Yeni kitabımın ilk bölümünü sizlerin görüşüne açık bırakmaktayım. Aşağıdaki küçük yıldıza dokunmayı ve yorum yapmayı unutmayın. Sevgilerle.
Yine güzel bir sabahın ardından yerimde gerinerek saate baktım. Yine işe gitmem gerekti. Kalkıp her gün yaptığım rutin işlerimi halledip aşağı indim. Annem çoktan enfes bir sofra kurmuştur diye içimden geçirdim.
Evet haklıydım sofra kuruluydu ve babam kahvaltıya başlamıştı.
•Günaydın herkese
•Günaydın kızım
•Anne ben bu gün biraz geç gele bilirim
•Neden noldu ki?
•İşim uzayacak biraz annecim önemli bir şey değil.
Annemi cevaplandıktan sonra muzipçe gülümsedim.
•Bak güzel kızım çalışıcam başarılı olucam diye kendini çok yormak yok! Tamammı?
•Tamam babacım merak etme. Murat nerede? Çıktımı yoksa?
•Evet sabah Efsunla birlikte çıktılar. Onu okula bırakıcaktı.
•Peki ya ablam?
•oda gitti
Kahvaltımı yaptıktan sonra masayı toplaması için anneme yardım ettim. Evden en son çıkan ben oluyordum. Abim ve ablama göre benim iş saatim biraz geç başlıyordu.
Bu gün biraz yoğundum. Şirkette çok önemli bir toplantı vardı. Aylardır her kes bu proje üzerinde deli gibi çalışıyordu. Lansman bir kaç güne olacaktı. Olsada bitse artık rahatlasam diye düşünürken annemi öpüp çantamı da alıp çıktım.
Kapının tıklanma sesiyle bütün dikkatini belgelerden çekip kapıya yöneltti.
•Gir!
Sesi o kadar düz, keskin ve yüksek çıkmıştı ki, tek bir kelimesi bile insani vahime edecek kadar gerilimliydi.
• Efendim benden istediğiniz raporu hazırladım. Adam da depoda tutuluyor. Siz gelene kadar adamlarımız konuşturmayı denedi. Ama hiç bir şey bilmediğini söylüyor.
•Tamam. Sen çık. Ben geleceğim
•Peki efendim.
Son günlerde olan şeyleri geçirdi aklından. Bu adam nasıl bir şey bilmediğini söylerdi ki,? Onun mekanına gizlice sızmış, içeriden bilgi otürmüş , üstelik de mekanda uyuşturucu satmaya kalmıştı. Ve bunu onu adından yapmıştı.
Bunun arkasında kimler olduğunu tahmin ede biliyordu. Ama sabırlı olması gerekiyordu. Çünkü yalnış bir hareket yaparsa yine zarara uğraya bilirdi. Ama bu güne kadar hiç bir yalniş haraket yapmamıştı.
Adı etrafını korkuya salacak kadar korkuluydu. Ve onunla uğraşmaya kimin cüret edeceğinide biliyordu. Zaman kayb etmeden gidip bu işi halletmeliydi.
Şirkete vardığımda koşuşturmanın başladığını anladım. Tamam toplantı vardı. Onu anladimda neden bu kadar çok heyecanlıydılar onu anlamadım. Yerime geçip Seline sordum.
•Noluyo?
•Daha ne olsun kızım? Neredesin?
•Geldim işte. Noldu anladık bir toplantı olacak ne bu hengame?
•Lansman elbisesi yok!
•Ne?
•evet canım. Elbise yok. Bu gün sunumu olacaktı.
•Nasıl yok ya? Çalındımı?
•Onu bizde bilmiyoruz.
•nolacak peki?
•ne bileyim. Her kes çalışıp ona benzer bir şey ayarlamaya çalışıyor. Ama ne satışta öyle bir elbise yok nede bizim aylardır calığımız elbiseyi atelye bir güne dikemez. Battık resmen
•Deme ya öyle. Buluruz bir hal çaresini
