Alles veranderd (B-Brave fanfictie)

Hoofdstuk 53. Weer wakker?

~Lotte ~

Het is half 7 waarom gaat die wekker nu al zeg ik en druk hem uit. Vandaag hebben we een lange dag maar door al het gedoe van de afgelopen dagen slaap ik heel slecht. Ik zie dat Romy heeft geappt of we samen kunnen fietsen ik reageer snel en loop dan naar me kast en pak wat kleren en loop naar de badkamer en spring onder een warme douche. Als ik klaar ben doe ik me kleren aan en wat make up op en kam me haren en kijk tevreden in de spiegel. Dan loop ik met me tas en een paar schoenen naar beneden. Hier is je eten zegt me moeder en geeft me een bordje met boterhammen. Dankjewel zeg ik en eet het op. Dan zie ik dat het al kwart voor 8 is en zeg me ouders gedag en loop me me fiets naar de weg en wacht tot Romy er is. Wat is school toch geweldig maar vandaag heb ik eigenlijk geen zin omdat we een lange dag hebben en ik wil weten of er al nieuw's is over Emily zegt ze. Als er nieuws is zullen ze het ons echt wel laten weten zeg ik geruststellend. Denk je vraagt ze. Ja ik denk het wel en de dokters zeggen dat ze morgen of vandaag uit  haar coma zou ontwaken zeg ik. Denk je vraagt ze. De dokter zullen het wel weten zeg ik. Maar heb jij een beetje geslapen vraagt ze. Ja nou ja wel laat maar het gaat wel zegt ik. We komen aan bij school en fietsen het schoolplein op. Als we onze fietsen hebben weg gezet lopen we nog even naar onze kluisjes om wat boeken te pakken als we klaar zijn gaat de bel. Op naar Spaans zegt Romy. Ja zeg ik en we lopen naar het lokaal. Ga je vanmiddag mee naar het ziekenhuis vraagt Romy als we zitten. Ja is goed ik ga wel mee de rest gaat ook denk dat Jai en Lindsey niet komen zeg ik. Ja die blijven wel weg zegt Romy met een big smile. 

~ Jai ~

Waarom is Romy gisteren zo tegen Lindsey uitgevallen vraag ik aan Dioni. Omdat Lindsey de zorg van Lorenz op Emily en de meiden schoof maar vooral op Emily zeg ie. Maar ik dacht dat het ongeluk kwam omdat jullie ruzie hadden vraag ik. Bedankt eh ik voelde me al schuldig zegt ie. Maar ga je vandaag nog naar het ziekenhuis vraag ik. Ja natuurlijk ik ben het liefste nu in het ziekenhuis maar ik moet naar school zegt ie met een diepe zucht maar gaan jullie ook nog vraagt ie nog snel. Lindsey wilt wel maar ze weet niet of de meiden dat willen zeg ik. Maar gaan jullie wel vraagt ie. Ja want de kans dat ze vandaag wakker wordt is groot zeg ik. Klopt vandaag of mogen wordt ze wakker hoop vandaag want ik mis haar echt heel erg zegt ie. Dan gaat de bel en lopen we naar de aula omdat we pauze hebben. Heey zeg ik tegen Lindsey die beetje bij Ymke staat. Heey zegt ze en  geeft me een kus. Heb je gemist zegt ze nog. Was het dan zo stil vraag ik lachend. Ja eigenlijk wel Ymke praat niet meer tegen me sinds alles dus ja zegt ze. Maar ga je vanmiddag mee naar het ziekenhuis vraagt ze nog. Ja natuurlijk alles voor jou zeg ik. We hebben zo vormgeving dit gaat leuk worden zeg ik. Ja met Ymke en Dioni die geen woord meer tegen me zeggen zegt Lindsey. Ja maar komt allemaal wel goed zeg ik en geef haar een knuffel. Denk je vraagt ze. Natuurlijk alles Emily wakker is zullen ze alles vergeten zijn zeg ik. Dan gaat de bel en lopen we naar het vormgeving lokaal. 

~ Kaj ~

De rest zit nog op school maar ik weet niet wat te doen dus heb ik maar besloten om naar het ziekenhuis te gaan ook al raakt het me nog steeds om Emily zo te zien liggen. Ik voel nog steeds iets voor haar maar waarschijnlijk weten ze niet meer wie ik ben en dat doet me ook pijn. Maar als ik het ziekenhuis binnen kom heb ik een heel goed idee ik ga een stukje voor haar zingen en hoop dat ze het hoort. Dan loop ik naar de balie en vraag of ik naar Emily mag en dat mag dus loop ik door naar haar kamer. Als ik bij haar naast het bed zit voel ik eerst even de pijn door alle slangetjes ie er bij haar liggen enzo. Maar besluit dan een stukje van doolhof te zingen.

