KAYBOLMAYAN

Sen Kimsin?

" Sesler sana gerçeği anlatıyor. Konsatre ol ve onları dinle. Sana gerçek kimliğini hatırlatacaklar."

Kağıtta yazılanlar karşısında afallamıştı. Olduğu yerde ayağa kalktı ve etrafına bakındı. Gözleriyle deli gibi Alexander'ı aramaya başladı ama yoktu. Bir an önce buradan gitmek istiyordu.
Şehir parkının banklarından birine oturduğunda aklına ilk gelen o masum öpücük olmuştu. Yanaklarının kızardığını hissedebiliyordu. " O bir yabancı," dedi kendi kendine. Başını hafifçe sallayarak içindeki bu düşünceden kurtulmaya çalıştı.
" Ben sadece bir yabancı değilim."
Duyduğu sesle hemen yerinden kalktı ve etrafına bakındı. Kimse yoktu. Oysa ki ses çok yakından gelmişti.
" Sağına bak."
Sağına döndüğünde onu diğer insanlardan ayırt etmesi zor olmamıştı. Mavi gözleri onu ele veriyordu. Kendisine doğru yürürken kalbinin atışı, o her adım attığında hızlanıyordu. Göz göze geldiklerinde kalbi yerinden fırlatacak gibiydi. Kolay aşık olmayan birisiydi fakat karşısındaki yabancıya karşı hisleri sanki birbirlerini bekleyen iki sevgilinin aşkı gibiydi.
" Sen Kimsin?"
Ağzından çıkan sadece iki kelime olmuştu. Alexander' ın hafifçe gülümsediğini gördü.
" Sesleri dinlediğimde benim kim olduğumu öğreneceksin."
Alexander arkasını dönüp uzaklaşmaya başladığında arkasından bağırmak istedi ama kendisini son anda tuttu. Sesler gerçeklerin anahtarıydı.
Eve geldiğinde sesler geri gelmişti. Saniyeler geçtikçe şiddetleri daha da artıyordu. Ayakta duramıyordu. Olduğu yerde dizlerinin üzerine çöktü. Elleriyle başını tuttu. "Dayanmalıyım," dedi defalarca kez tekrar ederek. Gözlerini yumarak seslere odaklanmaya çalıştı.

" Sen bir..."
" Lastorasın..."
Gözlerini açtığında nefes nefeseydi. Şaşkınlık, heyecan ve korkuyu aynı anda yaşıyordu. Kalbi yerinden fırlayacak gibiydi. Derin nefes alıp vererek sakinleşmeye çalıştı.
Gözlerinin önüne görüntüler gelmeye başlamıştı. Bir uzay gemisine benziyordu. Karmaşık uzayın içinde ilerleyen bir gemi. Şimdi ise geminin içini görebiliyordu. Ekranda tanıdık bir resim vardı. Dünya. Evren bir kez daha göründüğünde gemi dünyanın atmosferine giriyordu. Gemi dünyanın atmosferinden içeriye girdiğinde görüntüler bulanıklaşmaya başladı.
Görüntüler yeniden netleştiğinde toprak yüzeyinde bir pelerin belirdi. Bir çift mavi göz göründüğünde neredeyse küçük dilini yutacaktı. Bunlar Alexander' ın gözlerinin tıpatıp kopyasıydı.
Derin bir nefes aldığında kendi evini gördü. Gerçek yaşama dönmüştü ama kendisi hakkında gerçeği öğrenmişti.
Bu dünyada bir yabancıydı. Daha önemlisi artık Alexander'ın kim olduğunu biliyordu.