M A Z E

11

“ Ryu ျမန္ျမန္လုပ္။ ပါတီပြဲေတြဆို မင္းေၾကာင့္ ေနာက္က်ေနတာခ်ည္းပဲ ”

အေဖ့ရဲ့ေဆာ္ဩသံေနာက္မွာ Ryuကမ်က္ႏွာကိုမဲ့ပစ္လိုက္မိတယ္။ ကီမိုႏိုဝတ္စံုကလည္း ဘယ္အခ်ိန္ပဲဝတ္ဝတ္ သက္ေတာင့္သက္သာရိွတယ္လို႔ကို မခံစားရဘူး။ ခါးႀကိဳးစကိုေသခ်ာစည္းေနွာင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဝတ္ရံုကိုဝတ္ဆင္လိုက္ၿပီး အခန္းထဲကေနထြက္လိုက္ေတာ့တယ္။

ေရွးေဟာင္းရိုးရာမပ်က္ေဆာက္ထားတဲ့အိမ္ရာရဲ့တံခါးေတြက ေဘးတြန္းတံခါးေတြပဲ။ အဲ့ဒီတံခါးေတြေၾကာင့္ပဲ အျပင္ကေနဆူပူေနတဲ့အေဖ့ရဲ့အသံေတြကို အတိုင္းသားၾကားေနရတာျဖစ္တယ္။

“ သားမပါလည္း ပါးတစ္ေယာက္တည္း သြားလို႔ရတာပဲကို ”

ညေနခင္းကေန ညၪ့္နက္တဲ့အထိ ေနရတဲ့ပါတီပြဲေတြကို Ryuကမုန္းတတ္ခဲ့တာၾကာၿပီ။ စိတ္မပါပဲရယ္ျပေနရတဲ့အၿပံဳးတုေတြနဲ႔ ရိုက်ိဳးမႈေတြ။ ဒါေတြၾကားမွာ Ryuက စိတ္က်ဉ္းၾကပ္လွတယ္။

“ မင္းကဒီအိမ္ရဲ့ဆက္ခံသူေလ။ ငါတက္တဲ့ပါတီတိုင္း မင္းလိုက္ေနရမွာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ပါး လို႔ မေခၚဖို႔ ငါဘယ္ႏွခါေျပာမလဲ ”

“ ဟုတ္ကဲ့ အိုတိုး-စံ ”

ကားေပၚကိုအရင္ဦးေဆာင္တက္သြားတဲ့ပါးေနာက္ သူပါလိုက္တက္လိုက္ရတယ္။ အၿမဲစီးေနက်မဟုတ္တဲ့ ေျခၫွပ္ဖိနပ္ကလည္း ေျခဖဝါးမွာ ခိုးလို႔ခုလုျဖင့္။

“ ငါတို႔အိမ္ ဒီလိုအေျခအေနေရာက္တဲ့အထိ အေထာက္အပံ့ျပဳေပးထားတဲ့ သခင္ႀကီးရဲ့ပါတီပြဲ။ သူတရုတ္ေရာက္တုန္း လုပ္တဲ့ပြဲမို႔လို႔ ပြဲကိုေရာက္ရင္ မင္းလိုတာထက္ပိုၿပီး ဂရုစိုက္ရမယ္ ”

“ ဟုတ္ကဲ့။ စိတ္ခ်ပါ ”

ပါတီပြဲေတြသြားတိုင္း Ryuက ၫႊန္းၾကားတာကို တသေဝမတိမ္းလိုက္လုပ္‌ေနရတဲ့ စက္ရုပ္တစ္ရုပ္သာသာပဲ။ Takahashiမိသားစုရဲ့ ဆက္ခံသူဆိုၿပီး ပါတီပြဲမွာရိွတဲ့သူအမ်ားအျပားကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေလေျပေသြးရတယ္။ မမွတ္ထားခ်င္တဲ့သူေတြမ်က္ႏွာနဲ႔ နာမည္‌ေတြကို ဦးေနွာက္ထဲမွတ္သားထားရတယ္။ သိပ္ကိုစိတ္ညစ္စရာေကာင္းတဲ့ပါတီပြဲေတြပါပဲ။