Takıntılı mafya

20.bölüm

"Bende sizleri karı koca ilan ediyorum"
Evet artık Aral benim olmuştu tamamen benim yıllardır kurduğum hayaller bir bir gerçek oluyordu Nikah memurunun gelini. Öpebilirsiniz demesiyle Aral anlıma Öpücük kondurmuştu ve ilk dansımızıda yaptıktan sonra adamlara kızı evden çıkarın diye talimat verdim
"Alo!"
"Buyrun Zeynep hanım"
"Kızı evden çıkarın"
"Nereye götürelim"
"Gözünü biraz korkutun sonrada bırakın gitsin istediği yere"
"Peki Zeynep hanım"
"Evde başka kimse kalmasın buarada"
"Anlaşıldı"
Daha sonra tuvaletten çıkıp beni bekleyen aralın yanına gittim ya beni gerçekten de seviyordu ya da damlaya zarar vermemden korkup benimle evlenmeyi kabul etmişti birinci şıkdan yanayım ben

Aral'ın yanına gidip koluna girdim
"Gidebiliriz kocacım" dedim
"Tamam karıcığım gidelim"
Ve arabayı bizim eve doğru sürmesini istemiştim
Eve vardığımızda evde kimse yoktu tam istediğim gibi
Aral'ın yanına gidip
"Yukarı çıkalım" dedim
"Zeynep bi duş alalım ilk önce istersen ben çok terledim"
"Tamam,iyi olur"
"Tamam sen gir ben giriyorum"
"Tamam" diyerek banyoya gidip küvetin içine sıcak su ayarladım ve üstündekilerden kurtulup banyoya girdim
"Aral gelebilirsin"
"Geliyorum"

Biraz zaman geçmişti ve Aral halen gelememişti içeri geçtim fakat yoktu aşlağıya inmiş olabileceğini düşünüp aşşağıya indim
"Arall!"
"Arall" ses yok
Bütün odaları gezdim fakat Yoktu lanet olsun beni kandırdı hemen hızlıca yukarı çıkıp üzerimi giydim dışarıda bekleyen korumaları nasıl atlatmıştı pislik
Hemen kapıya çıktım korumalar beni görünce konuşmalarına ara verip ip gibi sıraya dizildiler
"Sohbetiniz bol olsun beyler"
Hepsi sadece yüzüme aval aval bakıyordu
"Aral nerde?"
"İçerde değil miydi Zeynep hanım?"
"Yok" diye bağırdım
"Hiç çıkmadı mı?"
"Görmedik" dedi bir diyeri
"Sizi atlatmış ama şimdi dağılıp hemen onu buluyorsunuz sizinle sonra hesaplaşıcağız bulmadan da gelmeyin!"
"Emredersiniz Zeynep hanım"
Hemen Aradım ama aradığınız numara kullanılmamaktadır diyor akıllı kocam beni çok iyi tanıyor

ARAFIN GÖZÜNDEN
"Bende sizi karı koca ilan ediyorum"
Planım tıkır tıkır işliyordu sahte nikah memuru tutmuştu damlayı kurtarabilmek için nikah merasimi bitince Zeynep tuvalete gidiceğini söyleyip yanımdan ayrıldı umarım sözünde durur da damlayı bırakır
Biraz sonra gelince eve gittik o duşa girince hemen kaçma planımı tekrardan gözden geçirdim çünkü koruma tutacağı kısmını atlamıştım doğrusu tahmin etmiyordum çünkü genelde kapıda adam tutmaz zamanım daralıyordu
"Aral gelebilirsin"
"Geliyorum"
Hemen aşşağıya indim arka bahçeden kaçacaktım baktığımda orda adam yoktu hemen direk hiç arkama bakmadan kaçmaya başladım Zeynep'in benim yokluğumu fark etmesi uzun sürmezdi ama duşta olması bana vakit kazandırırdı
Otoyol da bir arabanın vicdan edip beni almasını bekledim ama Hiçbiri durmuyordu tam vazgeçmiş yürürken yanımda araba durdu
Kafamı kaldırdığımda bu arabanın hiç yabancı gelmediğini fark ettim bu Ateşin arabasıydı hemen arabadan çıkıp bana sarıldı biz sarılırken hemen arkadan Pelin ve damla çıkmıştı çok Şükür iyi
Hepsiyle sarıldım
"Abi iyi misin?"
"İyiyim"
Hepsi ağlıyordu derken gelen seslerin nerden geldiğine baktığımda bunların kapıda gördüğüm Zeynep'in adamları olduğunu anladım hemen arabaya bindik saflar arabasız gelmişlerdi sadece arkamızdan gelen bir iki el Ateş sesini geride bırakarak ordan uzaklaşıp eve gittik
"Sizi çok merak ettik neler oldu?" Dedi Pelin
Ve Herşeyi onlara anlattık
Sonra damlayı evine bıraktım ikimizden de çıt çıkmıyordu
"Özür dilerim" dedim
"Efendim?" Dedi
"Özür dilerim diyorum"
"Niçin?"
"Sana yaşattıklarım için damla beni affedebilecekmisin?" Dedim
"Senin bir suçun yok"
"Hayır herşey benim yüzümden"
"Saçmalama Aral ikimiz de istemezdik böyle olmasını"
"Teşekkürler" dedim gülümseyerek
İçim bir nebze olsa da rahatlamıştı
"İyi geceler araf"
"İyi geceler"
❤️💫