"TARA po, Ma'am." Para akong patay na nagawang sumunod sa lalaki. Mabuti na lang ay nagawa rin akong alalayan ni Jojo sa likuran kaya hindi tuluyang bumigay ang nanghihina kong mga tuhod.
"Ayos ka lang ba talaga, Ma'am Jewel?" Nanghihina akong tumango. Hindi ko rin naman kasi alam kung papaano ko ipapaliwanag kapag sinabi kong hindi.
Did he just call me "Ma'am"? Atsaka anong ginagawa niya rito? Ano ba talaga ang nangyayari?!
Dismayado ang buong sistema ko nang tuluyan kaming makarating sa sarili kong opisina. Ni hindi na rin ako nagawa pang balingan ni Rod.
Kung may sasabihin man siya ay mukhang purong trabaho lang ang iniintindi niya.
"Sige na ho, Ma'am. Babalik na rin po ako sa trabaho. 'Wag po kayong matakot dyan kay Rod Antonio, masipag 'yan!" sabi ni Jojo pagkatapos ay nakatanggap siya ng mahinang suntok mula kay Rod.
Ibang iba ang ayos niya. Halatang pagod siya dahil sa gulo-gulo nitong buhok maging ang pagod niyang mga mata pero alam kong masaya siya. I've never seen that eyes before. Iyong para bang purong puro ang ipinakikita nitong mga ngiti. Malabong malabo sa nakita kong puro pagpapanggap.
Bumalik tuloy sa isip ko ang huli naming pag-uusap. Nagsisisi siya, pinagsisisihan niyang lumaban kami. Kinain siya ng insecurities niya kahit ang totoo naman ay hindi namin kailangan ng karangyaan.
Ang hiling ko lang para kay Jihan at sa pamilya namin ay maging masaya at ligtas.
Hindi niya pwedeng sabihin sa akin ngayon na pera ang kailangan ng pamilya namin, na pera ang kailangan ko dahil kung oo man, kung pera lang talaga ang gusto ko ay hindi ko maiisip na umalis sa bahay noon. Hindi ko maiisip na lumaban kasama siya at maghirap sa loob ng apat na taon.
Kapag iniisip ko nang paulit-ulit, mas lumilinaw rin sa akin ang nararamdaman. Mas lumilinaw ang nararamdaman kong pagsisisi.
"-ko na, Ma'am?"
Nagpakurap-kurap lang ako pero hindi ko magawang maalis ang tingin sa kaharap na lalaki.
Hindi niya ako naaalala? Hindi siya apektado ng nangyayari sa akin?
"K-Kilala mo ako?"
Mahina siyang humalakhak, pagkatapos ay bumaling sa akin — hindi pa rin naaalis ang ngiti sa mga labi nito. Malayo malayo sa Rod Antonio na kinasanayan ko sa loob ng apat na taon.
Para bang bumalik ito bigla sa pagiging masiyahing Rod na una kong nakilala noong kolehiyo.
"Nako, Ma'am. Bihira lang po kayo pumasok dito sa opisina pero kilala ko na ho kayo dahil sa laging pagbibida sainyo ni Sir Jelo," malumanay niya pang sabi.
Dumeretso na siyang tingnan ang sirang aircon na naroon pagkatapos ay hininging muli ang permiso ko pero wala sa sarili lang akong tumango.
Sa buong oras na tsine-tsek niya ang aircon ay hindi na niya ako kinausap.
At hindi iyon ang inaasahan ko. Hindi iyon ang gusto ko.
Ano ba talagang nangyayari? Gulong-gulo na ako.
"Ma'am, ibaba ko na lang muna itong aircon. Doon ko na lang po aayusin para hindi na ho kayo maistorbo—"
"No!"
Kapwa kami nagulat sa biglaan kong pagsigaw. Now, I am getting desperate. He needs to remember me.
Hindi ko alam ang lahat ng nangyayari at imposible man marahil ang nasa isip ko ay kailangan kong kumilos.
This is wrong.
Alam kong gusto ko ring makasama si Mommy pero hindi pupwedeng tuluyang mawala sa akin ang pamilya ko.
BINABASA MO ANG
Her Awaited Answer
General FictionMula sa magulong pamilya nabuo ang pangarap ni Jewel. Gusto niyang magkaroon ng buo, malaya at masayang pamilya pero nang dumating ang sunod sunod na pagkalugmok... isa lang ang nanatili sakanya - pagsisisi.
