6

4.7K 918 38
                                    

Zawgyi

မိုးရိပ္ေလရိပ္ေတြပါေနတဲ့ေလက ေဝွ႕ေဝွ႕ၿပီးတိုက္ခတ္ေနတာမို႔ ရိေပၚရဲ႕ကုတင္ေခါင္းရင္းကလိုက္ကာစက တျဖန္းျဖန္းလႈပ္ခါေနတယ္။

ရိေပၚရဲ႕ႏွလံုးသားလိုပဲ..

"ေဟာက္ရႊမ္း...မင္းေျပာစရာရွိတာေျပာေတာ့ ငါ့ဒဏ္ရာေတြလဲသက္သာေနၿပီပဲ"

ေဟာက္ရႊမ္းက ဘယ္နခါေျမာက္မွန္းမသိတဲ့ သက္ျပင္းႀကီးကိုခ်လိုက္ၿပီး မေျပာခ်င္ေျပာခ်င္ဟန္နဲ႔ေျပာတယ္။

"သူေျပာသြားတာက.. မင္း.. တပ္မႉးေရွာင္းက်န္႔က်ဆံုးသြားတယ္ဆိုတဲ့ အရပ္က က်ားက်ဴးရြာကို သြားၾကည့္သင့္တယ္ေျပာတာပဲ.."

"ဘာ..ဘာေၾကာင့္လဲ ဟမ္! အဲ့မွာ အဲ့မွာ ကိုကိုရွိေနလို႔လား"

"ငါဘယ္သိမလဲ! သူ႔ၾကည့္ရတာ သိပ္ေျပာခ်င္ပံုမရဘူး မင္းစစ္ထဲဝင္လိုက္တာရယ္ ဒီလိုျဖစ္ေနတာရယ္ သိသြားလို႔ အဲ့ေလာက္ပဲေျပာသြားတာ"

"ခြင့္တင္ထားတယ္မလား ေဆးခြင့္ဘယ္နလရထားလဲ ငါအခုပဲသြားမယ္"

"အာ ေနပါဦးကြ အဲ့ဒါေၾကာင့္မေျပာခ်င္တာ မင္းက်န္းမာေရး.."

"ေသေသကြာ! "

"ဝမ္ရိေပၚ! "

ေဟာက္ရႊမ္းတစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚက ဝ႐ုန္းသုန္းကားေျပးဆင္းသြားတဲ့ရိေပၚေနာက္လိုက္ရမလို လက္ထဲကထမင္းဘူးကိုပစ္ခ်ရမလိုျဖစ္သြားၿပီးမွ ထမင္းဘူးပိုက္ၿပီးရိေပၚေနာက္ေျပးလိုက္သြားရေတာ့တယ္။

--------------------------

စိတ္မခ်လို႔သူပါအတင္းလိုက္မယ္လုပ္ေနတဲ့ေဟာက္ရႊမ္းကို က်ိရန္ဆီသာသြားေတြ႕ဖို႔အတင္းေျပာၿပီး မနည္းထားခဲ့လိုက္ရတယ္။ သြားမေတြ႕ခ်င္တာလဲမဟုတ္ပဲ အခ်စ္သူရဲေကာင္းလုပ္ခ်င္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဟာနားရင္းအုပ္ခ်င္စရာသိပ္ေကာင္းတယ္။

"ျပန္ေတာ့လာခဲ့ဦးေနာ္ ရိေပၚ"

"မလာလို႔ ဘာလုပ္ရမလဲကြ"

"ဘယ္သိမလဲ အဲ့မွာ ေသမေနနဲ႔ မင္းကေျပာလို႔ရတာမဟုတ္ဘူး"

"ဟိုေရာက္လို႔ သူနဲ႔ပတ္သက္တာတစ္ခုခုက ငါ့ကိုေသခ်င္စိတ္ေပါက္သြားေစရင္ေတာ့ ေသမွာေပါ့ကြာ"

The last letterTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang