Alles veranderd (B-Brave fanfictie)

Hoofdstuk 58. Te snel?

~ Dioni ~

Ik loop het huis uit naar me scooter. Als ik op school aankom zijn de meiden en Jai er al dus zet ik mijn scooter weg en loop naar ze toe. Heey zeg ik, heey zeggen ze maar dan gaat de bel en lopen we naar vormgeving. Ons eerste vormgeving les zonder Emily hoe hoe ik dit vol met Jai en Lindsey alleen Ymke is daarbij nog normaal denk ik bij mezelf en sjok een beetje achter de rest aan. Als we in les zitten legt de docent eerst iets uit en dan mogen we aan het werk maar ik let niet op. Let je ook nog op zegt de docent tegen mij. Huh wat is er zeg ik. Of je ook wilt opletten anders kan je gaan zeg ie. Dan ga ik toch zeg ik maar ik schrik van me reactie. Ga dan maar een verwijdering halen zegt hij. Ik denk bij mezelf wat kan mij dit schelen en pak me spullen en loop het lokaal uit. Als ik een verwijdering heb gehaald heb ik geen zin meer om naar de volgende les te gaan dus ga ik maar naar het ziekenhuis. Ik pak me scooter en rij naar het ziekenhuis. Als ik bij het ziekenhuis ben zeg ik me scooter weg en loop naar binnen gelijk door naar de kamer van Emily. Als ik binnen kom zie ik Emily die naar haar hoofd grijpt. Wat is er vraag ik en ren zowat naar haar toe. Me hoofd doet heel veel pijn als ik een stukje van me geheugen terug krijg zegt ze met een pijnlijke blik. Wat weet je dan vraag ik nieuwschierig. Iets over een buitenrit maar veder nog niks alleen dat ik met Lindsey en Ymke heb buitenreden en de dag ernaar naar school moesten zegt ze. Alles op zijn tijd zeg ik een beetje opgelucht nog even en Emily weet hoe we elkaar kennen dat is voor mij al een hele stap denk ik bij mezelf. Gaat het wel met jou vraagt ze een beetje bezorgd. Ja het gaat ben er uit gestuurd en had geen zin om naar de volgende les te gaan zeg ik. Zullen we even gaan lopen vraagt ze. ja gezellig zeg ik en help haar.

~ Ymke ~

Ik snap niet dat Dioni er uit is gestuurd dat is nog nooit gebeurt denk ik bij mezelf. Als de bel gaat lopen we naar de kantine waar we denken Dioni te treffen maar hij is daar niet. Waar is hij heen vraag ik. Geen idee ik bel hem even zegt Jai en pakt zijn telefoon. Als Jai naar een paar minuten terug komt schud hij met zijn hoofd. Hij neemt niet op ik heb zelfs Emily proberen te bellen om te kijken of hij daar was maar beide telefoons staan uit zegt hij. Raar zeg ik, Emily zet haar telefoon nooit uit zegt Lindsey. Klopt zeg ik. Maar we zien zelf wel waar Dioni heen is want we moeten naar de volgende les anders komen we te laat zegt Lindsey en sleept me mee naar Engels. Als we bij Engels zitten gaan we een film kijken voor media dossier. Welke film vraagt Lindsey. The falt in our stars zegt de docent. Dat is zo mooie film denk ik bij mezelf. Maar ik merk dat het toch best leeg is naast me. Als de film is gestart voel ik me telefoon trillen in me zak en zonder dat iemand het merkt pak ik hem en zet me scherm op zijn donkerst. Het is van Emily zo te zien. Emily: Heey weet jij waarom Jai mij heeft gebeld. Snel reageer ik U: Ja weet jij waar Dioni is. Emily: Die is hier. ik probeer de aandacht van Lindsey te trekken maar die is zo in de film verdiept dat ik maar wacht tot het einde van de les. Nog 1 uurtje hierna en dan zijn we eindelijk uit denk ik bij mezelf. Nog 4 dagen zonder dat Emily naast me woont. Nu voel ik een afstand we waren net als zusjes maar door het ongeluk is er zo veel gebeurt denk ik bij mezelf maar door de bel wordt ik uit me gedachten gehaald en pak me spullen in en loop met Lindsey naar het volgende lesuur.

