Bir Meleğin Gözyaşları

İçsel Döngü

O an sadece ikisi de donakalmıştı.

O kimdi?
Gerçekten bu mühim ve sorulması gereken bir soruydu,
sıradan bir insan olamazdı.
  Sıradan insanların bu türlü duygulara yönelik patlak veren olağan dışı güçleri yoktu,
olması da imkansızdı.

  İkisi de ne yapacağını bilememişti o an, Crystal ve yakın arkadaşı Rainbow Star sadece orada öylece kalakalmakla yetinmişti.

Peki sonra ne olacaktı?

Gerçekte Crystal kimdi?

Böyle güçleri olduğunu şu zamana kadar hiç fark etmemişti,

ah evet dur bir dakika buna benzer bir şey de cafede çalışırken olmuştu:
Gorgi tam Crystal'ı taciz etmeye kalktığında Crystal'ın bakışlarıyla birden Gorgi'nin eline kramp vurmuştu

Şimdi düşünüyor da gerçekten de güçleri vardı bu anlık bir olaydan ibaret değildi.

Crystal kendi evine doğru gidiyordu yanında Rainbow Star da yürüyordu
Rainbow Star'ın evi Crystal'ın evlerinin alt sokağındaydı.

Rainbow Star:
"Bu olaydan sonra ne yapacaksın? Yani bence güçlerini kontrol etmeyi becerirsen her şeyi halledersin kolayca-"

Crystal sinir olmuştu, neredeyse haftalarca olan emeği araştırma raporları gidiyordu! hem de Rainbow Star'ın "köprüden geçelim" diye fikir verdiğinden ve oradan geçtikleri için!

Crystal:
"Yeter!!" Bağırdı "gerçekten bunu mu soruyorsun? Önemli olan bu mu?! Senin yüzünden tüm çalışmam gidiyordu ya!"
Nefes verir ve: "Neyse ki orada yetişen biri vardı"

Rainbow Star:
"Galiba o da senin gibi- yani onun da güçleri var yoksa nasıl ki suya düşen kağıtlar hiç düşmemiş gibi önünde olsun?"

Crystal:
"Sen hâlâ ordasın, yok gizemli kişi yok güçler tek derdin bu? Benim yaşayacağım sıkıntı umurunda değil!"

Rainbow Star:
"Şey..." Crystal'ın karşısına geçip Crystal'a sarılır "Özür dilerim hepsi benim hatamdı, neredeyse ödevin mahvoluyordu biliyorum bu senin için çok önemli ama işte bunun olacağını tahmin edemedim affet."

Crystal şaşırdı ve kucaklamaya karşılık sarıldı sakince nefes verdi:

"Tamam üzülme sorun değil"

Rainbow Star doğrularak gülümsedi:
"Bence sen bir meleksin. Bu kadar anlayışlı olmanın bir açıklaması yok, bak görüceksin gerçek kimliğin de öyle."

Crystal soludu ve yüzü asıldı:
"Ben kimim biliyor musun?
Aslında sadece üç kuruş için çalışan annesine ve kardeşine bakmaya çabalayan kendi küçük dünyasında böylece çırpınan sıradan bir insanım sadece..."

Rainbow Star:
"Hayır sen özel birisin ben buna inanıyorum."

Crystal gülümsedi:
"Bilmiyorum ama teşekkürler "

Rainbow Star:
"Crystal, annenin neyi var?"

Crystal:
"Ben on üç yaşımdan beridir hastanede yatıyor, mide kanserinin ilerlemesinden dolayı. Bu hastalığın tanısını daha önceden biliyordu o halde bile bizim için çalıştı temizliğe gitti hastalığı da kendine bu şekilde yüklendiği kendine bakmadığı için ilerledi..." kırmızı gözleri yaşla dolar
"Şimdi sihirmiş güçmüş bunlar beni bulsa bile bilmiyorum neye yarar ki?"

Rainbow Star:
"Ah Crystal bana kızacaksın belki ama bu sihir çok şeye yarayabilir, annenin iyileşmesini bile sağlayabilirsin."

Crystal:
"Gerçekten mi? Evet belki de, şifa sağlayan bir güç varsa... Ama bilmiyorum korkuyorum- ya yanlış bir şey yaparsam?"