«kooប៉ាទៅក្រៅមួយភ្លែត បន្តិចទៀតសិស្សប៉ាម្នាក់មកបើកទ្វាឲ្យគេអង្គុយចាំប៉ាទៅ»លោកជន ប្រាប់កូនប្រុសដែលកំពុងអង្គុយបើកទូរទស្សន៍លើសាឡុង
«ប៉ាទៅយូរទេ ហើយសិស្សប្រុសឬស្រី?»ជុងគុក បែមុខពីកញ្ចក់ទូរទស្សន៍សួរឪពុកដែលជាគ្រូបង្រៀនវិញ
«បើលឿន30នាទី បើយូរដល់មួយម៉ោង ជាសិស្សប្រុសគឺដំណាលកូនដែរ»លោកជន ទាញអាវក្រៅពាក់ហើយទាញសោឡានទៅ ជុងគុកក៏មិននិយាយអ្វីទៀតបែរទៅមើលទូរទស្សន៍វិញ។
ទីង តុង
សម្លេងកណ្តឹងបន្លឺឡើងជុងគុកបោះតេឡេទូរទស្សន៍ទៅម្ខាងមុននឹងងើបដើរទៅបើកទ្វា។នៅខាងមុខជុងគុកគឺក្មេងប្រុសម្នាក់កម្ពស់ទាបជាងគេបន្តិចមានពាក់វ៉ែនតាធំៗ ដៃកាន់សៀវភៅពីរ បីក្បាលមានស្ពាយកាតាបពីក្រោយ មើលទៅទំនងជាnerdច្បាស់ណាស់។
«ជាសិស្សរបស់ប៉ាមែនទេ?»ជុងគុក ដឹងច្បាស់ហើយគ្រាន់តែចង់សួរបញ្ជាក់ប៉ុណ្ណោះ
«បាទ» អ្នកកម្លោះងក់ក្បាលផ្ងក់ៗជុងគុកក៏ជៀសផ្លូវឲ្យគេដើរចូលមុននឹងបិតទ្វាវិញ។
«ប៉ាថាមានការនៅក្រៅប្រហែលជាមួយម៉ោងអីទៀតទើបមកវិញនៅចាំបានទេ?»ជុងគុក អង្គុយលើសាឡុងវិញ
«បាន»កម្លោះម្នាក់នោះមិននិយាយអ្វីក្រៅពីសំណួរនឹងចម្លើយធ្វើឲ្យជុគុកខ្នើសចិត្តបន្តិចដែរ គេងាកមើលទៅកម្លោះនោះម្តងទៀតពិនិត្យពិច្ច័យគ្រប់ជ្រង់ជ្រោយ បបូរមាត់ក្រាស់ៗផ្កាឈូក ភ្នែកតូចៗលិបៗគួរឲ្យស្រឡាញ់ គេពាក់អាវសឺមីពណ៌ផ្ទៃមេឃវារាងតឹងរឹបឲ្យឃើញសាច់ដុំដើមដៃធំៗ ជុងគុកមើលហើយលេបទឹកមាត់ផ្សើម.ក មុននឹងញញឹមម្នាក់ឯង
«ឯងឈ្មោះអី?»
«ជីមីន.ផាក ជីមីន»គេឆ្លើយហើយយកចង្អុលដៃរុញវ៉ែនតាឡើង
«ខ្ញុំជុងគុក ចង់ផឹកអីទេ?»
«មិនអីទេ ទឹកធម្មតាបានហើយ»ជីមីន និយាយខ្លាចៗចិត្ត ជុងគុកមិនមាត់.កច្រើនតែញញឹមហើយងើបទៅផ្ទះបាយចាក់ទឹកមួយកែវមកគេធ្វើភ្នែកក្រឡេបក្រឡាប់មើលចុះឡើងមុននឹងធ្វើជាជំពប់ជើងដួលហើយចាក់ទឹកទៅលើខោជីមីន។
«អុះ សើមអស់ហើយខ្ញុំសុំទោស»ជុងគុក ធ្វើជាស្លន់ស្លោរត់ឆ្លេឆ្លាយកក្រដាសទៅជូតឲ្យ
«មិនអីទេ»ជីមីន
«មិនអីយ៉ាងមិចសើមអស់ទៅហើយ មកតាមខ្ញុំមកចាំខ្ញុំយកខោថ្មីឲ្យ»ជុងគុក ប្រឹងធ្វើមុខបារម្ភដូចជាមិនបានមានចេតនា
«ខ្ញុំថា...»
