Her kese merhabalar. Hikayeyi beğendiyseniz aşağıdaki küçük yıldıza dokunmayı ve yorum yapmayı unutmayın. Saygılarla.
Adamları beni eve bıraktığında sanki patronunu dediklerini yine hatırlatmak ister gibi kolumu tutup bana uyarı yaptılar. Zaten kapana kısılmıştım. Elimde ne tutarlı kanıtım ve ailemi koruya bilecek gücüm yoktu.
Bu gün yaşadıklarım o kadar ağır gelmişti ki, bir gün başına böyle şeyler gelecek dese biri ruh hastası aklını kaçırmış şimdi böyle olaylarmi olur derdim.
Ama Allah kahr etsin ki her türlü belayı başıma sarmayı beceriryordum. Kendi ellerimle kendi ölüm fermanımı imzalamıştım.
Bıkkınlıkla nefes alıp verip evin kapısını çaldım. Çantamı telefonumu her şeyimi o adam almıştı . Kapıyı annem acdi, beni baştan aşağı süzerek konuştu.
"Neredesin kızım?"
"İyi akşamlar anne"
"Kızım bu saate kadar çalışmak nedir? Saat 11"
"Anne istersen içeri geçelim ha? Yoksa eve geçememe izin vermiyorsun ?"
"Seni ukala geç hadi"
Derin bir nefes alıp eve girdim. Annem mutfakta benim için küçük bir sofra hazırlanmıştı. Her kes çoktan yiyip toplanmıştı. Odama geçip banyoya girdim. Sıcak su belki bu gün yaşadıklarımı azacık da olsa hafifletir dedim. Duş alıp üzerimi giydim. Saçlarımı tarayıp açık bıraktım. Aşağı inip annemin hazırladığı sofraya oturup yemeye başladım. Aslında hem aç hem toktum. Nasıl oluyordu bu bilemedim.
"Kızım bu zamana kadar kalmak nedir?"
"Anne sabah söyledim ya geç geleceğimi."
"Ama bu kadarda deyik be güzelim."
"Anne ben seninle bir şey konuşmak İstiyorum."
"Sen önce yemeğini ye. "
"Her kes nerede?"
"Baban uyuyor, abin yok, Efsun da okula gidecek diye uyudu. Ablanda enişten geldi gittiler."
"Ya "
Ablam bir kaç günlük gelmişti bize. Bu gunde eniştem gelip evlerine götürmüş. Beynim kazan gibiydi. Bir şekilde konuya girmem gerekti.
Yemeğimi bitirdikten sonra sofranı toparlayıp anneme baktım.
"Annecim ben sana önemli bir şey söylemem lazım."
"Söyle ne olmuş?"
"Anne şey ben . Yani benim hayatımda biri var."
"Ne nasıl?"
"Yani geçen gün konuştuk ya hani evlilik konusunu. Ben düşündüm hayatımda öyle biri var. "
"Kızım nasıl yani daha dün yok diyordun. Noldu da bir güne değişti kararın. Bu öyle apar toparla olmaz ki"
"Anne ben kararımı verdim lütfen. Babamla konuşsan."
"Kızım bu elmamı verelim. Nasıl kararını verdin. Bir güne ne değişti?"
"Bir gun değil işte anne. Lütfen. Ben eminim. Yarın sizinle tanışmak istiyor."
"Ne yarınmı?. Sen benden ne saklıyorsun?"
"Ne saklayacağım. Uzun zamandır düşünüyordum. Kararımı verdim. Sende babamı ikna et. Yarın tanisin."
"Ama Kızım."
"Anne lutfen. Yorgunum yatacağım."
Annemin ne söylediğin beklemeden odama çıktım. Çok konuşursam Eğer bir şeyler anlayacağından korkuyordum. Bu gece asla uyuyamazdim. Daha adını bile bir kaç saat önce öğrendiğim adamla evlenecektim. Kimdi bu?
Hizla neptopumu alıp açtım. Telefonum ondaydı. Nasıl ulaşacaktım şimdi ona. Açıldığında arama bölmesine AMİR YAMAN Kırımlı yazdım. Pek bir bilgi olmasada bir kaç fotoraf vardı. Ama bunlarla ne yapacaktım ki, hiç bir bilgi yoktu.
Yatağıma uzanıp uyumağı denedim. Ama yapamadım. Olanlar o kadar karışıktı ki, film şeridi gibi her şey gözümün önünden geçerken gözlerim yavaşça kapandı.
