Dreams do come True [ON GOING:]

Prolouge:

What if. What if. Lagi nalang what if. Turo sakin ni papa. Di na kailangan mag tanong about sa buhay. Dahil ito na mismo ang malaking question mark sa buhay natin.

Ako pala si Gabriella Gonzales. Mahirap. Simple. At may pangarap sa buhay. Nag-aaral ako ng mabuti para sa kinabukasan ng pamilya ko. Dahil may pangarap kami. Pangarap na gustong gustong makamtan. At 'yon ay ang aming.. Dream house..

Di lang siya basta bastang drem house. Ito'y naka locate sa harap ng isang napakagandang view. Sabi sakin ni papa, pag pagod daw siya. Titingin lang daw siya sa magandang view at lahat ng pagod na iyon ay mawawala na. Sabi pa nga niya sa bahay namin daw may maganda ng view eh..

Pero, saan? Nakatira lang kami sa isang inuupahan naming apartment. At sa tingin ko'y wala naman magandang view duon. Dahil puro lamang yun kalsada. Masaya na ko sa pamilya ko. Kunteneto na ko sa kanila. Pero, di ito ang magiging hadlang na di ko sila iaahun sa kahirapan. Mahal ko sila. Mahal na mahal.

Hindi ko haayaang may humadlang sa pangarap naming mag-papamilya. Promise ko yan. Promise..
**flash back**

"Gabiie! Gabiie!! Gising!"

"H-huh? Aling Rosa? Bakit po?" Bakit kaya nandito si aling rosa ng ganitong oras alas 11 na ng gabi ah..

"Naku, iha! Bumangon ka na diyan at ang papa mo--" HA!?

"ANO PO?! SI PAPA!? ANO PO BANG NANGYARI KAY PAPA??" Huhu.. Papa.. TT^TT

"Mamaya na yan iha. Dun na muna tayo sa ospital. Papabantayan ko nalang si Gab kay tito mo Johnny."

"S-sige po.."

//Hospital//

"Papa!! Huhu! Wag niyo naman po kaming iwan!" Di ko na ata kakayanin toh. Si papa.. Nakahiga sa hospital bed at walang buhay.. Namatay siya dahil sa aksedente. Binubuhay niya kami bilang isang jeep driver. At si mama naman ay nagtitinda ng mga gulay. "Papa nama eh! Di ka magaling magbiro alam mo ba yun? Ang waley ng joke mo. Gising na! *sniff* Diba may pangarap na tayong tutuparin yung *sniff* dream house natin? Malapit na eh. Kanting konti nalang.. Papa--."

"Ate.??"

"G-gab? Anong ginagawa mo dito??"

"Ate.. Bakit ka umiiyak? Bakit si papa natutulog diyan? Ate??" Ito na naman. Naiiyak na naman ako.

"Gab, makinig ka kay ate, okay? Wala na si papa. *sniff* P-patay na siya.."

"Ate, di si papa patay, okay! Tulog lang siya. Tingnan mo ha gogisingin ko.." Lumapit siya kay pala at niyugyog. "Papa, gising na.. Papa. Papa gising na po. Papa?? PAPA!! Gising na po kayo.. Totoo po ba yun na wala na kayo? Di naman diba? PAPAA!!"

**end of flash back**

Yun ang paulit ulit na naririnig ko sa utak ko. Ang iyak naming dalawa ng kapatid ko. Masakit. Masakit sa part namin na mawala ang insperasyon namin sa buhay. Dahil lamang sa isang aksidente. Simula nuon. Lininod ko sarili ko sa pag-aaral. No friends. No social life. At lalo ng No Love life.

Bakit si papa pa?? Ang dami namang tao sa mundo ah?? Masakit. Ayoko ng makabalik sa nakaraan ko. Ayoko na. "Pangako ko, tutuparin ko mga pangarap natin. Sasaya ulit tayo. Diba, Pa??" Tiningnan ko muli puntod ni papa for the very last time. At umuwi na.

---

(A/n: How was it? :D Sorry, nadelete yung isa kong nagawa eh.. -.-" Pag pasensyahan niyo na po wrong typos ko. Hahaha.. NOT EDITED po to ahh..)