M A Z E

24

ေရွာင္းက်န႔္က စကားႀကီးစကားက်ယ္ျဖင့္ ‘လူတစ္ေယာက္ကိုနာက်င္ေစခ်င္ရင္ သူအျမတ္နိုးဆုံးအရာကိုဖ်က္ဆီးပစ္ရမယ္’လို႔အသံေကာင္းဟစ္ေႂကြးထားေပမယ့္ တကယ့္တကယ္တမ္း သူ႕ရည္မွန္းခ်က္ရဲ႕သုံးပုံတစ္ပုံက အေကာင္အထည္ေပၚလာေလေတာ့ ဘယ္လိုဖ်က္ဆီးရမလဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းက ထပ္ၿပီးေပၚထြက္လာျပန္တယ္။

ကားေမာင္းေနရင္း ေဘးကဖက္ထုပ္လုံးကိုၾကည့္မိေတာ့ ကားမွန္ေဘးမ်က္ႏွာကပ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးတဟဟျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္ေနတယ္။ ၿပီးေနာက္ ဒီဖက္ကိုလွည့္လာၿပီး ေရွာင္းက်န႔္ၾကည့္ေနတာကိုျမင္သြားေလေတာ့ ဟီးခနဲရယ္ျပလာတယ္။ ဒီကေလးရဲ႕အၿပဳံးေတြက ဒီလိုပဲျဖဴစင္တာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ျဖဴစင္တဲ့အၿပဳံးပဲၿပဳံးတတ္တာလားဆိုတာ ေရွာင္းက်န႔္ေဝခြဲမရ။

မဟုတ္တာႀကံစည္ေနတဲ့အတြင္းစိတ္နဲ႕မို႔ အဲ့ဒီအၿပဳံးကို ခပ္ၾကာၾကာမၾကည့္နိုင္ေတာ့ပဲ အၾကည့္လႊဲပစ္လိုက္သည့္တိုင္ေတာင္ ထိုကေလး သူ႕ကိုၾကည့္ေနဆဲဆိုတာေတာ့ သူေသခ်ာသိ‌ေနတယ္။

“ သီခ်င္း‌ဖြင့္ပါလား ျမဴးျမဴးေလး။ က်န႔္ေကာကလည္း စကားမေျပာေတာ့ အရမ္းပ်င္းဖို႔ေကာင္းတယ္ ”

အကၤ်ီရဲ႕ရွည္ထြက္ေနတဲ့လက္ႏွစ္ဖက္က လုံးေျခထားမႈေၾကာင့္ ေၾကမြေနေလတယ္။ သီခ်င္းဖြင့္ခိုင္းတဲ့စကားကိုေျပာေနစဥ္မွာလည္း ထိုအကၤ်ီလက္ကိုခ်ည္ေႏွာင္ရင္း ကားေနာက္ခုံကို ဆံပင္ေ႐ႊဝါေရာင္‌ေတြနဲ႕ပြတ္သပ္ရင္း တစ္ေယာက္တည္းရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာျဖစ္တယ္။ အာ႐ုံအမ်ားႀကီးမထားခ်င္ေပမယ့္လည္း ထိုကေလးကိုယ္တိုင္က ေရွာင္းက်န့္ကိုအာ႐ုံမစိုက္စိုက္ေအာင္ လုပ္ေနသလိုပင္။

ခဏၾကာေတာ့ ကားအတြင္း ခပ္ျမဴးျမဴးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္က ပ်ံ့လြင့္လာေလတယ္။ ေရွာင္းက်န႔္အေနနဲ႕ တဒဂၤေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အံ့ဩသြားရတယ္။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ကေလးအသံေလးနဲ႕ေတာင္းဆိုမႈကို သူကဘာလို႔မျငင္းဆန္နိုင္လိုက္ရတာလဲ။ ျပန္ေပးဆြဲလာတဲ့လူတစ္‌ေယာက္အသြင္လိုမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ကေလးကိုကစားကြင္းလိုက္ပို႔မယ့္လူတစ္ေယာက္လိုလုပ္ေနတဲ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နားမလည္နိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားရတယ္။ ေရွ႕ရက္ေတြကရွိခဲ့တဲ့ရင္းႏွီးမႈေတြက ေရွာင္းက်န႔္ကိုေကာင္းေကာင္းႀကီးစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေပးေနေလၿပီ။