aware [yizhan]

1.BÖLÜM

''Bu gece biraz işim var, hallettikten sonra direkt benim eve geçerim büyük ihtimalle.''

Zhan nişanlısının bu dediğine biraz üzülse de sesine yansıtmadan onayladı onu.

''Peki öyleyse, sonra görüşelim.'' dedi. Bir sonrakinin de başka bir bahaneyle iptal olacağını bilerek. Telefonunu cebine tekrardan yerleştirerek masadan kalktı. Yapması gereken işler vardı zaten. Onlarla oyalanabilirdi. Oyalanmalıydı en azından. Kendini böyle avutuyordu.

Banyoya girip hızlı bir şekilde duş aldı. Güzel bir takım geçirdi üzerine, nişanlısının ona doğum gününde hediye ettiği parfümü sıkıp cüzdanına da ceketinin cebine yerleştirip kendini dışarı attı. Yapacak işlerini halledip normalde nişanlısıyla gitmeyi planladığı yere gidecekti. O kadar rezervasyon yaptırmıştı, boşa gitsin istemiyordu. Arabayı hızla garajdan çıkartıp ilk işi olan ofise doğru sürdü. Birkaç dosya işi vardı. Onları halledecek, kendi kedisi başta olmak üzere sokak hayvanları için mama falan alacaktı. Sonra da mekana geçer yemek yer, içer ve biraz kafa dinlerdi. 

***

Ofisteki dosya işlerini halletmişti şimdi de hayvanlar için mama almaya gelmişti. Her ay aldıklarının aynısından alıp bagaja yerleştirdi. Eve gitmeden çoktan rezervasyon saatine 1 saat kalmış olan yere sürdü. Yol zaten yarım saat çekiyordu. 

Zhan arabaya bağladığı telefonuna dokunup nişanlısını aradı tekrar. Sesi biraz hasta gibi geliyordu. Bir şeyi olup olmadığını sormak istiyordu. Fakat arabada yankılanan ''aradığını kişiye şu anda ulaşılamıyor lütfen daha sonra tekrar deneyiniz!'' sesi buna engel oldu. Biraz daha endişelen Zhan tekrar aradı ama aynı ses yeniden yankılanmıştı. Aramaları yaparken çoktan geleceğe yere varmıştı. Endişesi yüzüne yansıyan Zhan hızla arabadan inip kendini mekana attı. İptal edecek ve nişanlısını görmeye gidecekti. Buraya kadar gelmişken telefon etmekle uğraşmadan direkt yüz yüze iptal edecekti. Mekanın kapısından girince ''Hoş geldiniz!'' diyen kadına ''Hoş buldum, teşekkür ederim. Benim bir rezervasyonum vardı 5 dakika sonrasına da acil bir işim çıktığı için onu iptal ettirecektim. 

Kadın önündeki bilgisayara bakıp, ''Bir dakika!'' dedi. Zhan da o sıra kafasını kaldırıp içeriye, masaların oraya doğru baktı.

''Keşke'' dedi o an içinden. ''Keşke de telefondan halletseydim.''