Takıntılı mafya

32.bölüm

~şarkıyla eşlik ediniz.

Kafamda binlerce soruyla uyandım. Artık herşeyin net bir şekilde adının konmasına ihtiyacım vardı. Biz yapbozun parçalarının kendi kendine birleşmesini, tamamlanmasını bekliyoruz. Ama onu tamamlayacak biziz. Birbirimizi tamamlayacak biziz, birbirimizi birleştirecek biziz....
Artık emindim bunun adı ya buğün konacak ya da artık başlamadan bitecek oysaki hiçbir hikayenin yarım kalmasını istemem. Biz yarım kaldık. tamamlanmayı bekleyen bir hikayemiz var artık...
Aslında birbirimizi sevdiğimiz açıkladık ama ortada birşey yok sevgiliyiz galiba? (Galiba....) vay be aşka gel!

Kafamdaki cevapsız soruları kenara bırakıp dolabımın karşısından ütülenmiş, hazırlanmış kıyafetlerimi çıkardım.
Ve hazırlanıp direkt evden çıktım.
Dün ilk günüm olmasından fazla birşey yapmamıştım bugün onun acısını çıkarırcasına öğlene kadar durmadan, aralıksız çalıştım.
Aralda hiç uğramamıştı bugün acaba neredeydi?
Hem ona bakarım, hem de öğlen molasına çıkarım diyip ceketimi alıp çıktım.

Sekreterine sormaya giderken polislerin birşeyler sorduğunu gördüm. Ne olduğunu öğrenmek için yanlarına gittim.
Kız telefonla birşeyler konuşurken polislerde olduğu yerde etrafına bakınıyordu.
"Pardon sorun nedir?" Dedim
Tahminen orta yaşlarda olan polis bana döndü
"Siz?" Diye sordu
"Şey.. ben burda çalışıyorum da"
"Peki. Bekleyin görürsünüz Aral arslanı biraz misafir ediceğiz."
"Ne?"
Adam bana umursamazca bakıp önüne dönüp yanındaki polisin kulağına birşeyler fısıldadıktan sonra sekreter kıza döndü
"İki dakka içinde inmezse çıkıyoruz."
"Geliyor"
Neler oluyordu ya bunlar da nereden çıkmıştı.

O sırada Aral merdivenlerde belirdi. Benle beraber herkesin gözü ona kaydı. Herkes merakla ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

"Merhaba Aral arslan tekrar görüşmek ne güzel"
Tekrar görüşmek mi?
Aral daha önce neler oldu? Tanrım çıldırmak üzereydim.
Cevap vermedi.
"Sizi karakola götürüceğiz. Hakkınızda suç duyurusu var"
"Suç mu? Ne suçu neyden bahsediyorsunuz siz?" Diye araya girdim.
Arala baktığımda bana bakıyordu sakindi, hiç tepki vermiyordu.
"Hanımefendi lütfen zorluk çıkarmayın" diyerek aralı kollarından tutup gittiler
Ama kelepçe takmamışlardı.
Hemen sekreterine döndüm
"Noluyor? Neden götürdüler onu"
"Bilmiyorum efendim."
Hemen odamdan çantamı alıp çıktım.
Ateşi Arabaya binerken yakaladım.
"Karakola dimi?"
"Evet atla"

