Sessiz Çığlıklarım

..Giriş..

Ilık rüzgarın esintisiyle yürüyordum boş caddede. Kalbimi kasıp kavuran bu aşkı düşünüyordum içimde. Henüz 1 yıl önceydi o güzel günlerim. Bizi ayıran aslında biz değildik acı bir ölümdü. Ayağıma takılan bir taşla bir kez daha küfür ettim hayata ve istemsizce ağlamaya başladım durduğum yerde.
Belki hayat bana acımasız geliyordu belki de hayat cidden acımasızdı. Hayatta en çok korkularımdan biri gerçekleşmişti ve her geçen zaman daha fazla acı veriyordu. Yüzüme düşen bir damla yağmur ile irkildim ve gökyüzüne bakmaya başladım. Kara kara bulutlar vardı ve burdan bir an önce gitmezsem sırılsıklam olacağım anlamına geliyordu bu. Adımlarımı hızlandırarak yürümeye başladım taş zeminde. Muhtemelen bir dakika gibi kısa bir sürede yağmur hızlı ve kocaman bir şekilde düşüyordu saçlarımın arasına ve bu huylanmama neden olmuştu. Zemin ıslanırken bazı yerlerde küçük göletler oluşmaya başlamıştı bile ah neden her şey beni bulur ki..
Sabah üzerime giydiğim etek ve gömleğim de sırılsıklam olmaya başlamıştı bile. Üzerime bakıp daha kötüsü olamazdı heralde dediğim anda yanımdan geçen bir arabanın üzerime su fırlatması bir oldu bu neydi şimdi çok mu erken konuştum yani teşekkürler hayat!
Arabanin arkasindan o an ki şaşkınlığım ile bakakaldım sadece, bi kaç saniye sonra şaşkınlığımı aşarak bi küfrü de arabaya ettim bağıra bağıra, hâlâ caddenin boş oluşu kimseye karşı rezil olmadığım anlamına geliyordu ve bi rahatlama kapladı içimi. Bi kaç dakika süren yürümemin ardından gelebilmiştim evime. Hızlıca kapıyı açarak içeri girdim hemen odama doğru koşmaya başladım. Islak kıyafetlerimi üzerimden çıkarıp hızlı bir duş alıp pijamalarımı giydim. Sadece uyumak istiyordum belki erkenden uyandığım için belki de her zaman uykum olduğu içindir emin değilim ama kısa bir sürede uykuya teslim ettim kendimi..