IS IT POSSIBLE TO FALL INLOVE WITH A MONSTER? (ON GOING)

Chapter 3: hurting

Cindy's POV

Napapitlag ako nang marinig ko ang boses ni Elixir. "Cindy, wake up!" he muttered as he touched my forehead and put a bunch of meal on a mini-table infront of me.

Hinawi ko ang kamay niya. "Don't touch me," pag-uutos ko. Narinig ko pa itong tumawa nang mahina bago nag kusang alisin ang kamay niya.

"Why so stubborn, My Cindy?" He asked that silenced me for a while. Hindi ko rin alam kung bakit ganito akong umasta sa kanya kahit pa sinabi nitong siya daw si Vexelle which is I'm still sceptical about.

There are some part of him that I find conspicuous. I want to know him more. So, I better ride with his flow. The mysterious occurrence of Vexelle from nowhere made my curiosity even deeper.

Does Elixir says the truth?

Kung nasa loob ng ibang katawan si Vexelle, posible kayang may umaangkin rin sa tunay niyang katawan? And one thing more, bakit sobrang interesado akong malaman ang mga bagay na iyon? Fu ck, so frustrating!

"May masakit ba sa'yo?" Elixir asked that snapped me back to my senses. Marahan akong umiling.

"Wala naman."

"Eat up, o baka gusto mong subuan pa kita?" He scoffed that made me raise my brow.

"Are you damn serious? Ofcourse I can do it my self---

Natigilan ako nang sumakit ang likod ko. It hurtfully creeping through my spine that made me grimace while enduring the pain.

I heard him chuckle before he grab a bowl of soup. "Say ah.." he motioned his lips, signifying for me to spread my mouth open.

Wala sa sariling isinubo ko iyon.

"Ako nagluto niyan. Nabanggit din sa'kin ng mama mo na mahilig ka sa bulalo, so I made it just for you." He smiled briefly that made my heart tremble.

Mayroong kakaiba sa kanya na hindi ko maipaliwanag. Ang mga galawan niya ay malayong-malayo sa kilos ni Vexelle. And I guess, I have to find out why. Or maybe he just forget everything after he turned into human.

Pero bakit kilala niya parin ako ngayon?

Tumikhim ako atsaka kinalabit si Elixir. "What should I call you?" I asked out of curiosity. Nahiga ito sa tabi ko bago pumikit at akma sanang matutulog kung hindi ko lang siya hinampas sa balikat. "Hoy! 'wag mo'kong tulugan!" Inis na bulyaw ko sa kanya ngunit natigilan ako nang magsalita ito.

"Elixir." He mumbled.

Kunot-noo ko itong tinitigan. He want me to call him with that? Ayaw niya bang tawagin ko siyang 'Vexelle'?

"A-anong sabi mo?" 'di makapaniwalang tanong ko.

"Kung Vexelle ang itatawag mo sa'kin, how would you explain that to our relatives, hmm?" Natigilan ako sa sinabi niyang iyon. Paano ko nga ba ipapaliwanag na nasa ibang katawan siya?

Paano siya nakasabay sa mga kapamilya ng may-ari sa katawan niya ngayon nang hindi nahahalata? Paano niya-- Well, fck. I'm confused.

He strokes the strands of my hair. "Don't think too much, Cindy. Kung may ibang katanungan ka pa sa isip mo, don't mind it. The most important here is we can be together now." Ngumiti ito sa akin.

He's right. Bakit ba nililito ko ang isip ko tungkol sa mga bagay na 'yon?

Siguro panahon na para talikuran ko ang nakaraan at ituon nalang ang atensyon ko kay Elixir-- also known as Vexelle.

After three days, I am finally discharged. The taste of hospital's food still lingers on my mouth and it sucks! Fortunately, I'm fully recovered although hindi naman ganoon kalala ang naging dahilan ng pagka-ospital ko.