Gevangen in de vampierenwereld

Shak

POV Dunja

Ik word wakker. Ik weet niet waar ik ben. Een paniekaanval komt mijn lijf binnen. Plotseling zwaait de deur open. Een jongen stapt naar binnen. Pas als hij voor mijn bed staat herken ik hem. Het is de jongen die mij gebeten heeft. Ik kruip naar achteren. Bang om nog een keer gebeten te worden. 'Rustig, ik wil dat je even in de spiegel kijkt.' hij haalt een spiegel tevoorschijn. 'Waarom moet ik in een spiegel kijken?' weet ik nog uit te brengen. 'Omdat ik wil weten of je...' hij houdt de spiegel voor me. 'Mag het licht aan? Ik zie geen moer...' een paar seconden later springt er een lampje aan. Ik kijk even naar de jongen.

Man, wat is hij knap

Ik kijk in de spiegel. Ik zie een bed, een laken, maar mezelf zie ik niet. Ik schrik daar zo van, dat ik uit het bed val. De jongen reikt zijn hand naar me uit met de bedoeling mij omhoog te helpen. 'Nee bedankt' zeg ik. Ik probeer mezelf omhoog te duwen, maar faal natuurlijk. De jongen reikt nogmaals zijn hand naar me uit. Ik zucht en pak zijn hand. In een seconde heeft hij me omhoog, waardoor ik bijna weer val. De jongen houdt mijn hand nog steviger vast, zodat ik niet kan vallen. 'Sorry, ik ben best wel sterk. Mijn naam is Shak. En jij  bent zeker Dunja.' 'H-hoe...'. 'Ik kan gedachten lezen. En het is van een legende. Je praat wel veel met jezelf in je gedachten' ik kijk beschaamd naar beneden. Ik voel mijn wangen rood worden.

'Wil je daar dan mee stoppen..?' vraag ik onderdanig. 'Het spijt me, ik kan daar niet mee stoppen, hoe graag ik dat ook wil.' Voor een vampier is Shak best aardig. 'Bedankt' zegt hij en grinnikt. Oh ja hij kan gedachten lezen. Ik ga zitten op mijn bed. Shak komt naast me zitten. 'Waarom houd je me hier? Wanneer mag ik weg? Ben ik nu ook een vampier? Heb ik nou het eeuwige leven?' floept er uit mijn mond. Hij grinnikt weer. 'Wat veel vragen zeg! Ik zal proberen ze allemaal te beantwoorden. Ooit.' Ooit? Waarom niet nu? 'Omdat het nu nog geen tijd is om het te vertellen.' Hij leest mijn gedachten alwéér! 'Ik zei toch dat ik er niks aan kan doen!' Ik zucht. Shak staat op. 'Ik moet nu even iets regelen. Ik doe de deur op slot. Zodat je niet zomaar weg kan gaan.' Shak staat op en loopt de kamer uit. Ik hoor de deur in zijn slot, voetstappen die steeds verder wegvallen, en nog een deur die dichtvalt. Ik kijk uit mijn raam en zie Shak wegrennen.