Zawgyi
ေရွ႕ကေန လက္တြဲၿပီးေလွ်ာက္သြားေနတဲ့ကေလးႏွစ္ေယာက္ေနာက္ လိုက္ရင္း ရိေပၚရင္ထဲတထိတ္ထိတ္ခုန္လာတယ္။
ခံစားခ်က္အရ ခ်စ္သူရွိရာဆီ ၫႊန္ျပေနတဲ့သံလိုက္အိမ္ေျမႇာင္ေနာက္လိုက္ေနရသလိုပဲ။ တစ္စံုတစ္ခုက ဆြဲငင္ခံထားရသလိုေလးကန္ေနတယ္။
သူသိပ္ေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့သူ ျဖစ္ပါေစလို႔လဲဆႏၵရွိေနတယ္ ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ေရာဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ကလဲ ရင္နဲ႔အျပည့္။
ပါးပါး... ပါးပါး တဲ့လား..
ရြာအစြန္နားမက်တက် အိမ္ေလးတစ္လံုးေရွ႕ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကရပ္လိုက္တယ္။ ပိုႀကီးတဲ့ကေလးက ရိေပၚကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ရပ္ေစာင့္ေနတယ္။
"ဒီအိမ္လား ကေလး"
"အြန္း အြန္း လာေလ ပါးပါး ရွိတယ္"
"အားဖန္း မင္းကို ဦးေလးစင္း ဆူေတာ့မယ္ "
"ဆူဘူး ဆူဘူး "
အားဖန္းက ရိေပၚကိုမေစာင့္ေတာ့ပဲအိမ္ထဲေျပးဝင္သြားတာေၾကာင့္ ရိေပၚ ေက်ာပိုးအိတ္ကိုျပင္လြယ္ၿပီးေနာက္ကလိုက္ဝင္သြားလိုက္တယ္။
"ဟိုမွာ ပါးပါးက အလုပ္လုပ္ေနတာ မုန္႔လိုခ်င္သြားေတာင္းေလ အားဖန္း ေရခ်ိဳးမလို႔"
ကေလးကေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး ထြက္သြားေတာ့ရိေပၚ အိမ္ထဲမွာ ထိုင္ေနတဲ့လူရွိရာဆီတစ္လွမ္းခ်င္းဝင္သြားလိုက္တယ္။
အၿမဲ ခပ္တိုတို ေသသပ္စြာ ညႇပ္ထားတတ္တဲ့ ဆံပင္ေတြ ..
နားသယ္စပ္က ဆံစေတြအဆံုးျမင္ရတဲ့နားရြက္ဖ်ားေလး ..
ခပ္မတ္မတ္ေက်ာျပင္က်ယ္..
ရိေပၚအသံမေပးပဲ လက္သီးတင္းတင္းဆုပ္လို႔ ရပ္ၾကည့္ေနမိတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္မသိ ဆံုလည္ကုလားထိုင္ေပၚထိုင္ၿပီးအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ထိုသူကလွည့္ၾကည့္လာတယ္..
"အားဖန္းလား.."
ၾကည္လင္ၿပီးၾသဇာပါတဲ့အသံခပ္ၾသၾသ..
လွည့္ၾကည့္လာလို႔ဆံုလိုက္တဲ့မ်က္ဝန္းအစံုရဲ႕စူးရွရွအျကည့္မွာရိေပၚ တင္းထားသမွ်စိတ္ေတြဟာ ထိန္းမရႏိုင္ေတာ့..
တားဆီးမရစြာစီးက်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြၾကားကပဲသူ႔ကိုတုန္လႈပ္စြာေငးၾကည့္ေနတဲ့ ထိုသူမ်က္ႏွာကိုမေကြမကြင္းျမင္ေနရဆဲပဲ။
YOU ARE READING
The last letter
Fanfictionက်ေနာ္ကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ သတၱိရွိျခင္းတစ္မ်ိဳးလို႔ပဲထင္ပါတယ္။ ဘယ္ေန႔ေသမယ္မွန္းမသိတဲ့ဘဝႀကီးမွာ ခ်စ္လြန္းလို႔ လက္လႊတ္လိုက္ပါတယ္ဆိုတာေတြကို သေဘာမက်တဲ့သူေပါ့။ က်ေနာ္နဲ႔သေဘာထားတူတယ္ဆိုရင္ The Last Letter fic ေလးကေနႀကိဳဆိုပါတယ္။ ကျနော်ကတော့ အချစ်ဆိုတာ သတ္...
