Justice In Secrecy [ON-HOLD]

CHAPTER 3: The New Me

We heard a thin voice out of nowhere so we slowly entered the place. Our senses sharpened and everyone's observing our surroundings.

Bumungad sa amin ang striktong principal na babae. Nasa mahigit singkwenta anyos ang edad niya. There are different kinds of trophies and picture frames on the top of her small cabinet. My gaze fell on the table full of documents and folders, which is probably our exams that she's going to check.
My gaze averted back to her when she cleared her throat. We all greeted her as a sign of respect. May respeto pa naman ako. Aywan ko lang sa katabi kong hipon.

Which is Chai.

Halata namang puro kaplastikan lang pinapakita nito.

"Morning. Mag si-upo na kayo." Masungit nitong utos. Umupo naman agad kami bago pa niya kaming masinghalan. Sa tingin ko, mukhang wala sa mood ang isang ito.

Katapat ko ngayon si Chai. Ang kapal ng make-up ni Ma'am. Mukhang clown. Tsk. Feeling teenager ang peg?

"Sino ang nagsimula ng away? 'Yong totoong sagot!" ma-awtoridad nitong tanong.

"S'ya po!" sabay na usal namin ni Chai habang nakaturo sa isa't isa.

Napaigtad na lang kami ng malakas niyang ibinagsak ang kanina niyang binabasang libro kaya nakalikha ito ng malakas na ingay sa buong opisina. Galit na galit? Gusto manakit? Tsk.

"Sino ba talaga? I wanna know the truth, you all know that I hate liars" nagtitimping turan nito. Bahagya pa nanginginig ang kaniyang balikat sa pagpipigil ng inis.

"Ma'am, kung gusto n'yo, i-check nalang po natin yung CCTV. Tutal, ay hindi din naman tayo magkakaliwanagan dito, eh." suhestyon ko. I will make sure you are now the one to be ashamed of. I will give you back everything you did that wasn't good for me.

I looked at Chai whose face suddenly became pale. Her expression looks like a full bucket of cold water was poured all over her thick pale face. I can also see her hands trembling. Hindi na rin siya mapakali sa upuan niya habang palinga-linga. I secretly laugh at her face, she looks guilty on what she did.

Manginig ka na sa takot, bitch.

"Ma'am, 'w-wag po k-kayong maniwala sa kanya. Sinungaling po ang isang 'yan," nagkakandautal na pagpapaliwanag nito. Pinagpapawisan na ang kaniyang kamay kaya kiniskis niya ang kaniyang mga palad para pakalmahin siguro ang kaniyang sarili.

"Oh, Chai? Bakit ka nauutal? Papanoorin lang naman 'yung CCTV, hindi ka naman bibitayin," nakangisi kong saad na tilang nang-aasar.

"That's enough! Paki-check na ang CCTV!" utos ni Ma'am.

Pinanood namin ang pangbubuhos ng bruha, kung paano kami nagsigawan at nagsampalan hanggang sa dumating si Sir.

Naiwan mo na si Chai sa Dean Office dahil may ipapagawa siguro na parusa. Basta. Hindi na lang ako nakikisusyo. Baka sabihin naman ng hipon na aso na yon na ang tsismosa ko. Pake ba niya? Tsk.

I sighed heavily.

From now on I must've learn to fight for my self, I need to learn to fight back instead of relying to other people's help. I won't expect, I need to be strong for the sake of my dreams.

Kagaya kanina, dapat ay lumaban ako 'di ko na kailangang palagi na lang ipagtanggol ng aking nakababatang kaibigan. Maaaring sa pagtulong ni seth kanina ay makaaapekto rin sa kaniyang pagkatao ng dahil sa akin. Huminga ako nang malalim. Lagi ko tinatatak sa aking isipan na pagsubok lang sa aking ng diyos ang lahat nang ito. Tinitingnan niya siguro kung hanggang saan ako. Kung kailangan ako susuko. I just shook my head, giving up doesn't exist on my vocabulary. I'm new. I'm not the old Ara what they used to know being the weakest. From now on, I'm Precious Ara Dela Cruz. The Aggresive Girl.

Napadako ang tingin sa aking relo. Patay! Mahuhuli na pala ako sa oras na sinabi ni Sir Nero. Panigurado, naghihintay na yon sa akin. Mamula-mula na siguro ang mukha non at may kung anong ugat na lumalabas na sensyales na nagpupuyos na ito sa galit. Lumalaki pa ang butas ng ilong at may munting buhok pa nakikita. I secretly laugh, imagining Sir Nero's face previously.

