Mijn lichaam trilt zo erg dat ik bang ben dat ik op de grond ga vallen. Maar ik moet sterk zijn. Dit zijn de laatste minuten van mijn leven waarin ik nog dicht bij Shawn ben en kan zeggen wat ik kwijt wil. Kathy kijkt me aan en ik zie de tranen in haar ogen staan. Ze zijn daar voor Shawn maar ook voor mij. De emotie is duidelijk van haar gezicht te lezen.
Als ik achter de microfoon sta haal ik diep adem en beeld me in de hij voor me staat en dat ik tegen hem praat.
'Shawn was de liefde van mijn leven. Hij was mijn eerste, echte vriendje en hij zal ook eigenlijk de enige voor mij zijn.' Ik slik en kijk achterin de zaal. En daar staat hij. Glimmend van trots, een grote glimlach op zijn gezich en zijn armen over elkaar geslagen.
'Kom op, ga dan verder!' playbackt hij naar me. Ik slik en glimlach door mijn tranen heen.
'Shawn en ik hadden een geweldige relatie. We vertrouwden elkaar en we hadden het altijd gezellig. Om eerlijk te zijn waren we gewoon perfect samen. Shawn maakte me altijd aan het lachen en hij heeft me de afgelopen twee jaar zo ongeloofelijk gelukkig gemaakt.'
Langzaam komt hij op me afgelopen en spreidt hij zijn armen. Ik kan me niet bewegen maar volg zijn bewegingen nauwkeurig.
Ik vertel over alle leuke dingen die we gedaan hebben en hoeveel hij nou eigenlijk voor me betekende.
Het breekt mijn hart om afscheid te moeten nemen en als ik naar de kist toeloop, hou ik het niet meer. Ik zak neer op de grond en huil met gierende uithalen.
-
De ceremonie is afgelopen en ik lig nog steeds op de grond. Iedereen is al weg. Toen Kathy, Louis en Jai vroegen of ik mee ging zei ik dat nog even wilde blijven.
En nu lig ik op mijn rug, benen gespreid, armen wijd open. Shawn zit op de kist en ik kijk naar zijn mooie gezicht. 'Je bent zo mooi, waarom huil je?' Zijn ogen staan triest en hij bijt op zijn lip.
'Omdat je nu weg bent,' mompel ik en vang een traan op met mijn tong. 'Je bent weg. Dood. Verdwenen.' Shawn staat op en komt naast me liggen. 'Niet waar. Niet uit je hart.'
Ineens moet ik lachen. Hij kijkt verbaast op en lacht dan mee om mijn gelach. 'Wat is er?' vraagt hij grinnikent. Maar ik kan niet meer stoppen met lachen. Al het verdriet komt er uit, samen met mijn vrolijkheid. De tranen lopen nog steeds over mijn wangen terwijl ik het uitgier van het lachen.
Ineens staat Kathy voor mijn neus. 'Ella? Gaat alles wel goed? Waarom lach je zo?' Haar stem klinkt zacht en schor en ik stop meteen met lachen. Moeizaam ga ik rechtop zitten en kijk naar haar gezicht. Haar haar zit wild, haar wangen zijn nat van de tranen en haar ogen zijn rood. Weer barst ik in tranen uit en mijn beeld wordt weer wazig. 'Ik weet niet wat er aan de hand is,' mompel ik en verberg mijn gezicht in mijn handen. 'Ik zou er alles voor doen om hem terug te brengen.' (En nu gaan Kathy en Ella op een magsiche zoektocht naar een elixer waarbij ze Shaw- nee. SOrry.) Kathy knikt en gaat naast me op de grond zitten. 'Ik zou je daar zo graag mee willen helpen.' Ik kijk op en zucht trillerig.
'Ik weet niet wat ik nu moet doen.' Voor de eerste keer vandaag probeer ik mijn tranen in te houden maar het lukt me niet. Als ik om me heen kijk zit Shawn weer op de kist en heeft hij zijn handen voor zijn mond geslagen. 'Je moet leven, El. Je moet verder gaan,' fluistert hij en veegt een traan weg. Ik weet dat het hem verschrikkelijk veel pijn doet om me zo te zien.
'Kathy, zie jij Shawn ook?' Ze trekt haar wenkbrauwen even samen maar ontspant haar gezicht dan weer. 'Nee, lieverd. Ik zie hem niet.'
Grote tranen biggelen weer over mijn wangen en Kathy helpt me rechtop staan. 'Wil je wat drinken?' Ik schud nee en laat me meedragen door Kathy. Maar als ik omkijk zit Shawn niet meer op de kist.
-------
Kathy staat nog steeds met haar armen om me heen als ik eindelijk stop met huilen.
Haar steun voelt goed en vertrouwt en ik sluit mijn ogen nog even.
"Het spijt me," fluister ik. Ze houdt haar adem even in maar laat hem dan ontsnappen. 'Het is al goed, ik ben er nu.'
Ik til mijn hoofd op, veeg de tranen weg maar laat mijn hoofd dan weer hangen. 'Ik weet niet wat ik moet doen nu,' fluister ik zacht en bijt op mijn lip. Kathy pakt mijn hand vast en ik kijk op. 'Je hebt rust nodig, tijd om dit te verwerken. Uiteindelijk weet je weer waar je het allemaal voor doet.'
Ik haal trillerig adem en ga rechtop staan. Mijn mondhoek gaat langzaam omhoog en ik probeer deze blik vast te houden.
'Het spijt me voor alles wat ik heb gedaan en heb gezegd.' Mijn stem klinkt zacht maar ik weet zeker dat ze elk woord heeft kunnen horen. Kathy knikt en draait haar hoofd een beetje naar de zijkant, alsof ze me niet aan kan kijken. 'Mij ook.'
-----------------
What's uppppp...
Silke hiero :D
Sjonge, jonge, emotioneel. :(
Naja.
X
