako ang naka-saksi nang kaligayahan at paghihirap ni Sophie. And I idolized her because of her faithfulness to Jayren.
“Manong para!” sigaw ko kay Manong kasi naman lummpas na ako sa pupuntahan ko.
Agad akong nagbayad at bumaba ng taxi. Nakita ko na yung kotse ni Sophie kaya naman tumakbo na ako papunta dun. Kinatok ko yung bintana sa driver’s sit at bumaba yung mirror. Nakita ko ulit ang Sophie na miserable, nakayuko sya sa manibela ng sasakyan at alam kong umiiyak sya kasi basa yung manibel.
Napabuntong hiniga ako kasi naman wala akong magawa para kahit saglit lang ay mawala yung lungkot sa puso nya. Binuksan ko yung pinto sa kabila kasi hindi naman naka-lock. Pumasok ako sa loob at sinamahan sya, eto nalang kasi ang magagawa ko ang hindi sya iwanan sa oras na nasasaktan sya.
“Bestie iiyak mo na lahat para sa susunod wala ka nang maiiluha pa”-oh diba ang galing ko mag-payo. Promise effective yan!.Xd
“Bestie umasa ulit ako, akala ko buhay pa sya snif* snif*”-pagsisimula nya sa pagkwekewnto. Sabi sa inyo effective eh. “Bestie may nakita ako isang lalaki kamukhang- kamukha ni Jayren. Akala ko sya yun kaya naman nabuhayan ako kaso nang hahawakan ko yung mukha nya ay tinabig nya ng malakas ang kamay ko. Natauhan ako dun sa ginawa nya kasi hindi gagawin saakin ni Jayren yun huhuhu. Ang sakit kasi isang taon na ang lumipas pero umaasa parin ako na buhay pa sya, pagod na ako bhestie”
Hinimas ko yung likod nya para naman hindi sya mahirapan sa pag-iyak. Grabe naman kasi ito si Bestie eh, kaloka hahawakan ba ang mukha ng isang taong hindi sya kilala syempre malamang magalit yun haisst..
“Alam mo kung pinag-kamalan mo syang si Jayren okay lang yun kasi lahat naman talaga ng tao my kamukha hinidi lang nila alam pero bhestie tandaan mo mag-kapareho lang sila ng mukha, hindi sila iisa” paliwanag ko sa kanya. Mukha naman syang natauhan kasi wala na syang isinagot pa.
“Gusto ko nang umuwi please” sabi nya saakin kaya naman nagpunta na sya sa back sit at ako naman ay sa driver’s sit. Grabeh din sya ilang oras din syang umiiyak eh.
I start the engine and dive the car. Sa buong byahe ay tahimik lang sya, tinitignan ko sya sa front mirror at hindi naman sya nag-babago ng posisyon, nakatingin lang sya sa labas.
“Were here”–sabi ko nang maka-uwi na kami sa bahay nya.
“Thanks bhestie”-pale nyang sabi tapos labas ng kotse
Akon na ang nag-park ng kotse sa garahe nila. Pagpasok ko sa loob ng bahay nila ay halatang wala sila tita at tito kaya naman ako na ang nag-utos sa mga katulong nya na mag-luto ng pagkaen kasi for sure hindi na naman yun kakaen.
BINABASA MO ANG
My Only Dream is You
Teen FictionNaisipan ko lang po na i-post ang story na ito na ginawa ko. Actually po assignment ko po kasi ito sa subject ko sa Filipino hehehe . Pero sana po magustuhan nyo po.:) Keep Reading po Saranghe :)
