YAMUK | Texting

Yamuk -42-

Fotoğrafta Sedef, Demir, Eslem, Koray, ramizcelik hesabının sahibi ve Aykutsu var. ♥

Nükleer Başlıklı Kız - Kaç Kere

İyi okumalar...

"Bir kere gecikmese şaşıracağım. Cidden kasıtlı beklettiğini düşünmeye başlıyorum artık."

Koray, sırtımı sakinleştirmek için pışpışlarken Eslem konuştu. "Klasik Demir işte, onunla dışarıda buluşacaksan asla aç karnına gelmeyeceksin. Nezaketen bekleyeyim derken açlıktan ölürsün yoksa."

"Hayır yani, bu kadar oyalanacağı ne olabilir?"

Elimi sinirle saçımdan geçirdim ve bezgin bir şekilde beklemeye devam ettim. Bu halimi gören Eslem içten içe üzülüyordu çünkü arkasından bu kadar söylendiğim çocukla sevgili olma ihtimalimin gittikçe azaldığını düşünüyordu.

Ama bizim anlaşma şeklimiz böyleydi.

Sonunda Demir Bey teşrif ettiğinde bana gizli bir gülücük göndermişti. Ardından Eslem'in yanına, benim karşıma oturup bize baktı. Burnuma dolan kokuyla yüzümü ekşittim.

"Bir de biz seni burada beklerken dışarıda sigara mı içtin?"

"O kadar beklemişsiniz, 2 dakikanın zararı olmaz diye düşündüm."

"Mümkünse sen bir daha düşünme."

"Daha geleli 10 saniye oldu, sakin." diyerek ortamı sakinleştirmeye çalışan Koray'a baktım. Masum...

"Evet, Sedef. Çok gerginsin. Ne derdin var anlat haydi."

Demir, haylazca yüzüme bakmaya devam ederken küfretmemek adına kendimi sıktım. Dirseklerimi masaya yaslayıp hafifçe Demir'e yaklaştığımda bu sefer haylazlık sırası bendeydi, sırıttım. "Sensin derdim."

"Öyle mi?" diye sordu sahte bir üzüntüyle. Benim gibi dirseklerini masaya yaslayıp bana yaklaştığında nefesimi tutmuştum. Beni utandırmak için gözlerini bile bile dudaklarıma dikmiş, ardından gözlerimdeki bakışı görmek için yeniden bakışlarını gözlerime çıkarmıştı.

"Üzgünüm ama bu dert ömür boyu seninle, köfte dudak."

"Siz iyi misiniz?" Koray'ın kaşlarını çatarak ikimize bakmasıyla ikimiz de arkamıza yaslanmış, ona dönmüştük. "İyiyiz, neden olmayalım ki?"

"Aynen öyle, zaten Sedef'in bu hallerine alıştım artık."

"Hangi hallerim ya? Ne rahatsız ediyor seni açık açık söyle."

"Tamam, anlaşılan ikiniz de özel gününüzdesiniz." diyerek olayı toparlamaya çalıştı Eslem. Demir'le şu an haykırarak gülmemek için büyük çaba sarf ediyorduk. Eslem, Koray'ı yerinden kaldırıp Demir'i yanıma oturttu ve ikimizle çocuğuymuş gibi konuşmaya başladı.

"Şimdi, özür dileyin birbirinizden bakayım."

"Önce Sedef başlattı, o dilesin."

Sanırım bizim sorunumuzu biliyordum. Çocukluk arkadaşı olduğumuz için ve çocukluktan beri deli gibi kavga ettiğimiz için birlikte olduğumuz zamanlar o yaşlara geri dönüyorduk. Beni tanıyan çoğu kişi olgun olduğumu söylerdi ama Demir'in yanında gıcık bir kız çocuğuna dönüşüyordum. Bu ezelden beri böyleydi ve sanırım hiç değişmeyecekti.