"Noldu ateş sen nerdeydin? Noluyor?"
"Bende bilmiyorum damla bende bilmiyorum"
"Polisler tekrar görüşmek falan diye birşeyler zırvaladı. Noldu? Eskiden neden girmişti Aral?"
Bütün aradığım soruların cevabını bekleyen gözlerle ona bakarken o sadece bana dönüp öylece baktı ve başını eğdi
"Noldu ateş?"
"Sırası değil damla inan bana sırası hiç değil"
Onun da kafası iyice karışıktı abisi için endişeleniyordu. Daha fazla sıkmamak için sustum ama bu işi öğrenecektim ne olduğunu öğrenecektim.
Arabada sessizce yolu izledim. Ateşe baktığımda içinden sessizce söylendiğini gördüm. daha çok küfür ediyor gibi geldi bana ama
Arabayı gelişi güzel park ettikten sonra direkt polis karakolluğuna gittik.
Etrafımıza bakındık ama yoktu orda gördüğümüz herhangi bir polise sorduk.
"Abim.....abim nerde?"
"Abiniz kim beyfendi?"
Adam haklıydı anlında aral arslanın kardeşi yazmıyordu ya.
"Aral Arslan."
"O şu an sorguda siz şurada bekleyin."
"Ne için sorguda?" Diye atıldım.
"Bilgim yok beklerseniz komiserim çıkınca sizi bilgilendirir."
Başımızı sallayıp oturma alanlarına gittik.
Yirmi dakika sonra bir odadan polis çıktı ve az önce aralı sorduğumuz polise birşeyler söyledi.
Soru sorduğumuz polis bizi çağırdı ve komiserin odasını gösterdi
"Sizi bekliyor" dedi
Odanın olduğu yere gidip kapıyı tıkladık
"Gir!" Sesini duyunca kapıyı açtık.
"Aralın yakınları olmalısınız buyrun oturun" dedi ikili koltukları göstererek
"Sorun nedir komiserim?"
"Hatırlarsın ailenizin ölümüyle ilişkilendirdiğiniz bir adam vardı...Tekin özgüç"
"Evet" dedi sabırsızca ateş. Gözlerindeki öfkeyi hissedebiliyordum.
"Adam bir depoda ölü bulundu"
"Gebersin köpek" diye mırıldandığını duydum.
"Efendim?"
"Diyorum ki o herifin ölümüyle abimin ne ilgisi var niye aldınız onu?"
"Bakın yıllar önce ailenizi kaybettiğinizde bize gelip onun yüzünden olduğunu söylemiştiniz."
"Evet ve sizde dinlememiştiniz."
"Hayır dinlemedik değil araştırdık ve yeterli delil bulamayınca, yapacağımız birşey yok onu burda tutamazdık."
"İşini garantiye almıştır nolcak"
Onlar konuşurken bende anlam vermeye çalışarak sessizce onları dinliyordum. gerçekten karmaşık bir durumun içindeydik. Herşeyden öte pelin yoktu. Ah Pelin neredesin ki sen?
"Neyse ben konuya geçiyorum o sizin özel meseleniz. O zaman biz birşey yapamayınca ağzı burnu kan içinde buraya getirdi abiniz onu ve karakolun önünde resmen terör estirdi.
Bu şerefisizi içeriye alıcaksınız diye bağırıp durdu. Bizim çocuklar ayırdığında ona seni öldüreceğim yemin olsun öldüreceğim ya şimdi ya ilerde ama ölümün benim elimden olucak diye hakaretler savurdu."
Gözlerimi şok içinde açtığımda öylece komiserin sözlerini tamamlamasını bekliyordum
"Sizin de söylediğiniz gibi yıllar önce olan birşey bu şimdi adam herşeyden dolayı ölmüş olabilir."
"Evet, elbette öyle bizde araştırmak için sadece bir sorgu yapıcağız ve şunu da söylemeliyim ki adamın son konuştuğu kişi abiniz" dedi sertçe
O an gözlerim ateşe kaydı kızarmış gözlerle ileriye bakıyordu.
"Bu....bu gerçekten de çok saçma"
"Saçma olup olmadığını görüceğiz. Sadece kanıtlar bizi nereye götürüyorsa onu araştırıyoruz bizim görevimiz bu abiniz suçlu demiyoruz ama değil de demiyoruz."
"Peki sorgu ne zaman" diye sordum
"Arkadaşlar şimdi alıcak sorgusunu buydun siz çıkabilirsiniz"
Odadan çıktığımızda Ateş bir hışımla dışarıya doğru çıktı. bende peşinden koşturarak yanına ulaştım.
Hiçbirşey demeden sadece yanına oturdum. Şu an en iyisi sessizlikti. Herşey çok saçmaydı daha sabah neler neler düşünmüşken şimdi olanlara bir bak. Gerçekten hayat bize oyun oynar gibiydi.
Aslında hepimiz bir oyunun içindeyiz kendimize oluşturulmuş bu karakterlerin içinde mücadele veriyoruz. Level arttıkça oyun daha çok zorlaşıyor, daha çok karmaşık bir hâl alıyor. herşey anlamsız geliyor. bu son zamanlarda baya derin düşünüyorum.
Kafamı kaldırdım yağmur şiddetini arttırarak yağıyordu,çok güzeldi. Bu anı kaçıramazdım bir küçük çocuk gibi yağmura doğru koştum.
Ve ellerimi gökyüzüne sundum. Etarafımda dönerken şarkı sözlerini mırıldanıyordum.