Napatingin naman ako sa Android phone ko na tumunog. Binuksan ko ito at bumungad sa aking ang text ni Sir. Napahinga naman ako nang maluwag dahil sa sinabi nito.

Sir Nero:

Kumain ka mo na bago pumunta dito. Wala pa naman din si Chai. Eat well❤️

May pa-heart pa si Sir ah. Sosyal! Napailing na lang ako at tinuloy ang paglalakad.

Speaking of Seth, I miss him. Kamusta na kaya siya sa America? Naalala niya pa ba ako?

Napakagat-labi na lang ako.

Sa tingin ko mukhang hindi na. Sampung taon na ang nakakalipas nang huli kaming nagkita.

Napaigtad ako ng may biglang kumalabit sa akin. Nilingon ko iyon at bumungad sa akin ang seryosong mukha ni Miss Espe.

"Good morning po," nakangiti kong bati sabay yuko bilang pagrespeto.

Mabait kasi ako hindi naman katulad ng bruha kong kaibigan, este.... dating kaibigan.

"How are you?" Seryoso niyang tanong at pinagsawalang bahala ang pagbati ko.

"I'm fine."

"I am surprise na ngayon kaya mo nang ipagtanggol ang sarili mo. Naalala ko pa nga dati, iyakin ka pa 'nun at hinahayaan mo lang na apihin ka. You truly changed a lot, Ara." Napasimangot na lang ako dahil sa sinabi niya. Tsk. Kailangan talaga ipamukha na ang hina hina ko noon.

I frowned.

I tried to forget my complicated past but my brain isn't cooperating, it kept playing those memories back. Minsan nga, hiniling ko rin na sana magkaroon ako ng amnesia para makalimutan ang sakit na naranasan ko. I sigh. Makakalimutan mo rin yon Ara, tiwala lang.

"Ipagpatuloy mo lang ipagtanggol ang sarili mo lalo na kung alam mo na ikaw ang tama. My only advice for you to avoid chaos is to be cautious on choosing the people you trust. Who knows? Maybe the person you trust is the same person who'll pull you down to your lowest point. Smile naman diyan, mas maganda ka kaya kapag nakangiti." Ngumiti naman ako ng pilit. Sus! No need to flattered me. I have known for a long time that I am beautiful. It's inborn.

"Thank you for your wonderful advice, Miss Espe."

"You're welcome, dear." She took a glance on her wristwatch before looking back at me. "Sorry, dear but I need to go," nagmamadali nitong turan.

I just nodded in response then she left quickly, maybe she has to do something important or he needs to attend a meeting.

Kahit may pagkapranka si Miss Espe, may punto naman 'yong sinabi niya. Napakibit-balikat na lang ako ng maisip ko na may pupuntahan pa pala ko. Dadaan pa kasi ako sa office ni Sir. Panigurado, sandamakmak na sermon na naman ang ihaharap 'nun sa akin. After all, my ears are used to noise. Enter here, exit there. I'm numb except for my crush.

Matapos ang mahabang pagmumuni ay natagpuan ko na lang ang aking sarili sa harap ng pinto ni Sir. Dahan-dahan ako kumatok nang tatlong beses bago pumasok.

The low temperature of the aircondition embrace my senses when I get inside. I take a glancd at Sir Nero whose smiling in me, that he's cute dimple appeared in the side of his cheek that makes him more appealingly handsome. Napatingin ako kay Chai na nakaupo sa harap ng lamesa ni Sir. Nang napansin niya na nakatingin ako sa kaniya ay tinaasan niya pa ko ng kilay na animo'y na nagpapahiwatig-anong tinitingin mo diyan, bitch?
I just only glared at her and continue my steps walking inside Sir Nero's office with a daring presence to Chai.

"Buti na nakarating kana. May sasabihin ako sa inyong dalawa. Pero, teka. Kumain ka na ba?" Seryosong tanong ni Sir habang hindi dumadapo ng tingin sa akin at parang may kung ano binabasa.

Nakita ko naman sa gilid ng mata ko ang pag-irap ni Chai. Inggit ka siguro sa kagandahan ko 'no? Kaya mo nga ko siniraan sa lahat para makalaman ka. Tsk. Hindi ko na hahayaan mapahiya muli. I smile devily.

''Hindi na po ako kumain, busog pa naman ako."