Мүнхёгийг үлдээн нилээн явсаны эцэст тэр миний гарнаас тавин 'Зөвшөөрөлгүй чиний хэрэгт оролцсонд минь уучлаарай. Чи дургүй байгаа юм шиг болохоор чинь л чамд туслах гэсэн юм шүү' гэж болгоомжилсон өнгөөр хэлэхэд нь 'Баярлалаа чи надад тус болж чадлаа..' хэмээн амандаа бувтначихаад ойролцоох савлуур дээр суухад тэр ч бас хажууд минь суув. 'Хэрвээ гунигтай байна гэвэл хажууд чинь суугаад тус болохгүй ч гэсэн хамт баймаар байна?' гэх түүний үгийг сонсоод надад 2 бодол төрсөн 1т түүнийг хажуудаа үлдээн хамт байх 2т түүнийг явуулж ганцаараа үлдэх....
'Гэхдээ би ганцаараа баймаар байна' хэмээн түүний нүдрүү харан хэлэхэд минь тэр надруу удаан хугацаагаар ширтээ байгаад яваад өгөв.....
Бодох юм энэ хэвээрээ би том хүн болох юм бол чухал хүмүүсээ алдаж дуусах байхдаа....
Харамсана хэнтэй ч холбоо тогтоож чадахгүй би өөрийгөө тусгаарлаж ганцаараа үлдэж байгаадаа
ВЫ ЧИТАЕТЕ
+миний өмнөөс бичсэн миний түүх+
Historia Cortaэнгийн уйтгартай нэгэн хэмийн амьдралаар амьдардаг Ким наби охины өрөвдөлтэй амьдралд хэн нэгэн орж ирэх бол уу? хэтэрхий өрөвдөлтэй охины амьдрал өөрчлөгдөх үү? Яагаад өрөвдөлтөй амьдралыг сонгосон юм бол?? Уг өгүүллэгийг уншаад түүнийг бага ч боло...
