BÖLÜM 4

4.6K 164 6
                                    

Alev'den
Şuan kafam allak bullak ne olduğunu hala çözebilmiş değilim açıkçası ben iki hafta sonra yurttan kurtulacağımın hayalini kurarken bu olanlar ah tanrım sanırım çıldırcam nasıl olur da bunca yılın ardından hiçbir şey olmamış gibi karşıma geçip bana kızım diyebilirler anlam veremiyorum bu ne yüzsüzlük nasıl hala sakinliğimi korkuyorum bilemiyorum acaba kapıyı açıp arabadan mı atlasam arabanın hızına bakarsak pek de birşey olmaz en fazla bi yerim kırılır ama yine de bu biyolojik gereksizlerle aynı arabada olmaktan daha iyidir bence ya da duur aklıma daha iyi bir fikir geldi illaki kırmızı ışık vardır işte o zaman kaçarım ben de evet evet çok mantıklı neyse biraz sonra bir ışık gördüm vee evet kırmızı yandı şimdi tam sarıya geçince atlıyacağım arabadan hadi hadi ve işte sarı yandı hemen arabadan inip koşmaya başladım arkamdan bağırdılar ama çokta tın sanki

Ateş'den
Alev fazla sakin sanki birşey planlıyor ama ne neyse kırmızı ışıkta bekledik sarı yanınca arabanın kapısı açıldı ve biz ne olduğunu bile anlamadan Alev çıkıp gitti arkasından ben de indim bu sefer olmaz ikizimi bulmuşken bir daha kaybedem olmaz işte telefonum çaldı ama ona bakacak zamanım yok Alevi gözden kaybedemem ah hadi ama bu kız neden yorulmuyor ki en sonunda yavaşladı hemen gidip bileğini tuttum kendime çevirdim tam neden böyle birşey yaptığını soracaktım ki bi anda kucağıma yığıldı lan bu kız neden ikidir bayılıyor telefonumu çıkarıp abimi ararım yerimi söyledim gelin alın diye abimler gelince Alevi gördüler abim hemen
"Noldu lan Alevime" diye bağırdı
"Bilmiyorum abi ben yakalamaya çalışıyodum bir anda durdu ben yoruldu sandım yanına gittim kolunu tuttum tutar tutmaz bayıldı ya boşver şimdi hastaneye gidelim ikidir bayılıyor bu kız abi birşeyi olmasın ya" dedim abim Alevi alıp arabaya götürdü annem
" Ya  Onur bu kız neden bayılıp bayılıp duruyor kötü birşeyi olmasın kuzumun" deyip ağlamaya başladı o anda Alev uyandı ne ara uyandı la
"Ya yine mi siz hem ne oldu bana gene mi bayıldım"
"Evet gene bayıldın aç mısın açlıktan mı bayıldım meleğim söyle hemen doyuralım seni"dedi annem
"Yok aç değilim öyle sık bayılan biriyim sadece önemli değil hem sizene ya"
"Nasıl bizene kızım aileniz biz senin"
"Aman ne aile ne aile yıllardır yetimhanede büyüdüm ben ailem felan yok benim"
"Kurban olduğum deme böyle bak biz istermiydik yıllarca ayrı yaşamayı yıllarca evlat acısı çekmeyi"
"Ya Allah aşkına ne olmuş olabilir beni yetimhaneye bırakacak kadar ne yaşamış olabilirsiniz ben anlamıyorum ya anlamıyorum"diğe bağırmaya başladı zangır zangır titriyordu sanki sanki kiriz geçirir gibi lan yoksa sinir hastası felan mı bi anda nefes almamaya başladı lan noluyor
"Alev Alev güzelim bak bana hadi kendine gel nolur nefes al"
"İ- ilaç ilaçı-m as-stım ila- cümlesini bile bitiremeden yine bayıldı Allahım Alev astım hastası mı yani ve eğer şuan ilacını alamadıysa ölmez dimi babama döndüm
"Baba baba hemen hasteneye gitmeniz lazım acil hadi" inşallah birşey olmaz diğer yarıma.





Arkadaşlar diğer bölüm çok kısaydı farkındayım o yüzden bu bölümü biraz uzun yazdım inşallah beğenirsiniz ve şu minnak yıldızcığa basarsınız🤗

GERÇEK AİLEM Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin