Alles is zwart. Ik zie niks, zelfs niet als ik mijn hand voor mijn gezicht houd. Ben ik er eigenlijk wel?
Alles is wit. Er schijnt een fel licht uit me, dat opeens uitvalt. Op het moment dat het licht uitvalt, val ik ook. Ik kom weer in die zwarte ruimte terecht. Het lijkt een oneindige val, die nooit zal stoppen. Angst. Dat is het enige wat ik nu voel. Dan hoor jk stemmen om me heen. Van Shak, Kiara, mijn ouders, Luk... Dan stopt mijn val en lig ik op de grond. Er staat een verschrikkelijk beest voor me. Hij spuwt vuur, en haalt naar mij uit. Ik kan nog maar net op tijd wegrollen. Dan sta ik, te wankelen. Ik heb geen evenwicht en mijn benen zijn slap. Dan beginnen ze te rennen. Ik wil niet rennen, maar mijn benen stoppen niet. Het monster rent achter me aan, haalt uit. Ik sta opeens stil. Wachtend op de pijn. Maar de pijn komt niet. Als ik bang opkijk, haalt hij naar me uit. En als zijn klauw me bijna raakt, flitst alles weg.
Dan zit ik bij hetzelfde monster. Het monster is dood. Ik huil. Waarom huil ik? Dan gaan de ogen van het monster open. Hij opent zijn bek. Hij gaat naar voren met zijn hoofd, heel snel, en dan...
Ik gil. Ik moet een paar minuten bang om me heen kijken voor ik me realiseer dat ik in mijn kamer ben. Mijn eigen kamer. Mijn moeder komt de deur binnen. 'Dunja, wat is er?' Ik voel aan mijn tanden. De hoektanden zijn weg. Zou het echt... Was alles maar een droom? Is Shak maar ewn verzinsel van mij? Mijn vader komt de kamer ook binnen. 'Lieverdje toch...' zegt hij en aait over mijn hoofd. 'Heb je een nare droom gehad?' Ik vertel ze alles, denk ik voor een moment. Nee, niet alles. Shak is van mij. Mijn eigen verhaal.
###############
Hoiii,
Nou dit was het dan. Het laatste deel. Ik hoop dat jullie het een leuk verhaal vonden. Sorry dat het waarschijnlijk niet het einde was die jullie misschien hadden verwacht. Bedankt voor het lezen! Liefs, en tot het volgende verhaal!
JE LEEST
Gevangen in de vampierenwereld
VampiroTot mijn schrik zie ik hele grote hoektanden. De jongen ziet me schrikken en zegt: 'Je hebt er zelf voor gekozen.' Hij stapt op me af en fluistert nog: 'Geen zorgen, alleen de eerste keer doet pijn' en dan voel ik opeens een scherpe pijn in mijn nek...