ကိုကိုဖန္ဆင္တဲ႕က်ြန္ေတာ္

အပိုင္(4)

ကိုကို ဖန္ဆင္တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္

အပိုင္(4)

ရွင္းမား သားေလးတို့နစ္ေယာက္ကိုမ်က္စိတစ္ဆုံးၾကည့္ၿပီးေတာ့အခန္းထဲဝင္လာလိုက္ၿပီးလုပ္စရာရွိတာမ်ားလုပ္ေနလိုက္ေတာ့သည္

အာခ်င္ ေက်ာင္းေရာက္ၿပီးလို့ကန္တင္းဘက္ထြက္လာလိုက္ၿပီးစားစရာမ်ားမွာကာ ရႊယ္ယမ္ အလာက္ိုထိုင္ေစာင့္ေနတာေတာ္ေတာ္ၾကာေနပီမို့စိတ္ေတြလဲအခ်ည္ေဖာက္လို့ေနေလၿပီ

ဘာေတြအဲ့ေလာက္အေရးႀကီးေနတာလဲရႊယ္ယမ္ ရာ

ရႊယ္ယမ္ ကားေမာင္းလာရင္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေရွ႕ေရာက္ေတာ့ကားေလးေမာင္းဝင္လိုက္ၿပီးေနရာခ်ရပ္လိုက္ေလသည္

ရွင္းခ်န္ ကားဘက္မွန္ကေနအျပင္ဘက္ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီးဝါး

ရွင္းခ်န္
လွလိုက္တာၿပီးေတာ့အေဆာင္ေတြကအႀကီးႀကီးဘဲမိုက္လိုက္တာဒါဆိုဒီေက်ာင္းကသ..သသူေဌးေတြမၽွတက္နိင္တယ္ဆိုတဲ့ေက်ာင္းလာ

ရွင္းခ်န္ တစ္ေယာက္အံ့ၾသလြန္းလို့စကားေတြလဲအထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့နဲ႔မ်က္စိမ်က္ဆံျပဴးကာေငးၾကည့္ေနမိေတာ့သည္

ရႊယ္ယမ္
ခ်န္ေလး ဘာျဖစ္လို့လဲ ဒီေက်ာင္းမွာ မတက္ခ်င္လို့လား

ရွင္းခ်န္
မဟု....မဟုတ္ပါဘူး မား....မားေပးလိုက္တဲ့ပိုက္

ရႊယ္ယမ္ ရွင္းခ်န္ ကိုစကားပင္ဆုံးေအာင္မေျပာခိုင္းေတာ့ဘဲ ရွင္းခ်န္ ပါးစပ္အားသူ႔လက္ေတြနဲ႔ပိတ္ပစ္လိုက္ၿပီးကားေပၚကဆင္းလိုက္ကာေက်ာင္းဆီသို့လက္ဆြဲေခၚလာလိုက္ေတာ့သည္

ေနာက္ေတာ့ေက်ာင္းအပ္ရန္ဌာနဆီေလၽွာက္လာလိုက္ၿပီးသူကေတာ့ေက်ာင္းသားေဟာင္းလဲျဖစ္ဒီေက်ာင္းပိုင္ရွင္ ရႊယ္သခင္ႀကီး၏သားလဲျဖစ္တာေၾကာင့္ဘာကိုမွဂ႐ုစိုက္ေနစရာမလိုပါ

ဌာနဆီေရာက္တာနဲ႔အခန္းထဲဝင္လိုက္ၿပီး ရွင္းခ်န္ အားေက်ာင္းအပ္ေပးလိုက္ၿပီးထိုင္ေနၾက
အာခ်င္မရွိရာကန္တင္းဘက္သို့ ရွင္းခ်န္ လက္ေလးအားဆြဲၿပီးထြက္လာလိုက္ေတာ့သည္

တစ္ေက်ာင္း လုံးကေက်ာင္းသား/ေက်ာင္သူမွာလဲမ်က္လုံးကၽြတ္က်မတတ္ငမ္းေနၾကေလသည္