" Ik weet nog de tijd dat ik glimlachjes zag om alles wat ik deed of zei. Maar dat ben ik kwijt, dat is niet meer het geval die glimalach ik verleden tijd. Ik weet niet of  ik wil blijven of dat ik moet gaan. Of dat ik wil gaan, of dat ik moet blijven. Zit vast in het midden. Kan het niet omschrijven, het is geen verhaal met kop en staart. Maar als ik jou er mee behoud dan is het zeker een poging waard. Elke keer als ik een stap zet moet ik er twee terug. Kan niet veder maar kan ook niet terug. Want ik zit vast in een doolhof. Vast in een doolhof. Ja ik zit vast in een doolhof. Vast in een doolhof. Ik kom hier niet uit hoe hard ik het ook probeer want elke stap die ik zet is verkeerd. Ja ik zit vast in een doohof, vast in een doolhof.  Ja ik zit vast in een doolhof. Vast in een doolhof. "

Maar dan stroomt er een traan over me wang en kan ik niet meer veder zingen. Dan druk in een kus op haar voorhoofd en als ik terug kom opent ze haar ogen. Waar ben ik is het eerste wat ze zegt. Blijf liggen zeg ik en geef haar snel een knuffel en ren de kamer uit om een dokter te zoeken. Als ik hem eindelijk heb gevonden lopen we naar de kamer van Emily. Ze is wakker zeg ik nog steeds verbaast. Laten we even kijken zeg ie en onderzoekt Emily. Weet jij wie deze jongen is vraagt die aan haar. Nee zegt ze want me een beetje pijn doet ik had het natuurlijk wel verwacht maar het komt nog hard aan om het zo te horen. Hoeveel weet je nog vraagt de dokter. Nou ik weet dat ik mogen ga verhuizen maar waar ben ik eigenlijk vraagt ze. Je ben al verhuist maar je ben in het ziekenhuis zeg ie. Is er meer vraagt ze nieuwschierig. We denken dat je een maand van je geheugen kwijt bent maar je moet er zelf weer achter komen zegt ze dokter en neemt afscheid van ons. Zo snel als ik kan ben ik de rest en ze zeggen dat ze er gelijk aankomen. 

~ Lindsey ~

Zo snel als we konden rijden we naar het ziekenhuis. Emily is net wakker geworden maar zoals de dokter al dacht heeft ze geheugen verlies maar gaat het veder wel goed met haar en daar ben ik blij om. Samen met de rest rennen we het ziekenhuis is door naar de kamer van Emily. Dioni rent natuurlijk het snelste en is ook als eerste op de kamer.Als we de kamer in komen geeft Dioni Emily een knuffel maar Emily kijkt hem maar vreemd aan. Wie zijn jullie vraagt ze verbaast. We hadden aan de dokter gevraagd of we ons mochten voorstellen of dat ze er zelf acht er moest komen maar we mochten ons als enige voorstellen en voor de rest mochten we niks geen foto's laten zien helemaal niks. Gaat het wel vraagt Ymke. Ja het gaat me jou vraag ik. Goed zegt ze en glimlacht naar me. We stellen ons voor maar met Kaj had ze blijkbaar al kennis gemaakt want daar praat ze mee mee en we zien allemaal de blik van Dioni dat het hem raakt dat ze niks meer weet van hun. Maar het raakt mij vooral dat ze niet meer weet wat er allemaal is gebeurt waarom ze hier ligt en van onze vriendschap en de vakantie eigenlijk alles wel. Als ik het zie ren ik het ziekenhuis uit en pak me scooter Jai komt nog achter me aan maar geeft het op als die me ziet wegrijden hij probeert je nog te bellen maar ik druk hem weg. Als ik bij stal aankom zeg ik me scooter weg en ren de stallen in naar Lorenz toe die naar me hinkt ondanks ik hem zo lang niet heb gezien. Sorry zeg ik en geef hem een knuffel en voel dat er een traan over me wang heen stroomt maar ik ga met met gezicht tegen Lorenz aangestaan. Als ik op de grond ga zitten gaat Lorenz bij me liggen. Voorzichtig ga ik bij hem zitten als hij ligt. Maar omdat ik de laatste dagen slecht geslapen heb val ik in slaap naast Lorenz.