Kendime yalan söyledim,
Yalnızım bunu ben istedim
Paramparça bütün aynalar
İçimde kan revan birisi var.
Birisi var.

Yağmuru seviyordum:)
şu an ıslanmış olmamı umursamadan içeri ateşin yanına oturdum. Bana şaşırmış ve aynı zamanda gülerek bakıyordu
"Damla" dedi gülerek
"Biliyorum yalnış zaman üzgünüm kendimi ama kendimi tutamadım."
"Bir gün bende deniyceğim çok güzel eğleniyordun."
"Şarkı eşliğiyle denemeni tavsiye ederim"
"Peki." Dedi gülerek.
O sırada bir odadan polis çıktı ve ardından aral endişeyle ona doğru koştuk.
Beni görünce şaşırmış gibiydi. Niye şaşırıyorsun ki aptal! diye söylemek istedim ama merak etmeyin söylemedim.
"Abi noldu?" Ateş hemen soru sorunca aral hiç tepki vermiyordu.
"Arabaya geçelim."
Ateşin arabasına bindiğimizde Ateş sürücü koltuğunda yanında Aral bende arka koltuğa yerleşmiştim.
"Ee anlatıcak mısın artık?"
Dedim sabırsızca normal olarak bi açıklama bekliyorduk.
"Adamın teki ölmüş beni sorguladılar."
O adamın ailesinin ölümüyle ilgisi olduğunu söylememişti.
"Eee?"
"En son sen aramışsın onu abi neden aradın?"
"Beni aramıştı."
"Seni mi?"
"Evet, sabah kalktığımda telefonumda cevapsız bir arama vardı ama tanımadığım numara geri dönüş yaptığımda hiç konuşmadı kimsin dedim bağırdım ama cevap gelmedi demek oymuş."
"İyi de neden böyle birşey yaptı? Kim öldürdü onu?"
"Bilmiyorum kardeşim, bilmiyorum ama öğrenciğiz."
Ateş bana döndü
"Seni Eve bırakıyorum damla"
"Olur, buarada pelin ortalarda yok o nerede?"
"O buğün alphanla adalara gitmişti haber vermek istemedim telaş yapmasın diye."
"Hımm" dedim
"Konuşmuyor musunuz?"
"Konuşuyoruz da söylememişti bana"
Önüne döndü ve beni evime bıraktılılar.
"Görüşürüz."
"Görüşürüz"
Sabah düşündüklerime bide buğün olanları düşündüm de öylece bir kahkaha attım.
Gerçekten şaka gibiydi, komik.

~~~
Hellooo canlarım👻
Uzun zamandır yoktum biliyorum ama artık aktif olmaya geldim. Biraz da biliyorsunuz ilham gelmesi lazım. Biraz değişik bir bölüm geldi farkındayım birazda edebiyat yaptım.
Sizce kitabı ne zaman final yapayım?
Neyse ben kaçar volt ve beğeni atmayı unutmayın sizleri seviyorum💙🦋