Pain Of Her Thorns

Chapter 10

Medyo lutang ako ngayon sa hindi malaman na dahilan. Nakatulog naman ako ng maayos kagabi, kumain ng agahan at tanghalian, nakapag-pahinga din ng ilang minuto sa library. Ano pang kulang?

"Adira? Are you with me?" She snapped her fingers in front of me kaya napa-balik ako sa reyalidad.

She's leaning quite close in front of me with a worried look plastered on her face. "Are you alright? Pagod ka na ba? We can take a 5 minute break if hindi mo na kaya," Mahinahon nyang sabi.

"I'm fine President, I mean Ate Kendra," I mumbled.

Mukhang hindi sya kumbinsido sa sinabi ko but decided not to bother me anymore st ngpatuloy lamang sa pagtuturo sa akin.

Ma'am Mirasol can't attend our last few meetings dahil may emergency sya kaya inutusan nya si Ate Kendra to teach me. It's not really a problem since Kendra often represent our School in terms of National level Academic competitions. Madalas ay syempre sya ang champion and was even offered opportunities outside the country but she always declined for no reason.

At first I thought she would go easy on me dahil matagal na naman kami magkakilala but who knows she's really strict when it comes to this dahil kapag aral, aral talaga hindi mo sya pwedeng idaan sa kung ano-ano para masunod ang gusto mo, she even hit my head with the stick Professors use during class na ginagamit nilang panturo sa blackboard.

But still I'm amazed of how she handled everything so perfectly. Mas nagkakaroon ako ng gana talagang pagtuunan ng pansin ang pag-aaral ko dito para sa Competition and her presence was enough to provide me energy to keep moving forward.

Ang galing talaga ng crush ko, mas lalo tuloy akong nahuhulog sa kanya.

Pero iba yata ang mood ko ngayon and I don't know why. Maybe dahil marami akong gagawin ngayon? Napakita na kasi sa akin ni Dahlia ang blueprint ng Gagawin naming project. At maganda sya actually but I still fix and criticize some parts and give suggestions that she wholeheartedly accepted.

It's a bridge as planned but has a love swan design. I like the concept of this project of ours kaya we're looking forward sa magiging results nito.
 
Ngayon ang problema namin ay kung saan kami kukuha ng plastic bottles na gagamitin for the project. Sabi nya may alam daw ang pinsan nya na junk shop kung saan kami pwede bumili ng bottles kaya after ko dito ay di-diretso ako sa gym para hintayin sya.

As she said. 6:00 P.M., ang tapos nila habang ako dito ay mga 5:30 P.M.,

Mga 30 minutes lang naman ako maghihintay ok na iyon.

"It took you one and a half minute to solve this questionnaire Adi, that's a great improvement!" She praised me after kong ipasa sa kanya 'yung papel na may isang tanong lamang pero ang haba ng tanong, sobra. Para syang essay dahil sa dami ng kung ano anong symbols, numbers, and words na nakalagay.

Siguro kung normal na estudyante ang sasagot nito ay baka umiyak na sya ng dugo dahil sa hirap. Buti ako muntikan lang.

"Thank you Ate,"

"Anyways nasaan pala 'yung textbook mo sa Mathematics? Can I borrow it for a day? Para makagawa ako ng mini Quiz mo for our next meeting tomorrow. Binigay ko kasi 'yung sa akin to my younger cousin para hindi na sya bumili and para mabawasan mga books ko sa bahay." Hindi agad ako nakasagot sa sinabi nya at ang tanging nagawa ay kagatin ang aking labi.

I haven't told her about my books yet because I'm sure she'll be disappointed kapag nalaman nya kung anong nangyari sa mga ito. And even if I said someone did it ay kailangan kong mag-gather ng evidences na magpapatunay na mayroon salarin sa pagkasira ng mga books ko.

But paano ako magsisimula kung wala akong idea kung sino ang possibleng gumawa ng walang pusong pagsira sa mga libro ko?

Uptil now I'm still heartbroken of what happened to my books dahil iningatan ko talaga ang mga iyon, now Dahlia just share her books to me kapag kailangan.