The Gentle Psychopath & Me [Completed]

Chapter 5

Lots of requirements

And also a freaking examination is upcoming!

Nawalan na tuloy ako ng gana na makipagkita kay Zachary.

Palundag akong humiga sa kama at dinama ang malambot na matress.

"Oi girl! Anong drama mo ngayon? Examination nanaman ba?" Naka poker face nya nanamang saad. I just nod on her with a sad expression.

Nagkunwari naman itong nagsusuka ng makita ang ekspresyon sa mukha ko. Hay nako! Kahit kailan talaga, never akong sinuportahan ng isang 'to sa kaemohan ko sa buhay.

"Nilagay ko na ang unan mo at kumot sa kabilang kwarto, alam kong gusto mong mapag-isa kapag nagrereview", nakangiti nitong wika. This time ako naman ang napa poker face.

"Sabihin mo excited ka lang talaga na masolo ang kwarto na'to para makachukchakan mo ang jowa mong masyadong clingy", sabay kunwari kong nasusuka. Oh ano ka ngayon?
Ang loka, ngumiti lang ng makahulugan at binilatan pa'ko.

Sabi ko na nga ba!

Pasalamat nalang talaga ako at hindi ako nahawahan sa berdehan ng kaibigan ko. Well, to be honest, slight lang, hehe.

"Oh? Ano pang hinihintay mo girl? Pasko? Layas na", pagtataboy nito sakin habang ngingiti ngiti. I just responded in a poker face expression at naglakad palabas ng kwarto.

"Just don't forget to tell your boyfriend to wear protection", sigaw ko bago tuluyang lumabas.

Eksakto!

I received a message from Zachary telling his already at the apartment's terrace kaya dali dali akong naglakad papunta doon.

"Hey", agad na bungad ko sa kanya.

"H-hello", parang hindi parin ito sanay na kausap ako.

"Sorry if napaghintay kita dito ng matagal", I said while walking towards him. Ganun nanaman ulit ang attire nito the difference is that it's color gray this time.

"It's ok, hindi naman ako na-bored sa usapan ninyo", he answered meaningfully na nakapagpalaki ng mata ko. WTF! Nakikinig sya sa usapan namin?

"Did you went inside?", Kunot noo kong tanong.

"No, masyado lang kasing maliit tong apartment niyo, and no offense, malakas din kasi ang mga boses niyo habang nagkukwentuhan", nakatungo nitong wika. I just nod. Hehe, may point din sya, halos magsigawan nga kami kanina ni thyna.

"Ow, hehe, wag kaya tayo dito, mahahalata tayo ni lunex kapag pumasok yun dito mamaya eh", panic kong komento.

"Sinong lunex?" Curious nitong tanong. Aba, chismoso? Echos lang.

"Bf ni thyna--my roommate slash close friend ko", pagpapaliwanag ko naman sa kanya. Magsasalita pa sana ito ng bigla ko nalang siyang hinila na nagresulta ng pagkahulog naming dalawa.

Oi! Ang bigat mo Zachary!

Shaks!

Ramdam ko na ang friend niya sa ilalim!

Meirda!

Nahawa nako sa kaberdehan ni thyna!

Bwesit kasi na lunex yun! Dumating na ang loko. Nang makamove on na kami sa pagkakadagan nya sakin ay agad agad naman syang tumayo at inalalayan ako, patakbo akong naglakad habang hawak hawak ang kamay ni Zachary.

Ow thanks god!

Nakarating din kami dito sa kwarto bago dumating si lunex.

Nako! Bakit ba kasi naging habit na ng isang 'yun na tumingin sa terrace ng apartment namin!

"I didn't imagine this will be the inside interior of your room", amazement can be written in his eyes. Napangiti nalang ako. Kahit nga si thyna ay napa-wow din ng unang beses nyang makita ang kwarto ko, you heard it right, this is my room, nakikitulog lang ako sa kwarto ni thyna dahil minsan binabangungot ako.

"I know right", simple kong sagot. My room is completely covered with black color but the twist is that my room looks like an outer Galaxy. "Feel at home", dugtong ko pa, at kumuha ng dalawang tasa at sinalin doon ang milk coffee na nakalagay sa heater. I offered one milk coffee to him na hindi nya naman tinanggihan.

"So, cared to share who you are?" Pagbubukas ko ng usapan, but before he answered I quietly gasped as he take off his facemask.

Shit!

That pointed nose!

Meirda!

That tempting kissable lips!

Opsssss, magpigil ka crystal!

Parang baliw na kinakausap ko ang sarili.

"I'm already 24 years old", halos maitapon ko ang kapeng hawak, buti nalang at hindi nya nahalata ang pagkabigla ko. "I'm a business man, independently living by my own, once useless but someone makes me change for good by saying always looks to the brightest side of your life", pagdurugtong nito kasabay ng pag-alis naman nito ng suot na sunglasses.

Meirda!

That tantalizing eyes!

"And it's you", makahulugan nya akong tinitigan.

"M-me?" Halos hindi ako makapaniwala sa mga binanggit nito.

"Yes", walang pag-aalangan nitong sagot na kaagad namang ikinailing ng ulo ko.

"Sorry, I don't remember anything about you", I answered in a sad voice. It's true, I can't remember some of my past except for those worst one. Ang saklap no? Nakakalimutan ko 'yung mga magagandang pangyayari sa buhay ko pero nananatili namang sariwa sa ala-ala ko yung mga masasakit. I take a deep breath.

"Ow, it's ok, you don't have to force yourself to remember", then he held me in her arms which feels so comforting and at the same time so familiar.

"Ahh! Ahh! Yeah! Faster lunex!"

Halos gusto ko nang kidlatan sa mga pagkakataong iyon.

Arggggh!

Thynaaaaaaa!