Ch.7
Lisede pek arkadaşım yoktu. Benim kadar aptal alfalar ara sıra etrafımda olurlardı o kadar.
Yoongi ise yalnız kalabilmek için öğle aralarında okuldan kaçardı. İlgiden bıkmış olduğu tahmin ediliyordu fakat onun bu bıkkın tavrı her zaman diğerlerini ona daha çok çekerdi.
Ben kulaklıklarımı takmış bir köşede kitabımı okurdum, o ise diğerlerinden kurtulduğu an soluğu yanımda alırdı.
O haftanın başında elimde hangi kitabı görürse ertesi gün aynısını alır ve fırsat bulduğu her dakika yanıma gelip benimle otururdu.
Ona hiç kulaklıklarımı teklif etmemiştim. Ben onunla konuşmazken onun ilgimi çekmeye çalışma yolu buydu ama hep görmezden gelmiştim. Bir süre geçtikten sonra okuduğum yeri değiştirirdim fakat yarım saat geçmeden onu yine başımda bulurdum.
Belki de senelerce tek paylaştığımız şeyler kitaplardı.
Okulun havalı çocuğu ezik olanla kitap okumak için arkadaşlarını atlatacak? Bunun doğru olabilmesine ihtimal vermemiştim o zamanlar. Aldığı kitapları okuduğunu bile sanmıyordum.
Oysa evlendiğimizde tüm birlikte okuduğumuz kitapları kolisi ile evimize taşımıştı. Tek bir tanesini atlamadan. Elleri ile yerleştirmiş ve gururla bakmıştı.
Yoongi. Neden o kitaplardan bazıları kayboldu? Lütfen bana okuması için o omegaya verdiğini söyleme.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MUST DIE FOR | Yoonmin
Fanfiction"Ölünmeli. İnsanlar birşeyler uğruna ölmeli. Ölüm değerli kılınmalı. Ölümün değeri bilinmeli." "Saçmalıyorsun." "Belkide." yukarı bakarak kıkırdadım. "Eskiden saçmalamamı severdin." "Artık sevmiyorum." ellerimi başımın altında birleştirip sandalyede...
