Gevangen in de vampierenwereld

Goed nieuws?

Wat Luk allemaal zegt kan ik niet meer volgen. Ik ben met mijn eigen gedachtes bezig. Ik moet opeens denken aan mijn famillie. Zou Kiara, mijn zus, aan me denken? Ik denk wel aan haar. En mijn ouders, zouden die mij missen? Luk haalt me uit mijn gedachten. 'Dunja, let op: dit is de uitslag...' hij reikt me een papiertje aan waar allemaal letters en cijfers staan. Zijn het eigenlijk wel letters en cijfers? Dit kan ik niet lezen. Shak ziet het en zegt: 'Het betekent dat de uitslag positief is' Positief? Als in: ík ben de uitverkorende die Dunja heette in die legende? 'Inderdaad' zegt Shak, voordat ik ook maar iets kon zeggen. O ja hij kon gedachten lezen...

Als we teruggaan zeg ik:'Maar ik kán de uitverkorende niet zijn! Ik moet naar huis! Naar mijn famillie...' Shak kijkt me aan en zegt:'Wil je de vampieren dan écht in de steek laten?' 'Nou, dat ook weer niet...' 'Weet je wat? Je mag voor één dag naar huis. Onder één voorwaarde...' 'Nou?' Dat je om zeven uur voor je deur staat zodat ik je kan ophalen. Afgesproken?' Ik zucht: 'Okeee' Ik klim op Shaks rug en dan gaat hij rennen. Eerst in normaal tempo, zoals een normaal mens, dan steeds sneller. Net als toen we naar de Vampierenraad gingen.

Als we een paar minuten onderweg zijn, blijkbaar heb ik heel ver helopen naar het bos, vermindert Shak zijn snelheid. Als hij stilstaat, zie ik mijn huis in de verte. 'Vanaf hier moet je lopen. Zij mogen mij niet zien' Ik knik en begin te lopen. Als ik voor mijn deur sta, aarzel ik heel even, dan druk ik op de knop van de bel. Er doet een meisje open. Haar gezicht herken ik meteen.

Kiara