~ Samuel ~

Jai had gebeld dat hij Dioni niet kon berijken en gevraagd of ik wou kijken of ik thuis was dus rij naar zijn huis. Maar als ik aan bel doet zijn moeder open. Heey Sam wat doe jij nu hier vraagt ze. Ik zoek Dioni is hij thuis. Nee die zit nog op school zegt ze. Ow oke doei zeg ik dan en loop weer naar me scooter dan is er nog maar een mogelijkheid denk ik bij mezelf en rij naar het ziekenhuis. Als ik bij het ziekenhuis aankom loop ik gelijk door naar de kamer van Emily maar die is leeg dus zoek ik een dokter maar door een raam zie ik Dioni en Emily in het park zitten. Zo te zien groeien die twee weer naar elkaar toe of ja dat hoop ik maar dan hoor ik Emily vloeken en opstaan en richting mij lopen. Wat is er vraag ik aan haar. Hij lieg hij liegt zegt ze en negeert me en dan komt Dioni aan gerend. Wat heb je gedaan gast zeg ik. Ik wou maar ik laat hem zijn zin niet afmaken. Dit ga je toch niet menen je hebt de dokter toch te horen als je haar dingen verteld raakt ze overstuur zeg ik. Maar ik wou alleen dat ze wist wat er tussen ons was maar blijkbaar gelooft ze me niet zeg hij. Ja maar ik denk dat je haar echt haar geheugen terug moet laten krijgen voor ze je gelooft en ze jullie mooie tijden terug heeft want anders schiet dit niet op en krijg je dit zeg ik. Dan denk ik maar beter naar huis kan gaan om haar niet veder overstuur te maken zegt Dioni en loopt naar de uitgang van het ziekenhuis. Dan besluit ik maar even naar Emily te gaan om te kijken of er niks was. Heey zeg ik voorzichtig uit de deuropening. Heey zegt ze. Gaat het wel ik hoorde je net schelden tegen Dioni zeg ik. Ja het gaat maar hij loog zegt ze. Natuurlijk zeg ik maar nu lieg ik

~ Lotte ~

Als de school uit is loop ik samen met Romy naar de fietsen. Vandaag gingen we eerst naar de paarden en daarna naar het ziekenhuis. Gaat het wel vraag ik aan Romy. Ja het gaat heb alleen een beetje buikpijn zegt ze en we fietsen naar de paarden. Wat ga je vandaag met Dewie doen vraag ik. Denk een beetje dressuur zegt ze en jij vraagt ze. Springen zeg ik. Leuk zegt ze met een glimlach. Als we er zijn halen we de paarden uit de stallen en zetten ze op de wasplaats. Als ik Wilanao's denken van zijn rug heb zien we Cabai weer onrustig in zijn stal staat zoals normaal maar we kunnen er niks aan doen. Ik leg me deken in me kast en pak me poetspullen en dekje en de beschermers en loop terug. Snel loop ik nog een keer om het tuig te halen en begin dan met poetsen. Als ik klaar ben met opzadelen is Romy al in de bak aan het instappen ik loop maar gelijk door naar de springwei en zet de balkjes wat lager om te beginnen. Maar ik merk dat ik met me hoofd de hele tijd bij Kaj ben en me niet kan concentreren op Wilano. Als ik even rond heb gestapt begin ik met draven en wat tussen de hindernissen los te rijden. Maar toch ben ik er niet bij met mer gedachten als ik even wil galoperen. Geeft Wilano een bokje en verlies ik me evenwicht en glijd er af volop me kont. Willie dat deed pijn roep ik Wilano na die als een dolle door de wei loop te rennen als ik hem eindelijk te pakken heb klim ik er weer op en besluit Kaj maar even te vergeten.