Alev'den
2 hafta bu lanet olası yetimhaneden kurtulmam için son 2 hafta doğum günümden sonra kurtuluyorum bu iğrenç yerden neden mi iğrenç sırf yere bir iki damla yemek döktüğüm için ölesiye dayak yediğim için sırf lanet olası kabuslar yüzünden geceleri uyuyamadığım da yine ölesiye dayak yediğim için her bok da dayak yediğim için nefret ediyorum bu iğrenç yerden neyse çok bile anlattım 18 yaşında yurttan ayrılacağımız için 16 yaşından sonra bize para bulmamız için iş fırsatı veriyolardı sanırım tek iyi yönü bu o yüzden iş yerime gitmek için hazırlanmam lazım iş yerime gelicek olursak bir kafede çalışıyorum oranın sahibi çok iyi bir insan gerçekten hayatta karşılıksız iyilik yapan tek insan en azından benim tanıdığım üzerimi giyinip kafeye gitmek için yurttan çıktım kafeye geldiğimde direk üzerime garson önlüğünü geçirip gelen müşterileri ağırlamaya başladım normalde asla hatta hiç bir zaman kibar olmam ama paraya ihtiyacım var ve ben işimden olmak istemiyorum bir iki saat sonra gelen müşteriyi ağırlama sırası bendeydi yanlarına gidip
"Hoşgeldiniz ne alırdınız" diye sorduğum da bana baktıkları anda öyle donakaldılar acaba yüzümde birşey mi var ya dayanamayıp
"Niye öyle bakıyorsunuz acaba" diye rahatsız olduğumu belirttim biri
"Ş şey ya birine çok benzettik de o yüzden (arkadaşlar evet ikizlerden biri erkek biri kız ama tek yumurta ikizleri oldukları için acayip benziyorlar neyseee iyi okumalar canlar) deyince
"Peki siparişinizi alabilir miyim" dedim bana dönüp
"Şuanlık bir kahve alalım arkadaşımızı bekliyoruz da" kahvelerini götürmek için mutfağa gidince bir an gözüm karardı noldu lan daha demin neyse deyip kahveleri hazırladım götürürken elim titriyordu noluyor ya bana böyle çocuklar da garip garip bakıyorlardı
"İyi misin sen" dedi tam iyiyim dicekken iyice gözüm karardı ve ayaklarım beni taşıyamaz oldu en son hatırladığım çocukların bana bağırmasıydı
Ateş'den
Doruk ve Enesin kafede beni beklediğini hatırladıkca daha hızlı sürüyordum kesin iki gün dillerinden kurtulamicaktım derken telefonum çaldı motoru durdurup telefona baktım Enesti açtım
"Olum acil ............... hastanesine gel lan acil" deyip suratıma kapattı noluyor aq ya hemen hastaneye gittim kapı da enes bekliyordu yanına gidince kolumdan tuttuğu gibi asansöre götürdü yukarı çıktık ve gene bir sürüklenme faslı bir odanın önüne gelince doruk da ordaydı bir süre bana baktı en sonunda dayanamayıp
"Noluyor apar topar getirildim buraya oda da kim var olm bak sinirlendirmeyin beni" doruk
"Kardeşim öncelikle umutlanma ama sanırım ikizini bulduk..." gerisini dinleyemedim beynim hala ikizini bulduk cümlesindeydi ağzımdan fısıltıdan farksız bir şekilde
"Ne?" kelimesi döküldü enes
"Bak çok umutlanma emin değiliz ama aynı sana benziyordu lan senin peruk takmış halin gibiydi aynı" dedi ve sustu doktor odadan çıkınca
"Hasta yakını siz misiniz" diye sorunca ben
"Bilmiyorum"dedim doktor kaşlarını çatarak
"Nasıl yani"
"Benim ikizim yıllar önce yani doğumdan hemen sonra kaçırıldı şimdi bu kız bana acayip benziyor ben bilmiyorum doktor bey DNA testi istiyorum hem de hemen" dedik doktor kafasını sallayarak gitti ben de telefonumu çıkarıp babami aradım
"Baba ............ hastanesine gelmeniz lazım sanırım ikizimi bulduk" dedim tamam gibi birşeyler dedi ve telefonu kapattı enes bizimkileri beklemek için aşağı indi ben de duvardan kayarak yere oturdum doruk yanıma geldi ve o da oturdu
"Kardeşim üzülme bak eğer o değilse de yine aramaya devam ederiz "
"Sorun o değil be doruk ya ikizim oysa ve beni bizi ailesi olarak kabul etmezse kim bilir bu zamana kadar nasıl yaşadı benim küçüğüm eğer bizi kabul etmezse yaşayamam ki ben" deyip ağlamaya başladım evet ağlamaya erkek adam aglamaz diyenin zihniyetini .... ağlar lan hem de canından çok sevdiği biriyse köpek gibi ağlar hem de doruk
"Ateş düşünme böyle lan" tam birşey diyecekken
"Kızım diye koşarak gelen annem susmamı sağladı
Arkadaşlar burda kesmek zorundayım eğer beğenirseniz tavsiye edin ve şu yıldızcığa basın pless