«មោ»ជុងគុក អូសដៃជីមីនឲ្យឡើងទៅបន្ទប់ជាមួយខ្លួនើយក៏មិនទ្វាដោយមិនភ្លេចចាក់សោជីមីនមិនបានដឹងក៏មិនមាត់
«បោះខ្ញុំជួយ»ជុងគុក ញញឹមចុងមាត់ដើរទៅជិតជីមីន ដៃស្រឡូនលើកឡើងអង្អែលលើខោជីមីនចំកន្លែងហាមឃាត់
«ធ្វើអីនឹង?»ជីមីន ភ្ញាក់ព្រឺតពេលជុងគុកប៉ះកន្លែងមិនគួរប៉ះព្យាយាមចាប់ដៃគេចេញប៉ុន្តែជុងគុកដូចជាមានអំណាចដែលធ្វើឲ្យគេខ្សោយមិនអាចប្រកែកឬមានកម្លាំងប្រឆាំងបាន
«ខ្ញុំជួយឯងនោះអី»ជុងគុក ប្រើក្រសែភ្នែកទាក់ទាញមើលគេម៉ក់ៗធ្វើដូចមិនដឹងអី គេលុតជងង្គង់នឹងមុខជីមីនមុននឹងទាញខ្សែក្រវ៉ាត់ចេញពីខោបើធ្មេញទន្សាយពីរខាងមុខខាំទាញរូតខោជីមីនចុះទាំងកាយវិការសុិចសុីធ្វើឲ្យកូនប្រុសជីមីនអត់មិនបាននឹងខឹង។
«មិនស្មានNerd ដូចឯងធំយ៉ាងនេះសោះ»ជុងគុក ញញឹមលេងសើចពេលឃើញនាគរបស់ជីមីន គេទាញវាចេញពីខោហើយសាប់វាតិចក្នុងដៃជីមីនខាំមាត់បិតភ្នែកងើយក្បាលទៅក្រោយពេលភាពសុខស្រួលហោះចូលមករក
ជុងគុក លានអណ្តាតក្តៅសើមពណ៌ផ្កាឈូករបស់ខ្លួនចេញហើយលិតទៅលើចុងកំពូលក្រលាស់ចុះឡើងយ៉ាងមានជំនាញកែវភ្នែកនៅសម្លឹងមើលប្រសព្វគ្នាជាមួយជីមីនចាំមើលប្រតិកម្មរបស់ជីមីនគ្រប់ជំហាន។
«ហិហិ ខ្ញុំពូកែដែទេ?»ជុងគុក សើចចម្អកហើយក៏មៀបកូននាគរបស់ជីមីនទាំងមូលចូលហើយធ្វើចលនាអោនងើប
«អា៎ ជុងគុក»ជីមីន ខ្ញាំសក់ក្បាលរបស់ជុងគុកពេលភាពសុខស្រួឡវាហួសស្មានរាងកាយគេពិបាកទទួលយក។
«ខ្ញុំជិត...អឺស»ជីមីន និយាយមិនចេញប៉ុន្តែជុងគុកអាចកាត់យល់ថានិយាយចង់និយាយពីអ្វីទើបដកមាត់ចេញពីកូននាគរបស់ជីមីនចេញពីមាត់មិនឲ្យគេបញ្ចេញមកទាន់
«ហេតុអីក៏ឈប់»ជីមីន និយាយខ្សោយៗដូចចង់យំព្រោះត្រូវគេធ្វើបាប
«ហា កុំទាន់ពិបាកចិត្តយើងនៅមិនទាន់ដល់ចំណុចសំខាន់ឯងបញ្ចេញមិនទាន់បានទេ»ជុងគុកអង្អែលថ្ពាល់ជីមីនហើយរុញគេឲ្យអង្គុយលើគ្រែខ្លួនក៏ស្រាតខោចេញទៅអង្គុយលើភ្លៅជីមីន ចាប់កាន់កូននាគរបស់គេរុញចូលក្នុងខ្លួន។
«អា៎»អ្នកទាំងពីរស្រែកព្រមគ្នាពេលអារម្មណ៍ថ្មីចូលមកក្នុងខ្លួន ជុងគុកកាន់ស្មារបស់ជីមីនហើយលើកអុកខ្លួនឯងលើភ្លៅគេតិចៗ
«អឺស អាស ឯងធំ អឺស ណាស់»ជុងគុក ថ្ងូលាយឡំការនិយាយស្តាប់មិនបានព្រោះខ្លួនរលាក់ទៅមកតាមចលនាចង្កេះ ជុងគុកទាញដៃជីមីនទាំងគូដាក់ឲ្យកាន់លើចង្កេះខ្លួនហើយរឹតតែធ្វើចលនាលឿនទៅ។
«អា៎ ជុងគុកវា...អា មានអារម្មណ៍ថា....ស្រួលខ្លាំងណាស់»ជីមីន ដែលមិនធ្លាប់ដឹងរឿងទាំងនេះនិយាយទាំងមិនដឹងអីធ្វើឲ្យជុងគុកញញឹមព្រោះមានមោទនភាពនឹងខ្លួនឯងដែលអាចធ្វើឲ្យគ្រប់គ្នាដែលឡើងគ្រែជាមួយគេមានក្តីសុខ។
«ហឹម ខ្ញុំដឹងហើយ»ជុងគុក ញញឹមហើយទាញអាវរបស់ខ្លួនលើកផុតពីទ្រូងមកខាំនឹងមាត់ ចាប់ទាញសក់ក្បាលជីមីនពេញមួយដៃរុញបបូរមាត់ក្រាស់គេឲ្យប៉ះនឹងចុងទ្រូងពណ៌ផ្កាឈូកព្រឿងៗរបស់ខ្លួន ជីមីនមិនល្ងង់ក៏ក្រលាស់អណ្តាតជុំវិញនោះធ្វើឲ្យជុងគុកពេញចិត្តថ្ងូរយ៉ាងក្រលួច។
«អឺម អាស់ ខ្ញុំដល់ហើយ»ជុងគុក អុកខ្លាំងៗពេលជិតដល់ចំណុងកំពូលមុននឹងកន្ត្រាក់ខ្លួនបាញ់ទឹកសៗចេញមកជីមីនក៏បញ្ចូលទៅក្នុងខ្លួនគេទាំងអស់។
ក្រឹក
សម្លេងពីខាកក្រោមបន្លឺឡើងជុងគុកនិងជីមីនក៏ប្រញាប់រើសខោអាវមកស្លៀករៀងខ្លួនព្រោះប៉ារបស់ជុងគុកត្រលប់មកវិញ
