M A Z E

31

အရာရာၿပီးဆုံးသြားၿပီလို႔ ေရွာင္းက်န႔္စိတ္ထဲမမွတ္ယူမိပါဘူး။ အခုမွ တကယ္ကိုစတင္တာျဖစ္လိမ့္မယ္။ ပစၥပၸဳန္နဲ႕ေနာင္အနာဂတ္ေတြထိ ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ဆႏၵေတြအားလုံးက ဝမ္ရိေပၚဆီမွာသာအေျခတည္ေလတယ္။ ဒီေကာင္ေလးသာ သူ႕အနားရွိေနရင္ တစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္ေနခဲ့ရတဲ့ခရီးက အစိုေျပဆုံးျဖစ္သြားလိမ့္မယ္လို႔ ေရွာင္းက်န႔္ကယုံၾကည္တယ္။

အေတြးေတြနဲ႕အတူ ေဘးကေကာင္ေလးရဲ႕လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ပစ္လိုက္ေတာ့တာပါပဲ။ အကဲခတ္သလိုၾကည့္ေနတဲ့ ဝမ္ရဲမႉးရဲ႕အၾကည့္ေတြကို ေရွာင္းက်န႔္က တတ္နိုင္သေလာက္ေရွာင္ရွားပါတယ္။ အေဖၾကည့္ေနမွန္းသိရက္နဲ႕ေတာင္ ဝမ္ရိေပၚကလည္း သူ႕လက္ထဲကေန ႐ုန္းကန္ျခင္းမရွိတာမို႔ ေက်နပ္ၿပဳံးၿပဳံးရပါေသးတယ္။

“ မင္းအဖြဲ႕ဝင္ အသက္အႏၲရာယ္မစိုးရိမ္ရေတာ့ဘူးလို႔ ဆရာဝန္ကေျပာတယ္။ ကံေကာင္းတာက က်ည္ဆန္က ႏွလုံးေဘးေနရာကိုထိသြားတာပဲ။ ႏွလုံးတည့္တည့္သာဆို မင္းအဖြဲ႕ဝင္ေသၿပီ ”

အခုမွပဲ သက္ျပင္းခ်နိဳင္ေတာ့တယ္။ စစ္ေဆးစရာရွိတာေတြကို စစ္ေဆးေရးခံယူေနရတာမို႔ ေရွာင္းက်န႔္က Ichiiေနာက္ကို ခ်က္ခ်င္းမလိုက္လာနိုင္ခဲ့ပါ။ စစ္ေဆးခံၿပီးမွ လိုက္လာတာသာျဖစ္တယ္။ ဒီေရာက္ေတာ့ မထင္မွတ္ထားတာက ဝမ္ရိေပၚအေဖက လူနာေစာင့္ေပးေနတာပဲ။ အျဖစ္အပ်က္အစအဆုံးကို သူ႕လက္ေအာက္ကရဲေတြဆီက သိၿပီးေနသလိုပဲ။ ေရွာင္းက်န႔္ကိုသာ ခပ္စူးစူးၾကည့္ေနေလတယ္။ အၾကည့္တို႔က ဝမ္ရိေပၚရဲ႕အၾကည့္အတိုင္း။

“ ငါ့သားကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးထားတဲ့သူမို႔ ဒီေလာက္ေတာ့ ငါျပန္လုပ္ေပးရမယ္ထင္လို႔ လူနာလာေစာင့္ေပးတာ ”

“ ဟုတ္ကဲ့။ နားလည္ပါတယ္ အန္ကယ္လ္ ”

ဝမ္ရဲမႉးက ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ေခ်ာင္းႏွစ္ခ်က္ေလာက္ဟမ့္ကာ ထိုင္ခုံမွာ ျပန္ထိုင္သြားတယ္။ သူလည္း ရိေပၚလက္ကိုဆြဲၿပီး ခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္ရတယ္။ ‌ေျပးရလႊားရနဲ႕ စစ္ေဆးေရးေတြလည္းခံယူထားရေတာ့ သူတို႔လည္းအေတာ္အသင့္ကို ပင္ပန္းေနလွပါၿပီ။

“ မင္းတို႔ဘယ္တည္းကတြဲေနတာလဲ ”

ဆိုင္းမဆင့္ဗုံမဆင့္ထြက္လာတဲ့စကားေၾကာင့္ ေဘးကဝမ္ရိေပၚက ေခ်ာင္းသီးသြားေလတယ္။ သူ႕အေဖကိုလည္း ‘ပါး’လို႔ လွမ္းဟမ့္ေလတယ္။ သိထားတာမွန္ေပမယ့္ ဒီလို႐ုတ္တရက္ႀကီးထေမးမယ္မထင္ထားတာမို႔ ေရွာင္းက်န႔္လည္း အငိုက္ဖမ္းခံလိုက္ရတဲ့လူလိုမ်ိဳး ျပန္ေျဖစရာစကားစကို ခ်က္ခ်င္းရွာမေတြ႕ေသးေပ။