ကိုကိုဖန္ဆင္းတဲ႕ကၽြန္ေတာ္
အပိုင္(16)
ရွင္းမာ
သား မားေတာင္းပန္ပါတယ္သားရယ္
ရွင္းခ်န္
မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး
ေရွာင္က်န္႔ သူ႔နားႏွစ္ဖက္ကိုလက္ေလးနစ္ဖက္နဲ႔အုပ္ကာေခါင္းကိုအသြင္သြင္ခါးယမ္းၿပီးအ႐ူးတစ္ေယာက္လိုရီလိုက္ငိုလိုက္နဲ႔ေျပးထြက္သြားေလေတာ့သည္
ရႊယ္ယမ္
ခေလး
ရႊယ္ယမ္လိုက္သြားမယ္လုပ္ေတာ့ အာခ်င္ကလွမ္းဆြဲထားေလသည္
ရႊယ္ယမ္ အာခ်င္လက္အားဆြဲခ်လိုက္ၿပီး ရွင္းခ်န္ အေနာက္ေျပးလိုက္လာခဲ့ေတာ့ ရွင္းခ်န္ကိုမျမင္ရေတာ့ပါ
ရွင္းခ်န္ တစ္ေယာက္ ေျခမွာဖိနပ္ေတာင္မပါခဲ့ဘဲေျပးလာခဲ့တာဘယ္ေရာက္လို့ေရာက္မွန္းလဲမသ္ိေျခဖဝါးေလးေတြလဲစုတ္ျပဲလို့ေနေလၿပီ
ရွင္းခ်န္
အဟင့္.....အဟင့္မဟုတ္ရဘူး မျဖစ္ရဘူး ငါကိုကိုတို့ကိုဘယ္လိုမ်က္ႏွာျပရပါ့မလဲ ငါ...ငါကိုကိုနဲ႔မခြဲနိင္ဘူး
ရွင္းခ်န္ အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီေလေရွ႕ဆက္လဲမေျပးနိင္ေတာ့တာမို့ဘယ္ေနရာမွန္းမသိလူသူသြားလာရွင္းၿပီးနေဘးပတ္ဝန္က်င္းကလဲတိတ္ဆိတ္ေနသလိုလမ္းတဖက္တခ်က္တြင္သစ္ပင္မ်ားသာရွိေနသည္မို့
ရွင္းခ်န္အရြက္ေတြအုံးဆိုင္းေနသည့္သစ္ပင္တစ္ပင္တြင္သာစိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ထိုင္ခ်ပစ္လိုက္ကာငိုေႂကြးေနေတာ့သည္
ရႊယ္ယမ္ကားကိုေမာင္းေနေပမယ့္စိတ္ေတြအေတာ္ပူေနရေတာ့သည္
ဘယ္လို ပင္ရွာရွာရႊယ္ယမ္ ရွင္းခ်န္ကိုမေတြ႕တာေၾကာင့္နာက်င္မ်က္ရည္က်ေနရေတာ့သည္
ရႊယ္ယမ္
ခေလးရယ္ဘယ္ဆီမ်ားသြားေနလဲကြာကိုကိုရင္ေတြပူလြန္းလို့ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မယ္ကြာ
ရႊယ္ယမ္ တစ္ေယာက္သူ႔ ခေလးအားဝမ္းနည္းမ်က္ရည္မ်ားနဲ႔အတူလိုက္ရွာေနသလိုတဖက္ ရႊယ္ အိမ္ေတာ္မွာေတာ့ အာခ်င္တစ္ေယာက္သူ႔အႀကံေတြေအာင္န္ိင္သြားသည့္ႏွယ္ျပဳံးေပ်ာ္ေနေတာ့သည္
